۰

رویاهای شیرین عبدالله و واقعیت‌های تلخ سیاست

چهارشنبه ۲۳ عقرب ۱۳۹۷ ساعت ۱۹:۴۶
رویاهای شیرین عبدالله و واقعیت‌های تلخ سیاست
عبدالله عبدالله؛ رئیس اجرائی اخیرا در نشستی مشورتی در قصر سپیدار، با تأکید بر اینکه اگر موافقتنامه حکومت وحدت ملی اجرا می‌شد، کشور در چنین وضعیت بدی قرار نمی‌داشت و نا‌امنی و فضای بی‌اعتمادی به وجود نمی‌آمد، گفت:«اعتراف می‌کنم که در طول تصمیم‌گیری‌های چهار ساله برخی از اشتباهات صورت گرفته است.»
 
به گفته رئیس اجرایی،‌ او در طول چهار سال گذشته، گاهی مطالبات برخی از مجموعه‌ها را به خاطر «مصالح اصلی مردم» افغانستان نادیده گرفته است.
 
او گفت: یک عدۀ چهار- پنج نفری ادعا می‌کنند که کل کار را ما کرده‌ایم و ریاست اجرائیه را ما ایجاد کرده‌ایم. در روزهای آینده با این عده هم بحث می‌کنم؛ اما مرجع اصلی تصمیم‌گیری توده‌های مردم خواهد بود.»
 
او در ادامه گفت:«کسانی می‌گویند باید داکتر عبدالله کنار برود چرا که نوبت ماست. به اینان می‌گویم، اگر نوبت شماست چرا در میدان نمی‌آیید: دا گز دا میدان.»
 
رییس اجرایی گفت: وقتی کسی از حوزۀ مقاومت وارد میدان نشود، ما نسبت به سرنوشت مردم بی‌اعتنا نخواهیم بود.
 
کاملا واضح است که طعم قدرت برای آقای عبدالله نیز همانند همه سیاستمردان افغانستان شیرین بوده است. این نیز مشخص است که آقای عبدالله از اینکه هنوز و پس از چهار سال در دولت، فاقد جایگاه حقوقی تعریف شده، صلاحیت‌های مشخص و اقتداری پایدار و قابل تثبیت است، چندان ناراضی نیست و سمت سمبولیک ریاست اجرایی را که نه در قانون اساسی، تعریف شده و نه شریک دیگر او اشرف‌غنی، چندان به آن رسمیت و اهمیت می دهد، کافی می داند و آن را برتر از رهبری یک جریان اپوزیسیونی می شناسد.
 
او اعتراف می کند که توافقنامه سیاسی تشکیل حکومت وحدت ملی عملی نشده است؛ توافقنامه ای که در واقع، جایگزینی برای قانون اساسی بود و از سوی دیگر، به نحوی قوه مؤسس حکومت ائتلافی موجود با ساختاری متفاوت از آن چیزی محسوب می شود که در قانون اساسی، پیش بینی شده است؛ با این وجود، آقای عبدالله هنوز هم حاضر نیست به شکست تجربه خود در صیانت از آرای مردم و احراز حق آنها در چارچوب توافقنامه سیاسی، اذعان کند.
 
او اگر به تعبیر خودش مدیون چهار – پنج نفر نیست، دست کم باید در برابر میلیون ها نفری که به او امید بستند، اعتماد کردند و به او رأی دادند تا به آرمان های شان در دولت و قدرت، جامه عمل بپوشاند، احساس مسؤولیت کند و اگر او اندکی صداقت داشته باشد، احساس مسؤولیت کردن در قبال میلیون ها بسیار دشوارتر از پاسخگو بودن در برابر چهار – پنج نفر است.
 
آقای عبدالله می داند که عدم اجرای توافقنامه سیاسی، چه بلایی را بر سر سیاست و امنیت افغانستان آورده و چه هزینه های سنگینی را بر مردم و نظام و قانون اساسی تحمیل کرده و چه فجایع بزرگی را در تمامی حوزه ها موجب شده است؛ اما علیرغم این درک، هنوز حاضر نیست سهم و نقش مستقیم خود در این نتیجه مفتضح را بپذیرد و در حرکتی انسانی و نه چندان ایثارگرانه، عرصه را برای نماینده دیگری از حوزه جهاد و مقاومت در انتخابات آینده، خالی کند.
 
رایزنی های اخیر او آشکارا به این هدف صورت می گیرد تا جبهه سیاسی تازه ای را در برابر آنچه او چهار- پنج نفر می خواند، ایجاد کند و به این ترتیب، برای حضور دوباره اش در کارزار انتخابات ریاست جمهوری آینده، بهانه و مشروعیت کاذب ایجاد کند.
 
نکته قابل تأمل این است که او این تلاش های مذبوحانه را ذیل عنوان «توده مردم» انجام می دهد و به این ترتیب، می خواهد در برابر جریان های سیاسی و حزبی بایستد و کانال های کاذب تازه ای را به نام «مردم» ایجاد کند تا بدون آنکه در قبال دینی که نسبت به حزب سیاسی و جریان های حامی خود در انتخابات ریاست جمهوری پیشین دارد، کمترین مسؤولیتی احساس کند، راه را برای حضور دوباره خود در عرصه انتخابات، هموار سازد.
 
در این شکی نیست که او هم همانند هریک از شهروندان، حق دارد در انتخابات، نامزد شود؛ اما بی تردید، از این حق برخوردار نیست که این بار نیز از حساب «جهاد و مقاومت» هزینه کند و خود را نماینده تام الاختیار این جریان بنامد؛ زیرا او در طول این چهار سال نشان داد که نماینده ای صادق، مرجعی امین و فرستاده ای مسؤولیت پذیر برای این جریان نیست و نه می خواهد و نه می تواند از آرمان های این مجموعه به خوبی صیانت و پاسداری کند.
 
او یک مهره سوخته و عنصری مطرود است که با دو بار حضور در انتخابات، هزینه، زمان، انرژي و ظرفیت این جریان را هدر داد و در نهایت، آنچه خود «مصالح اصلی مردم» افغانستان می خواند و از دید مردم افغانستان، ضعف و انفعال و کنش پذیری و ترس و فقدان تهور و شجاعت مواجهه برای احقاق حق و احراز جایگاه مشروع خود بود، نتوانست از عهده این مأموریت خطیر و سنگین برآید و شکست خورد.
 
بنابراین، بعید به نظر می رسد که با برپایی های اینگونه نشست ها و راه اندازی این سمپاشی‌ها، بار دیگر کسی به او اعتماد کند.
 
عبدالمتین فرهمند - جمهور
نام شما

آدرس ايميل شما
نظر شما *

پربازدیدترین