حزبی برای جنگ

حزب اسلامی با نشر اعلامیه‌ای ضمن حمایت از پاکستان در تنش این کشور با هند، دهلی نو را به حمایت از جدایی طلبان پاکستان متهم کرده است.
 
در اعلامیه‌ حزب اسلامی آمده که پاکستان کشمیر را به حیث منطقه آزاد می‌شناسد و حملات هند بر این منطقه اوضاع را متشنج کرده است.

در اعلامیه این، اشاره شده که برخی سران جدایی طلبان بلوچ پاکستانی که در قندهار پناه آورده اند حمله تروریستی اخیر بر کنسولگری چین را در شهر کراچی سازماندهی کرده و مسؤولیت آن را بر عهده گرفته اند.

در اعلامیه این حزب، افغان هایی که در منازعات پاکستان و هند، از دهلی نو طرفداری کرده اند بی دین و سکولار خوانده شده و تاکید شده که حکومت افغانستان در مسایل بین المللی بی طرفی خود را حفظ کند.

اعلامیه‌ای این حزب که به زبان پشتو منتشر شده، هند را آغاز گر جنگ جدید در منطقه خوانده و از ادامه منازعات میان دو کشور ابراز نگرانی کرده که این منازعات بر مسایل افغانستان تاثیر منفی می‌گذارد.
 
اعلامیه حزب اسلامی گلبدین حکمتیار در شرایطی منتشر می شود که خود پاکستان در برابر هند، خویشتن داری نشان داده و با آزاد کردن خلبان بازداشتی آن کشور، تلاش کرد تا از شعله ورشدن جنگی دیگر میان دو قدرت اتمی در شبه قاره، پیشگیری کند؛ اما حزب اسلامی با این اعلامیه نشان می دهد که از پس ۴۰ سال جنگ و جنایت و خونریزی و آدمکشی هنوزهم عطشی آتشین برای جنگیدن دارد، و اگر این عطش با توجه به تلاش های جاری صلح در افغانستان، فروکش نکند، از جای دیگری در جنگی دیگر، فوران خواهد کرد تا اشباع شود.
 
حزب اسلامی اصولا حزبی برای جنگ است؛ حزبی که هیچ منطقی جز جنگ نمی شناسد. این را می توان حتی در ادبیات سیاسی رهبران آن نیز مشاهده کرد؛ وقتی در ابتدایی ترین اظهار نظر شان هم زبانی گزنده و آکنده از نفرت و نفرین و خشم و خشونت را برمی گزینند و به فتنه ها و کینه های کهن، دامن می زنند.
 
حزب اسلامی همچنین مأموریت جنگی خود را تنها به مرزهای ملی افغانستان، محدود نمی داند و با اتکا به آبشخور ایدئولوژیک ‌اش، برای خود، رسالتی جهانی برای جنگ آوری و جهادگری قائل است تا شریعت منحصر به فرد گلبدین حکمتیار را اشاعه و گسترش دهد.
 
جنگجویان این حزب پیش از این از جنگ های آذربایجان و ارمنستان تا یمن و سوریه، در جنگ های بزرگ منطقه ای، مشارکت داشته اند و اکنون آماده هستند تا در صورت بروز جنگ میان پاکستان و هند، به کمک ولی‌نعمت دیرینه شان آی اس آی بشتابند و علیه «مشرکان» هندو «جهاد» کنند.
 
موضوع قابل درنگ در این میان، این است که حزب اسلامی که از پاکستان به دلیل اسلامی بودن حمایت می کند و افغانستانی های هوادار هند را «بی دین و سکولار» می داند، خود در همه جنگ های منطقه ای و فراملی، تنها انگیزه «جهاد» نداشته است. نمونه بارز آن، همکاری این حزب با رژيم اسراییل در جریان جنگ با شوروی است.
 
در همین زمینه، کریستوفر بولین؛ روزنامه‌نگار امریکایی در یادداشتی که در ماه می ۲۰۱۶ میلادی در وبلاگ شخصی‌اش منتشر کرد، از رابطه اسراییل با حزب اسلامی پرده برداشت و نوشت که این رابطه توسط «چارلی ویلسون» انجام می‌شده است. ویلسون در آن زمان، عضو مشهور مجلس نمایندگان امریکا بود. او در زمان خود، از حامیان مهم اسراییل برای پیشبرد اهداف صهیونیزم در جنگ‌های ضد شوروی به شمار می‌رفت.

بولین نوشته است: «ویلسون شخصاً با گلبدین دیدار کرد و به توافق رسید که حزب اسلامی از اسراییل اسلحه دریافت کند و با مأمورین «موساد» در پاکستان ارتباط داشته باشد تا افراد حزب او را آموزش دهند. در راستای این توافق، حدود چهار هزار تن از جنگجویان حزب حکمتیار توسط کارشناسان اسراییلی آموزش‌های نظامی دیدند که تعدادی از جنگجویان عرب نیز در جریان این آموزش‌ها در حزب اسلامی جابه‌جا شدند."
 
البته همکاری های حزب اسلامی با اسراییل ادامه یافت و این بار نزدیک به ۲۵۰۰ جنگجوی حزب اسلامی که به «غند افغان» مشهور بود به دستور اسراییل، در کنار آذربایجان قرار گرفتند تا علیه ارمنستان بجنگند و از جان یهودیان ساکن آن کشور، صیانت کنند؛ همان آذربایجانی که پیشتر ملیشه های حزب اسلامی با سربازان آن در جنگ علیه شوروی با کمک اسراییل جنگیده بودند!
 
نکته مضحک این است که اعلامیه جنگ افروزانه حزب اسلامی در حمایت و هواداری بی قید و شرط از پاکستان در برابر هند، در شرایطی منتشر می شود که پاکستانی ها خود بنا دارند عقب بنشینند و تن به تب جنگ و تبعات توانفرسای آن ندهند.
 
و خنده آورتر اینکه حزب اسلامی خود از پاکستان حمایت می کند و بر هند می تازد؛ اما همزمان، توصیه می کند که افغانستان باید در مسایل بین المللی «بی طرفی» خود را حفظ کند. آیا وقتی جنگ آوران آماده انتحار حزب اسلامی، گوش به زنگ آی اس آی هستند تا در معرکه هند و پاکستان، به نفع اسلام آباد، وارد عمل شوند، بی طرفی افغانستان، معنا و موضوعیتی دارد؟
 
از سوی دیگر، حزب اسلامی گلبدین حکمتیار با انتشار این اعلامیه نشان می دهد که برای فداکاری جانانه برای پاکستان، حتی بدیهی ترین اصول منافع ملی افغانستان را هم نادیده می گیرد و زیر پا می گذارد؛ زیرا در حالی که می داند افغانستان با هند پیمان استراتژيک دارد و از آنسو، از آغشته بودن دست پاکستان در خونریزی های چندده سال اخیر افغانستان، به خوبی آگاه است؛ با این وصف، منافع ملی پاکستان را بر منافع و امنیت ملی افغانستان ترجیح می دهد و برای هواداری از آن کشور در برابر هند، اعلامیه می دهد.
 
علی موسوی - جمهور