۰

توافق ما، توافق آنها

سه شنبه ۱۲ سنبله ۱۳۹۸ ساعت ۱۳:۵۶
ممانعت و مخالفت با حضور کابل در این روند، تنها موضع طالبان نبوده؛ بلکه امریکا هم طرفدار این امر بوده است. امریکا کابل را درباره دسترسی به مفاد توافق خود با طالبان، محرم اسرار نمی داند.
توافق ما، توافق آنها
وحید عمر؛ مشاور اشرف غنی گفته است که زلمی خلیلزاد پیش‌نویس موافقتنامه نهایی میان امریکا و طالبان را فقط به آقای غنی نشان داده؛ ولی به او تحویل داده نشده است.
 
آقای خلیلزاد هم گفت که به دلایل امنیتی و قبل از توافق ترامپ نمی ‌خواسته جزئیات این توافقنامه افشا شود، به این دلیل کاپی آن را در اختیار رهبران حکومت وحدت ملی قرار نداده؛ ولی به آنها فرصت مطالعه آن را داده است.
 
درباره اینکه آیا رهبران حکومت وحدت ملی از این توافقنامه استقبال کرده‌اند یا نه هم آقای خلیلزاد گفت که نمی‌تواند در این مورد ابراز نظر کند و اضافه کرد: "چرا که این موافقتنامه آنها (حکومت افغانستان) نیست با طالبان این موافقتنامه ما (امریکا) است با طالبان...دروازه را باز کردیم برای مرحله بعدی (مذاکرات دولت با طالبان)."
 
علیرغم همه پنهانکاری های عمدی و آگاهانه ای که در روند ده ماهه گفتگوهای صلح میان امریکا و طالبان وجود داشته، به نظر می رسد که آقای خلیلزاد دست کم در یک مورد صادق بوده است و آن اینکه این توافق امریکا و طالبان است نه توافق افغانستان و طالبان.
 
آقای خلیلزاد همچنین با ندادن کاپی پیشنویس توافق با طالبان به رهبران حکومت آنهم «به دلایل امنیتی» و از بیم «افشا» شدن مفاد آن به نحوی توضیح داد که چرا طی این ده ماه کابل نباید در روند گفتگوهای صلح میان او و طالبان حضور می داشت. این امر ما را به یک واقعیت مهم تر رهنمون می شود و آن اینکه ممانعت و مخالفت با حضور کابل در این روند، تنها موضع طالبان نبوده؛ بلکه امریکا هم طرفدار این امر بوده است. امریکا کابل را درباره دسترسی به مفاد توافق خود با طالبان، محرم اسرار نمی داند.
 
موضوع دیگری که از این موضع، استنباط می شود این است که تظاهر سخنگویان کابل مبنی بر اینکه امریکا متعهد به گزارش دقیق از جزئیات ریز گفتگوها و توافقات خود با طالبان برای رهبران حکومت وحدت ملی است، از بنیاد کذب است، و به نظر می رسد که این امر، کاملا بدیهی است؛ زیرا همانگونه که آقای خلیلزاد هم گفت این توافق امریکا با طالبان است نه توافق حکومت افغانستان با طالبان.
 
ممکن است تصور شود که بربنیاد این گفته، خلیلزاد انتظار ندارد که رهبران کابل از این توافق، استقبال کنند و آن را بپذیرند؛ اما این تنها یک بخش قضیه است. بخش دیگر و البته مهم ترین بخش آن این است که برای امریکا هیچ اهمیتی ندارد که کابل چه نگاهی به مفاد این توافق خواهد داشت. به همین دلیل، خلیلزاد نخواست کاپی آن را در اختیار رهبران حکومت قرار دهد؛ زیرا برایش مهم نبود که آنها با آن موافقت می کنند و می پذیرند یا آن را رد می کنند. این یک توافق امریکایی – طالبانی است.
 
البته ساده انگارانه است اگر تصور کنیم که تمامی مفاد و محتویات این توافق، صرفا به آینده جنگ و مأموریت امریکا در افغانستان و روابط دوجانبه امریکا و طالبان اختصاص داشته باشد؛ بلکه بسیار محتمل است که بحث های سرنوشت سیاسی آینده افغانستان، دموکراسی، انتخابات، امارت و جمهوریت و... همه در این توافق وجود داشته باشد؛ زیرا هریک از این موارد، با حمله و حضور نظامی امریکا در افغانستان و یا خروج نظامیان آن کشور پیوند دارد.
 
با این همه، خلیلزاد می گوید که کابل اگر مشکلی دارد می تواند در چارچوب گفتگوهای بین الافغانی با طالبان حل کند. از نظر امریکا آخرین مرحله برای اجرایی شدن توافقنامه قطر، رأی موافق ترامپ است نه موافقت کابل.
 
به این ترتیب، تصور می شود که از نظر امریکایی ها همه چیز پایان یافته است. آنچه در ادامه از زبان رهبران کابل خواهیم شنید، آب در هاون کوبیدن و تقلاهای مذبوحانه برای بقا خواهد بود که بعید است بتواند مسیر تعیین شده در چارچوب این توافقنامه را تغییر دهد؛ هرچند ممکن است فرایند اجرای آن را با چالش های فنی و تاکتیکی مواجه کند که آنهم در سایه هم افزایی امکانات و قدرت امریکا و طالبان و مخالفان سیاسی و قومی اشرف غنی در داخل نظام، به سرعت قابل حل و فصل است.
 
علی موسوی - جمهور
نام شما

آدرس ايميل شما
نظر شما *

پربازدیدترین