شماری از شهروندان بامیان از تبعیض سیستماتیک در تطبیق پروژه های انکشافی توسط طالبان انتقاد دارند. یکی آنان به
خبرگزاری جمهور گفت: علاوه بر اینکه طالبان معادن ذغال سنگ و یورانیوم ولسوالی یکهولنگ را طی سال تاراج کردند، از مردم نیز پول هنگفتی تحت نام عشر و مالیات جمعآوری میکنند؛ بدون اینکه عواید جایدادهای دولتی، گردشگری و سایر در آمدها را حساب کنیم اما در قبال آن حتی تلاش نکردهاند یک متر سرک و یا یک بند کوچک برق در این ولایت کار کنند.
به گفته ای این شهروند، ۶٩ درصد کار خط انتقال برق ۲۲۰ کیلوولت از دوشی به بامیان تکمیل شده و ٣١ درصد باقی مانده است که آن هم ظریفکاری و کشیدن کیبل است اما پس از روی کار آمدن طالبان کار آن متوقف است و طالبان هیچ اقدامی در آغاز کار آن نکرده اند.
یکی از فعالین مدنی بامیان که نخواست از وی در گزارش ذکر شود به
خبرگزاری جمهور گفت: ۴۱ درصد باقیمانده کار پروژه برق بامیان نصب برخی ابزار خورد و ریز آن است که قطعات آن در چین آماده است اما شرکتی که قرارداد آن را گرفته پول لازم را ندارد که به شرکت چینی پرداخت کند تا آنرا تحویل بگیرد.
این فعال مدنی با انتقاد از سیاست یک بام و دو هوای طالبان افزود: دو سال می شود که مقامات طالبان آنان را فریب میدهند و میگویند کار برق بامیان-دوشی آغاز می شود اما خبری از آغاز کار این پروژه نیست در حالی که در این مدت چندین پروژه ساخت برق در مناطق پشتون نشین کشور تطبیق شده و به طور نمونه میتوان از پروژه برق سروبی نامبرد که چند روز قبل به بهره برداری سپرده شد.
یکی از افراد نزدیک حکومتی نیز به
خبرگزاری جمهور گفت: طالبان سالانه از ناحیه پول برق از شهروندان بامیان میلیون ها افغانی جمع می کند اما یک افغانی آن برای ارائه خدمات به مردم مصرف نمی شود. او علاوه کرد: در حال حاضر دو سباستیشن کوچک برق خورشیدی در بامیان فعال است که در زمان جمهوریت توسط دولت نیوزلند ساخته شده و بخشهایی از حومه شهر بامیان را تحت پوشش دارد، فی کیلووات این برق ۱۶ تا ۴۵ افغانی، برای بامیانی ها به فروش می رسد و طالبان پولی که از این رهگذر جمع میشود به جیب خود میزنند چون این سباستیشن ها مصرف خاصی ندارد و برق را از نیروی خوشیدی تولید میکند.
به گفته این شخص نزدیک به حکومت، باطری های ذخیرهی سب استیشن برق بامیان استهلاک شده اما طالبان حاضر نیستند که پول جمعآوری شده را باطری خریداری کنند.
یکی دیگر از شهروندان بامیان نیز به
خبرگزاری جمهور گفت: وقتی به سمت ولایت های شرق و جنوبی سفر کنی شدت ساخت وساز و کارهای زیربنایی به حدی است که نسبت به همه چیز در کشور امیدوار می شوی اما وقتی در مناطق مرکزی برگردی از همه چیز نا امید میشوی.
این شهروند میافزاید: وقتی از کوتل حاجیگگ سمت میدانشهر میرویم می بینیم که طالبان با انگیزه سرک را کار می کنند اما وقتی از کوتل به سمت بامیان بیایی میبینی که نه تنها ساخت وساز نیست بلکه سرک هایی که در زمان جمهوریت ساخته شده در حال تخریب شدن اند و موترهای سنگین حتی کنترول نمی شوند.
در مسیر دایکندی سالانه ده ها نفر به دلیل خراب بودن راه در اثر انحراف موتر از جاده جان میدهند و در ولسوالی های دور دست بامیان مردم مریض های شانرا بر روی چهارچوب از یک محل به محل دیگر منتقل می کنند.
خبرنگار شهروندی- ارسالی به
خبرگزاری جمهور