۰

صلح یا انتخابات؛ انتخاب میان بد و بدتر؟

پنجشنبه ۲۷ سرطان ۱۳۹۸ ساعت ۰۰:۲۱
مردم افغانستان در برابر یک دوراهی دشوار و سخت گذار قرار گرفته اند؛ انتخاب میان انتخابات و صلح. بد و بدتر. اگرچه در این میان، مردم نه مشارکتی در انتخابات و تعیین نتیجه آن دارند و نه سهمی در صلح ایفا می کنند.
صلح یا انتخابات؛ انتخاب میان بد و بدتر؟
اشرف‌غنی می‌گوید که مردم افغانستان امارت طالبانی تحمیلی را نمی‌خواهند. او در عین تأکید می‌کند که توافق نهایی صلح پس از انتخابات ریاست جمهوری به امضا برسد و قبل از انتخابات، توافق ابتدایی امضا ‌شود.
 
آقای غنی تأکید کرده صلحی که بالای انتخابات تاثیرگذار باشد میان حکومت افغانستان و طالبان خواهد بود؛ نه میان ایالات متحده و طالبان.
 
او گفت که حکومت صلاحیت تصمیم‌گیری در مورد صلح با طالبان را دارد و ‌افزود که در دو مرحله با طالبان توافق صورت گیرد؛ نخست توافق ابتدایی پیش از انتخابات ریاست جمهوری که امیدوار است تا اول سپتامبر سال ‌جاری انجام شود و در مرحله دوم، پس از انتخابات ریاست جمهوری، توافق همه‌جانبه صورت گیرد.
 
این در حالی است که سفیر امریکا در کابل گفته‌است که خاتمه جنگ در افغانستان برای کشورش در اولویت قرار دارد؛ اما افزوده که امریکا در برگزاری انتخابات ریاست جمهوری افغانستان همکاری خواهد‌ کرد.
 
در این شکی نیست که هیچکس در افغانستان، خواستار احیای دوباره نظام وحشت و خشونت طالبانی و بازگشت رژيم سرکوبگر «امارت اسلامی» نیست؛ اما مساله دیگر این است که استمرار سلطه اشرف غنی نیز دیگر برای افغانستان قابل تحمل نیست.
 
کشتارهای فاجعه بار، فساد فراگیر، تشدید تنش های اجتماعی و بروز شکاف های ویرانگر قومی، فروریختن سقف اعتماد ملی، موج مهاجرت و فرارهای دسته جمعی، تضعیف عمدی و آگاهانه حاکمیت قانون، نقض سیستماتیک قانون اساسی، انحصار شدید قدرت، انسداد سیاسی و... بخشی از کارنامه حکومت وحدت ملی به رهبری آقای غنی است؛ رییس جمهوری که در پنج سال گذشته، بیش از نیمی از کرسی های کابینه اش توسط «سرپرست» هایی اداره شد که هیچ تعهدی نسبت به شورای ملی و قانون اساسی نداشتند و عملا از صلاحیت های کامل یک وزیر برخوردار بودند.
 
در شماری از موارد از جمله فساد در همه ابعاد و انواع آن، حکومت آقای غنی حتی کارنامه ای بدتر از رژیم امارت طالبانی را به ثبت رساند. بنابراین در چنین شرایطی چه کسی می تواند خواستار برگزاری انتخاباتی باشد که نتیجه آن، چیزی جز ادامه حاکمیت اشرف غنی برای پنج سال دیگر نباشد؟
 
با اینهمه، صلحی که پیامد آن غیر از بازگشت طالبان به قدرت و احیای امارت آن گروه نباشد نیز قابل تحمل نیست. چنین صلحی بدتر و فاجعه آمیزتر از جنگی است که اکنون جریان دارد. این نوع صلح، بدتر از انتخاباتی است که اشرف غنی برنده آن باشد.
 
با این حساب، مردم افغانستان در برابر یک دوراهی دشوار و سخت گذار قرار گرفته اند؛ انتخاب میان انتخابات و صلح. بد و بدتر. اگرچه در این میان، مردم نه مشارکتی در انتخابات و تعیین نتیجه آن دارند و نه سهمی در صلح ایفا می کنند؛ زیرا انتخابات را اشرف غنی و تیم برگماشته او مدیریت و مهندسی می کنند و صلح را نیز امریکا و دیگر صحنه گردانان سناریوی جنگ افغانستان رقم خواهند زد؛ اما تاوان هردو پروسه یا به تعبیر بهتر، پروژه تحمیلی و نمایشی را مردم افغانستان خواهند پرداخت. آنها قربانیان اصلی انتخاب میان بد و بدتر هستند؛ انتخابی که در نهایت، در پی تقابل اراده های ارگ ریاست جمهوری تحت سلطه اشرف غنی و تیم قومی او در یکسو و امریکا و طالبان و اعراب و پاکستان در سوی دیگر، مشخص خواهد شد.
 
انتخاب میان بد و بدتر اما به این معنا نیست که گزینه دیگری جز این دو وجود ندارد. مردم افغانستان، هم شایسته برگزاری انتخاباتی به واقع آزاد و شفاف و ملی و مردمی هستند و هم مستحق دستیابی به صلحی که به آنها امکان زندگی امن و آرام در سرزمین شان را اعطا کند؛ اما مفسدان داخلی و مداخله گران و مزدوران خارجی، هردو حق را از آنها سلب کرده و آنان را در شرایط پذیرش ناگزیر بد یا بدتر قرار داده اند.
 
عبدالمتین فرهمند - جمهور
نام شما

آدرس ايميل شما
نظر شما *

پربازدیدترین