در آستانه شکست، در تدارک بحران

دسته انتخاباتی ثبات و همگرایی به رهبری عبدالله عبدالله می‌گوید که از دو روز به این‌سو درج آرای بیومتریک‌نشده و باطل از سوی کمیسیون انتخابات در سیستم مرکزی، جریان دارد. این تیم، کمیسیون انتخابات را به نقض اصل بی‌طرفی متهم کرده‌است.
 
اسدالله سعادتی؛ معاون دوم این تیم گفت که برخی حلقات در کمیسیون انتخابات تلاش دارند در هماهنگی با تیم «دولت‌ساز» تقلب سیستماتیک را در انتخابات سازمان‌دهی کنند.
 
معاون دسته انتخاباتی عبدالله عبدالله گفت که نشانه‌هایی وجود دارد که کمیسیون انتخابات بی‌طرفی خود را در این روند حفظ نکرده‌است.
 
او در عین حال گفت که این تیم به سرور مرکزی کمیسیون، دسترسی چندانی ندارد و سرنوشت آرای چهار هزار محل رای‌دهی نامعلوم است و «کسی هست که می‌خواهد تقلب کند».
 
او هشدار داد که در صورت ادامه این روند، تیم ثبات و همگرایی در مقابل آن خواهد ایستاد و اگر گزینه‌های قانونی در برابر آن جواب نداد، به هر گزینه ممکن دست خواهد زد.
 
ممکن است تیم دولت ساز در تبانی با کارگزاران کمیسیون انتخابات، برای مهندسی انتخابات، تلاش کند. موضع گیری های اطمینان بخش اعضای این تیم از جمله شخص اشرف غنی در زمینه اشغال کرسی ریاست جمهوری برای چهار سال دیگر نیز نشان می دهد که آنها نسبت به نتایج برنامه هایی که برای مهندسی انتخابات، ریخته اند، کاملا مطمئن هستند.
 
با اینهمه آیا عبدالله واقعا مصمم به جلوگیری از تقلب و ایستادن در برابر دستبرد به آرای انتخابات است؟ آیا تضمینی وجود دارد که هشدارها و تهدیدهای تازه تیم انتخاباتی او، تلاش مزورانه دیگر برای رسیدن به یک کرسی مصلحتی و سمبولیک شبیه ریاست اجراییه نیست؟ ابزارها و امکانات عبدالله برای مهار تقلب و ایستادن در برابر دستبردهای تیم دولت‌ساز چیست؟
 
یکبار دیگر ناگزیر به تکرار این ضرب المثل قدیمی و کلیشه ای هستیم که آزموده را آزمون خطاست. عبدالله در گذشته نشان داده است که حتی اگر در برابر دیدگانش نیز تقلب صورت بگیرد، جرأت و جسارت و شجاعت ایستادگی و مبارزه را ندارد. او مرد معامله گری و محافظه کاری است و اگر امکان معامله فراهم نشد، به سادگی مرعوب هشدارهای سفارتی می شود و صحنه را ترک می کند. به همین دلیل است که عبدالله دیگر عنصر مورد اعتماد مردم نیست و در انتخابات اخیر هم این مهم به وضوح ثابت شد.
 
او که از حمایت چندین رهبر پرنفوذ قومی که به «بانک رأی» شهرت داشتند، برخوردار بود، نتوانست آرای قابل توجهی کسب کند. دلیل آن تنها بی باوری و بی اعتمادی مردم نسبت به اصل انتخابات و یقین کامل آنها به شمرده نشدن رأی شان نبود، مردم در عین حال، از به اصطلاح بانک های رأی و رهبران قومی، سلب اعتماد کردند. این سلب اعتماد همزمان شامل حال شخص آقای عبدالله هم می شد؛ زیرا مردم دریافتند و او نشان داد که نه اراده ای برای پاسداری و دفاع از حقوق مشروع مردم در برابر اقتدارگرایی و قانون شکنی و قبیله سالاری را دارد و نه حاضر است به خاطر خواست های مردم و آرمان های والای سیاسی و تاریخی آنها، از منافع کوتاه مدت شخصی و قدرت عاریتی و سمت نمادین اش بگذرد.
 
بر این اساس، او از هم اکنون به خوبی احساس کرده است که در آستانه یک سقوط سیاسی غیر قابل بازگشت قرار دارد و شکست می خورد؛ اما با انداختن توپ به زمین تیم حریف، بار دیگر می خواهد بقای خود را تضمین کند و از مهلکه مرگبار سقوط و شکست فرار کند.
 
او در حالی که نه گزینه ای قانونی در اختیار دارد و نه از توان و اراده لازم برای دست زدن به گزینه های غیر قانونی برای بحران سازی و شورش آفرینی برخوردار است، با تهدید و هشدار می خواهد آب را گل آلود کند تا ماهی مراد و منافع خود را صید نماید؛ اما همانگونه که حامی و همسنگر پیشین او، عطامحمد نور به درستی و فراست اشاره کرده بود، این بار دیگر تیرش به سنگ خواهد خورد؛ زیرا خبری از ریاست اجرایی نیست و کسی این هشدارها و تهدیدها را جدی نخواهد گرفت.
 
عبدالمتین فرهمند - جمهور