توسعه ربات‌ هایی که با مغز انسان کار می کنند

محققان چینایی دانشگاه تیانجین از توسعۀ سیستم MetaBOC خبر داده‌اند، که از سلول‌های مغزی انسان در بیوکمپیوترها استفاده می‌کند تا به این سلول‌ها امکان کنترل ربات‌ها را بدهد.
 این فناوری از اتصال مغزی-کمپیوتری برای یادگیری کنترل فعالیت‌های مختلف استفاده می‌کند و امکان پیشرفت‌های عمده‌ای را در زمینۀ تعامل بین مغز و ماشین فراهم می‌آورد.
این یکی از عجیب‌ترین مرزها در فناوری‌های نوظهور است، که عمل آن بر اساس همان نورون‌های انسان که جهان را درک می‌کنند، استوار است و با همان زبان رایانه‌ها یعنی سیگنال‌های الکتریکی، سخن می‌گویند.
پژوهشگران در جدیدترین تحقیقات خود، سلول‌های مغز انسان را در تعداد زیاد بر روی تراشه‌های سیلیکونی رشد دادند و توانستند سیگنال‌های الکتریکی را از کمپیوتر دریافت کنند، آنها را بفهمند و با هم صحبت کنند.
مهم‌تر از همه این است که آنها می‌توانند یاد بگیرند. اولین باری که با این مفهوم مواجه شدیم پروژۀ DishBrain در دانشگاه موناش استرالیا بود. در این پروژه پژوهشگران حدود 800000 سلول مغز را بر روی یک تراشه رشد دادند و در یک محیط شبیه‌سازی‌شده قرار گرفتند و متوجه شدند که آنها در زمان حدود پنج دقیقه یاد می‌گیرند که بازی کنند. این پروژه به سرعت توسط ارتش استرالیا تأمین مالی و به شرکتی به نام Cortical Labs تبدیل شد. کاگان تصریح کرد: ما تاکنون آزمایش‌هایی را در مقابل یادگیری تقویتی انجام داده‌ایم و متوجه شده‌ایم که از نظر تعداد نمونه‌هایی که سیستم باید قبل از شروع یادگیری معنادار ببیند، تفاوت بسیار زیادی وجود دارد. سیستم‌های بیولوژیکی حتی با تمام نقص‌ها و مشکلات فعلی خود، هنوز هم عملکرد بهتری نسبت به بهترین الگوریتم‌های یادگیری عمیق دارند که پژوهشگران تولید کرده‌اند. این خودش خبر فوق‌العاده‌ای است.
در واقع، مغز انسان به عنوان “Wetware” شناخته می‌شود، چرا که از سلول‌ها و ساختارهای بیولوژیکی تشکیل شده‌ است که به محیط مرطوب و مایعات برای عملکرد بهینه نیاز دارد.
جدا از برخی اصول اخلاقی، یک نقطه ضعف این است که اجزای wetware باید زنده نگاه داشته شوند. این یعنی که باید آنها را تغذیه، آبیاری، کنترل دما و در برابر میکروب‌ها و ویروس‌ها محافظت کرد. شرکت Cortical Labs در سال 2023 حدود 12 ماه موفق به انجام این کار شد.
پروژه‌های مشابهی در دانشگاه ایندیانا نیز وجود داشت، جایی که محققان به سلول‌های مغز اجازه دادند تا قبل از وارد کردن الکترودها به درون آنها، در یک ارگانوئید توپی شکل سه‌بُعدی سازماندهی شوند.