دانشمندان چینایی میگویند موفق به کشف یک ماده معدنی در خاک کره ماه شدهاند که ۴۱ درصد جرم آن را آب تشکیل میدهد.
دانشمندان چینایی در پیشرفتی بزرگ در جهت تعیین امکان حیات در ماه ادعا کردند که برای اولین بار مولکولهای آب را در خاک ماه کشف کردهاند.
آنها میگویند یک ماده معدنی هیدراته غنی شده با آب را در نمونههای خاک ماه یافتهاند که توسط ماموریت چانگای-۵(Chang'e-۵) چین در سال ۲۰۲۰ به زمین آورده شده است.
دانشمندان مؤسسه فزیک آکادمی علوم چین(CAS) که این پژوهش را انجام دادهاند، میگویند این کریستال(بلور) معدنی ناشناس به نام «کانی ناشناخته قمری »(ULM-۱) نامگذاری شده و سرشار از مولکولهای آب و آمونیاک است.
کانی ناشناخته قمری
دانشمندان چینایی میگویند کانی ناشناخته قمری(ULM-۱) که در سطح ماه یافت میشود، یک ماده معدنی غنی از آب و آمونیوم است.
طبق تحقیقات، فرمول مولکولی این ماده معدنی شامل شش آب کریستالی است که مولکولهای آب تا ۴۱ درصد از جرم آن را تشکیل میدهند.
ساختار و ترکیب این کانی بسیار شبیه به مادهای موسوم به نووگربلنوویت(novograblenovite) است که یک کانی فومارول زمینی است که از واکنش بازالت داغ با گازهای آتشفشانی غنی از آب و کارنالیت(یک کانی تبخیری زمینی) تشکیل شده است.
دانشمندان چینایی میگویند: ما اثر آلودگی زمینی یا اگزوز موشک را به عنوان منشأ این هیدرات بر اساس ترکیبات شیمیایی و ایزوتوپی و شرایط تشکیل آن رد میکنیم.
حضور آمونیوم نشاندهنده تاریخ پیچیدهتر گاززدایی ماه است و پتانسیل آن را به عنوان منبعی برای سکونت در ماه برجسته میکند.
دانشمندان چینایی افزودند: یافتههای ما همچنین نشان میدهد که مولکولهای آب میتوانند در آن نواحی که نور خورشید میتابد، به عنوان نمکهای هیدراته باقی بمانند و محدودیتهای مهمی را برای فوگاسیته آب و بخار آمونیاک در گازهای آتشفشانی ماه ایجاد کنند.
هنگامی که مأموریت آپولو از سوی ایالات متحده برای اولین بار انسانها را در دهه ۱۹۶۰ میلادی به کره ماه برد، محققان این فرصت را داشتند که سطح ماه را مستقیماً برای کشف نشانههایی از آب کاوش کنند.
تجزیه و تحلیل اولیه نمونههای خاک توسط آنها ناامیدکننده بود و به مفهوم غالب «ماه خشک» منجر شد. بنابراین وجود آب در ماه برای چندین دهه مورد توجه جدی قرار نگرفت.
بر اساس مقالهای که در مجله Nature Astronomy منتشر شده، پیشرفتهای فناوری مانند روشهای میکروآنالیز و سنجش از دور اخیراً مفهوم ماه خشک را به چالش کشیده است.
این پژوهش در مجله Nature Astronomy منتشر شده است.
آنها میگویند یک ماده معدنی هیدراته غنی شده با آب را در نمونههای خاک ماه یافتهاند که توسط ماموریت چانگای-۵(Chang'e-۵) چین در سال ۲۰۲۰ به زمین آورده شده است.
دانشمندان مؤسسه فزیک آکادمی علوم چین(CAS) که این پژوهش را انجام دادهاند، میگویند این کریستال(بلور) معدنی ناشناس به نام «کانی ناشناخته قمری »(ULM-۱) نامگذاری شده و سرشار از مولکولهای آب و آمونیاک است.
کانی ناشناخته قمری
دانشمندان چینایی میگویند کانی ناشناخته قمری(ULM-۱) که در سطح ماه یافت میشود، یک ماده معدنی غنی از آب و آمونیوم است.
طبق تحقیقات، فرمول مولکولی این ماده معدنی شامل شش آب کریستالی است که مولکولهای آب تا ۴۱ درصد از جرم آن را تشکیل میدهند.
ساختار و ترکیب این کانی بسیار شبیه به مادهای موسوم به نووگربلنوویت(novograblenovite) است که یک کانی فومارول زمینی است که از واکنش بازالت داغ با گازهای آتشفشانی غنی از آب و کارنالیت(یک کانی تبخیری زمینی) تشکیل شده است.
دانشمندان چینایی میگویند: ما اثر آلودگی زمینی یا اگزوز موشک را به عنوان منشأ این هیدرات بر اساس ترکیبات شیمیایی و ایزوتوپی و شرایط تشکیل آن رد میکنیم.
حضور آمونیوم نشاندهنده تاریخ پیچیدهتر گاززدایی ماه است و پتانسیل آن را به عنوان منبعی برای سکونت در ماه برجسته میکند.
دانشمندان چینایی افزودند: یافتههای ما همچنین نشان میدهد که مولکولهای آب میتوانند در آن نواحی که نور خورشید میتابد، به عنوان نمکهای هیدراته باقی بمانند و محدودیتهای مهمی را برای فوگاسیته آب و بخار آمونیاک در گازهای آتشفشانی ماه ایجاد کنند.
هنگامی که مأموریت آپولو از سوی ایالات متحده برای اولین بار انسانها را در دهه ۱۹۶۰ میلادی به کره ماه برد، محققان این فرصت را داشتند که سطح ماه را مستقیماً برای کشف نشانههایی از آب کاوش کنند.
تجزیه و تحلیل اولیه نمونههای خاک توسط آنها ناامیدکننده بود و به مفهوم غالب «ماه خشک» منجر شد. بنابراین وجود آب در ماه برای چندین دهه مورد توجه جدی قرار نگرفت.
بر اساس مقالهای که در مجله Nature Astronomy منتشر شده، پیشرفتهای فناوری مانند روشهای میکروآنالیز و سنجش از دور اخیراً مفهوم ماه خشک را به چالش کشیده است.
این پژوهش در مجله Nature Astronomy منتشر شده است.