اعتراضات فرانسه؛ سرمایه‌داری در سراشیب سقوط

امانوئل مکرون؛ رئیس جمهوری فرانسه در واکنشی دیرهنگام به چند هفته اعتراضات خشونت‌آمیز در کشور وعده داد حداقل دستمزدها را در فرانسه افزایش خواهد داد.
 
چهار آخر هفته است که فرانسه درگیر اعتراضات خشونت‌آمیز به افزایش مالیات سوخت، هزینه‌های زندگی و موارد دیگر است.
 
آقای مکرون گفت خشم معترضان "عمیق" و در بسیاری موارد مشروع است".
 
او گفت: بسیاری از مردم از شرایط زندگی شان ناراضی هستند و حس می‌کنند کسی صدای شان را نمی‌شنود.
 
مکرون گفت: شاید من این حس را به شما داده‌ام که نگرانی‌ها و اولویت‌های دیگری دارم و می‌دانم که عده‌ای از شما از حرف‌های من ناراحت شده‌اید.
 
او گفت:"مردم زیادی هستند که جایگاه شان در جامعه به درستی شناخته نشده است. ما به شکل بزدلانه‌ای به این وضع خو کرده‌ایم و همه چیز حاکی از آن است که این عده را از یاد برده‌ایم."
 
برونو لا میر؛ وزیر مالیه فرانسه هم وضعیت جاری را "بحرانی" برای جامعه و دموکراسی خواند.
 
سخنرانی دیرهنگام رییس جمهوری فرانسه اما یکی از تازه ترین ابزارهای دولت پاریس برای مهار اعتراضات خشونت بار و کم سابقه جاری در آن کشور محسوب می شود. پیش از این دولت به رهبری مکرون از همه ابزارها، اهرم ها و امکانات خود برای سرکوب گسترده معترضان و مهار موج اعتراض های خشونت بار مردم خشمگین، استفاده کرده بود. آرایش جنگی در خیابان های پاریس و دیگر شهرها، فراخواندن ده ها هزار نیروی پولیس در سراسر کشور، استقرار تانک های جنگی در خیابان های اصلی پایتخت دموکراسی غربی، کشته شدن چندین نفر از معترضان در نتیجه سرکوب های بی پروای پولیس، زخمی شدن صدها نفر و بازداشت هزاران معترض، از دیگر اقدامات دولت برای سرکوب اعتراض ها بوده است.
 
تنها در یک نمونه، در پاریس در برابر ۸ هزار تظاهرکننده، ۸ هزار نیروی پولیس، به کار گماشته شدند؛ یعنی برای مهار هر یک تظاهرکننده یک نیروی پولیس. این نشان می دهد که مهد دموکراسی و نماد حقوق بشر غربی، چگونه بزدلانه به بدترین ابزارهای سرکوب و خشونت علیه معترضان، متوسل شده و علیرغم دروغ های بزرگ و خوش آب و رنگی که به نام دموکراسی و حقوق بشر و آزادی بیان و آزادی اعتراضات مردم و نقد دولت، از سوی تریبون های تبلیغاتی لیبرال دموکراسی مطرح می شود، وقتی سخن از تهدید حیات و هستی سرمایه سالاری و قرار گرفتن نظام کاپیتالیزم در سراشیب سقوط باشد، اصول طلایی حقوق بشر، به سادگی تعلیق می شوند، دموکراسی پرافتخار دنیای متمدن، تعطیل می گردد و آزادی بیان و اجتماعات اعتراضی که از خصوصیات جدایی ناپذیر لیبرالیزم انگاشته می شوند، جای خود را به استقرار تانک های جنگی در خیابان های مشهور پاریس به منظور سرکوب زشت معترضان غیر مسلح می دهد.
 
پولیس فرانسه روزهای پرکاری را پشت سر می گذارد. در این روزها هرکس در فرانسه در اعتراض به سیاست های دولت، سر بلند کند، سرکوب خواهد شد؛ حتی اگر دانش آموزان کم سن و سال مکتب سنت اگزوپری باشند. آنها که به حذف امتحان پایان سال از سوی دولت فرانسه، اعتراض کرده بودند، از سوی سیستم سرکوب پولیس فرانسه، متهم به همکاری با یک شبکه مسلح شده و با تحقیر و تهدید، مجبور شدند، روی گل و لای و به سمت دیوار، زانو بزنند و دست های شان را به علامت تسلیم، روی سر شان قرار دهند.
 
این رویدادها در کنار سخنرانی سراسر اعتراف و کرنش امانوئل مکرون نشان می دهد که دولت فرانسه، نسبت به آینده این حرکت های اعتراضی برای حیات لیبرال سرمایه داری، به شدت نگران است؛ این نگرانی زمانی ابعاد وسیع تری پیدا می کند که دولت از هر ابزار و زبان و ادبیاتی که با معترضان زردپوش، برخورد می کند، آنها حاضر به ترک خیابان ها و دست کشیدن از اعتراضات کم سابقه شان نیستند. حذف مالیات سوخت، برداشتن مالیات بر حقوق و پاداش بازنشستگی، افزایش اندک حقوق سالیانه و... که تغییر آنها از سوی دولت، از موجبات اولیه استارت خوردن اعتراضات جاری محسوب می شدند، نتوانسته به اعتراض ها خاتمه دهد و آرامش را به خیابان های آشوب زده شهرهای بزرگ فرانسه به ویژه پاریس بازگرداند.
 
تاکنون صدها موتر و فروشگاه و بانک و کسب و کار کوچک و متوسط به آتش کشیده شده و براساس برآورد مسؤولان محلی، میزان خسارات وارده به اقتصاد فرانسه طی چهار آخر هفته متوالی، از ۱۰ میلیارد یورو فراتر رفته است. مسؤولان اقتصادی دولت مکرون، اعتراضات اخیر را برای اقتصاد آن کشور، فاجعه بار توصیف کرده اند.
 
همه اینها نشانگر آن است که مردم فرانسه یعنی همان کسانی که به اذعان مکرون، طی ۴۰ سال گذشته، عمدا از سوی سیستم سیاسی آن کشور، نادیده گرفته شده اند، آمده اند تا به لیبرال سرمایه داری که به نحو ناعادلانه و کاملا ظالمانه ای، فقرا را فقیرتر و ثروتمندان را ثروتمندتر کرده و به تراکم ناموجه سرمایه و سود در پایتخت و مناطق مرفه نشین شهرهای بزرگ، منتهی شده، نه بگویند و صرف نظر از اینکه این هدف در اعتراضات جاری فرانسه، محقق خواهد شد یا بار دیگر به بهانه ای دیگر از جایی دیگر سر برخواهد آورد، نفس شکل گیری این جنبش های اعتراضی ضد سرمایه داری در غرب، از جنبش وال استریت در امریکا تا اعتراضات جاری در پاریس، نمایانگر آن است که نظام سرمایه داری و ایدئولوژي لیبرالیسم در سراشیب سقوط قرار گرفته است؛ همان چیزی است که برونو لا میر؛ وزیر مالیه فرانسه آن را به درستی "بحرانی" برای جامعه و دموکراسی توصیف کرد.
 
محمدرضا امینی - جمهور