۰

کشتارهای امریکا در افغانستان؛ از انکار تا دستبرد در آمار

سه شنبه ۲۴ جدی ۱۳۹۸ ساعت ۱۸:۵۳
قواعد دنیای متمدنی که امریکا رهبری آن را بر عهده دارد، به همین سادگی، فاجعه بار و البته به نحو مشمئزکننده ای وقیح و نفرت انگیز است.
کشتارهای امریکا در افغانستان؛ از انکار تا دستبرد در آمار
اسناد فاش شده توسط روزنامۀ امریکایی واشنگتن پست نشان می‌دهد که از آغاز حملۀ امریکا به افغانستان در سال ۲۰۰۱ میلادی بیش از ۱۵۷ هزار نفر کشته شده اند.
 
واشنگتن پست که چندی پیش اسناد محرمانه‌ای را در رابطه با جنگ افغانستان منتشر کرده بود، شمار کشته‌های جنگ در افغانستان را بیش از 157 هزار نفر اعلام کرده است.

بر اساس این آمار، از زمان حملۀ ائتلاف به رهبری امریکا به افغانستان در سال 2001 میلادی 64 هزار و 124 نیروی امنیتی افغان و 43 هزار و 74 غیرنظامی کشته شده اند.

واشنگتن پست شمار اعضای طالبان که در طی این سال‌ها بر اثر درگیری کشته شده اند را نیز 42 هزار و 100 نفر تخمین زده است.
 
تعداد حامیانی که در 18 سال گذشته در افغانستان کشته شده اند نیز 424 نفر و شمار خبرنگاران و کارکنان رسانه‌ای کشته شده نیز 67 نفر اعلام شده است.
 
کاملا واضح است که این آمار، کل واقعیت را بازتاب نمی دهد. در کشوری که هر سال نسبت به سال های قبل، رکوردهای خونبارتری از  کشتار غیر نظامیان ثبت می شود، در کشوری که هیچ آماری درباره کشتار نظامیان منتشر نمی شود و این راهبرد امریکاست که این آمار باید پنهان بماند و برخلاف سیاست تبلیغاتی آزادی بیان و دسترسی آزاد به اطلاعات، هیچ رسانه ای نتواند از واقعیت ماجرا پرده بردارد، در کشوری که همه طرف های جنگ، بیشترین تلفات را بر مردم وارد می کنند، در کشوری که تنها در چهار سال حکومت وحدت ملی به اذعان رییس جمهور، ۴۵ هزار نیروی امنیتی، کشته شده اند، در کشوری که هیچ سازمانی برای ثبت دقیق و معیاری کشتارها وجود ندارد، در کشوری که هیچ دادگاهی برای رسیدگی به جنایت های فجیع امریکا و نیروهای خارجی علیه مردم غیر نظامی، موجود نیست، در کشوری که مرگبارترین سرزمین جهان برای خبرنگاران، کودکان و غیر نظامیان است، آیا می توان باور کرد که در ۱۹ سال تنها ۱۵۷ هزار نفر کشته شده اند؟!
 
البته اگر همین آمار را نیز به عنوان سندی معتبر و تاییدشده در نظر بگیریم که امریکا به عنوان فرمانده اصلی جنگ و به طور طبیعی، عامل اصلی این کشتارها و جنایت ها هم آن را قبول کرده است، سؤال مهم این است که چند نفر به جرم کشتن ۱۵۷ هزار نفر، دستگیر، محاکمه و مجازات شده اند؟ یا چند مقام رسمی امریکایی و غیر امریکایی بابت این کشتارهای مهیب و هولناک که هر پرونده آن، از مصادیق بارز جنایت جنگی و جنایت علیه بشریت محسوب می شود، حاضر به عذرخواهی شده اند؟ به چه تعداد از قربانیان و بازماندگان آنها «غرامت» پرداخت شده است؟ چند کمیسیون و هیأت حقیقت یاب، گزارش جامع و کاملی از انگیزه و عوامل کشتارها ارائه کرده است؟
 
این سؤال ها بسیار ساده است و وقتی برای هیچیک از آنها پاسخی قناعت بخش وجود ندارد، یک نتیجه ناامیدکننده به دست می آید: جنایت در کمال امنیت و مصونیت!
 
بر این اساس، چه کسی در این میان، تقصیر دارد؟ بر بنیاد منطق طنزآمیز مایکل مور؛ مستندساز منتقد امریکایی، این تقصیر صدها هزار نظامی و غیر نظامی افغان است که خود را درگیر جنگی کرده اند که امریکا شروع و شعله ورش کرده است. بر پایه این منطق، چرا غیر نظامیان افغان به اندازه ای ناشیانه عمل کرده اند که عمدا خود را در معرض بمب ها، موشک ها و هواپیماهای سرنشین دار و بی سرنشین امریکا و ناتو قرار داده اند؟! احمقانه نیست؟!
 
تلخ تر و ناامیدکننده تر از همه این است که پس از ۱۹ سال حتی قرار نیست کسی به خون هایی که به ناحق ریخته شده و قربانیانی که در یک جنگ جنایتکارانه و جاه طلبانه، به کام مرگ فرستاده شده اند، اعتنا کند و احترام بگزارد و جنایت های انجام شده را در فرایند صلحی عادلانه و مبتنی بر حق و انصاف و قانون، مورد رسیدگی قرار دهد.
 
امریکا برای سرنگونی طالبان و مبارزه با تروریزم به افغانستان لشکرکشی نظامی کرد و اکنون پس از ۱۹ سال و به دنبال کشتن صدها هزار نفر می خواهد با همان طالبان و تروریست ها پیمان «صلح» امضا کند! شگفت انگیز نیست؟ در این میان، هیچکس نمی پرسد که پس اینهمه خونی که ریخته شد، جنایت هایی تکان دهنده ای که صورت گرفت و جنگ احمقانه ای که تحمیل شد، برای چی بود و چه کسی در این زمینه باید مؤاخذه و مجازات شود؟
 
قواعد دنیای متمدنی که امریکا رهبری آن را بر عهده دارد، به همین سادگی، فاجعه بار و البته به نحو مشمئزکننده ای وقیح و نفرت انگیز است.
 
محمدرضا امینی - جمهور
نام شما

آدرس ايميل شما
نظر شما *

پربازدیدترین