امنیت افغانستان؛ داعش پروژه بعدی است؟
سه شنبه ۲۹ اسد ۱۳۹۸ ساعت ۲۳:۵۶
داعش، پروژه بعدی ناامنی در افغانستان است و پیش بینی می شود در آستانه مصالحه امریکا با طالبان و پس از آن، شاهد فجایع مشابه دیگر نیز باشیم.
گروه تکفیری داعش با انتشار خبرنامه ای مسؤولیت این حمله را برعهده گرفت و اعلام کرد که شیعیان را هدف قرار داده است.
داعش همچنین عکس مهاجم انتحاری را منتشر کرد و نوشت که اسم او ابوعاصم و از پاکستان بوده است.
اشرف غنی اما گفت که طالبان نمی توانند از این انفجار خود را تبرئه کنند؛ زیرا "آنها بستری برای تروریست ها فراهم کرده اند".
گروه طالبان هم حمله را «محکوم» کرد.
در این میان، هم پذیرش مسؤولیت این فاجعه جنایتکارانه از سوی داعش، هم نشانه رفتن انگشت اتهام اشرف غنی به سوی طالبان و هم محکومیت آن از جانب طالبان، دارای انگیزه های نیرومند و حاوی مدلول های معناداری است که شاید کمترین ربطی به اصل فاجعه و عوامل اصلی آن نداشته باشد.
داعش برعهده گرفت؛ زیرا داعش بربنیاد مهندسی اولیه، یک گروه موهوم، مخوف و مجهول است که هیچ مسؤولیتی در قبال اصول حاکم بر حقوق جنگ، حفاظت از جان غیر نظامیان و... ندارد و این کاملا با فلسفه وجودی آن گروه، همخوانی دارد؛ زیرا سازمان دهندگان آن، هیچ هدفی جز نمایش عریان ترین انواع خشونت و هولناک ترین مدل های جنایت ندارند و این همان چیزی است که در حمله شنبه شب، کاملا مشهود بود.
این کارکرد به گروه های تروریستی دیگر که همزمان با ابزار خشونت، نوعی رویکرد سیاسی محافظه کارانه و عاقبت اندیشانه را نیز دنبال می کنند، این امکان را اعطا کرده است که جنایت های فاجعه بار و تکان دهنده خود را که به لحاظ انسانی، به شدت واکنش برانگیز می شود، به سادگی به داعش نسبت دهند تا مشروعیت و اعتبار سیاسی شان زیر سؤال نرود.
از این منظر، پذیرش مسؤولیت حمله شنبه شب از سوی داعش، به طالبان کمک می کند تا با آرامش خاطر به معامله صلح اش با امریکا ادامه دهد و به امریکا هم امکان می دهد تا بدون توجه به عوامل اصلی این جنایت، روند صلح با طالبان را مثل همیشه پیگیری کند.
این در حالی است که بربنیاد ادعای داعش، مهاجم انتحاری، پاکستانی بوده است و از این منظر، توفیر و تفاوت چندانی میان داعش و طالبان و دیگر نسخه های تروریزم وجود ندارد؛ زیرا خاستگاه و آبشخور همه آنها پاکستان است.
نکته دیگر اینکه اشرف غنی و ریاست امنیت ملی، انگشت اتهام را به سمت طالبان نشانه رفتند. این اقدام اما نباید بدان معنا تلقی شود که با ارتکاب این جنایت هولناک، دولت غنی و دستگاه های امنیتی او با جدیت و قاطعیت، طالبان را سرکوب می کنند، روند صلح با آن گروه را متوقف می سازند و در این مصیبت هولناک و مرگبار، حداقل یکبار صادقانه در کنار مردم قرار می گیرند؛ بلکه هدف آقای غنی از این موضع، تحت فشار قرار دادن طالبان بود تا اندکی از سرعت روند صلح با طالبان کاسته شود و اشرف غنی در این فرصت بتواند انتخابات از قبل مهندسی شده ریاست جمهوری را برگزار کند و طبق برنامه در آن پیروز شود.
از این منظر، اگر طالبان، متحدان تروریست و رژيم های حامی آن، در کنار قدرت های طرف صلح با آن گروه، با حمله شنبه شب خواستند دولت غنی را از داخل تحت فشار قرار دهند، افکار عمومی را علیه او برانگیزند و پروژه های تبلیغاتی غنی برای پیروزی در انتخابات را ضرب صفر کنند، او با متهم کردن مستقیم طالبان به دست داشتن در این رویداد، توپ را بار دیگر به زمین آنها انداخت تا مشروعیت و صداقت روند صلح آن گروه با امریکا را دست کم تا بعد از انتخابات ریاست جمهوری، زیر سؤال ببرد.
طالبان اما آن را «محکوم» کردند؛ موضعی مضحک و عمیقا ریاکارانه که تنها توجیه آن، تلاش آن گروه برای بازگشت به صلح و سیاست است و این مهم، نیازمند مشروعیتی است که آن گروه به دلیل کارنامه سیاه و غیر قابل دفاع اش در کشتار غیر نظامیان افغانستان در بیش از دو دهه اخیر، در حال حاضر، فاقد آن است.
امریکا و دیگر قدرت های خارجی هم بدون اشاره به طالبان و داعش، حمله کابل را «محکوم» کردند. این بدان معناست که آنها از یکسو تمایل ندارند، مشروعیت و اعتبار طالبان در آستانه صلح با امریکا، مخدوش شود و از جانب دیگر، نمی خواهند با بزرگنمایی خطر داعش، افکار عمومی را متوجه مسؤولیت مستقیم خود در سرکوب و نابودی آن گروه در افغانستان کنند. این نشان می دهد که داعش، پروژه بعدی ناامنی در افغانستان است و پیش بینی می شود در آستانه مصالحه امریکا با طالبان و پس از آن، شاهد فجایع مشابه دیگر نیز باشیم.
محمدرضا امینی - جمهور
کد مطلب: 119581
