مواد شیمیاییِ تولید شده در بدن در زمان استرس می‌تواند در الگوهای ژنی بدن تغییر ایجاد کند به همین دلیل استرس مهم‌ترین سم برای بدن است. استرس ژن‌های بدن انسان را تغییر می‌دهد و این ژن‌ها بر نحوه ذخیره‌سازی چربی در بدن، نحوه عملکرد دستگاه ایمنی بدن، سرعت پیر شدن جسم و احتمال ابتلا به سرطان نظارت داشته و استرس می‌تواند به شدت آن‌ها را تحت تأثیر خود قرار دهد. نتایج پژوهشها نشان می‌دهد که حتی اتفاقات دوران کودکی می‌تواند تعیین‌کننده سطح هورمون آزادکننده کورتیکوتروپین در مقادیر کم و زیاد باشد. هورمون آزادکننده کورتیکوتروپین بر میزان ترشح غدد فوق کلیوی هم‌چنین استرس تأثیر مستقیم دارد. سطوح زیاد هورمون استرس می‌تواند به بخش‌های مهم مغز مانند هیپوکمپوس آسیب جدی وارد کند (هیپوکمپوس قسمتی از دستگاه کناره‌ای مغز و مسئول حافظه است). یکی از عللی که افراد پس از دوران طولانی مدت ابتلا به استرس مزمن به «خستگی غدد فوق کلیوی» مبتلا می‌شوند، این است که مغز برای نجات خودش ترشحات غدد فوق کلیوی را کنار می‌گذارد. موفقیت خود، عدم بزرگنمایی مسائل، مثبت‌اندیشی، رضایت به مکان و موقعیت کنونی را از راه‌های درمان استرس است
