خداحافظ امریکا، سلام بر چین

 

بر اساس خبرنامه، این رزمایش در ماه آگست در منطقه خودمختار سین‌کیانگ اویغور در شمال‌غرب چین برگزار خواهد شد.

 

وزارت دفاع چین تاکید کرده که هدف از اولین رزمایش آموزشی بین نیروی هوایی دو کشور، همکاری علمی و تبادلات بین ارتش دو کشور است.

 

امارات از سال ۲۰۱۲ میلادی سومین خریدار بزرگ تسلیحات ایالات متحده در جهان است و نیروهای مسلح این کشور در کنار نیروهای امریکایی در افغانستان، عراق و سوریه جنگیده‌اند.

 

این کشور همچنین میزبان ۵ هزار پرسنل نظامی امریکایی در الظفره و کشتی‌های جنگی امریکایی در بندر جبل علی است.

 

با این حال، امارات در این اواخر به طور ملموسی از امریکا فاصله گرفته و به روسیه و چین نزدیک شده است.

 

چندی پیش یک رسانه امریکایی ادعا کرد که چین در امارات یک پایگاه نظامی تأسیس می‌کند. حتی اگر چنین گزارشی که از سوی چینی ها تکذیب شده، نادرست هم باشد، برگزاری نخستین مانور هوایی میان دو کشور نشان می دهد که خاورمیانه در یکی از پیچ های تاریخی خود قرار گرفته و امریکا در حال از دست دادن جایگاه راهبردی خود به مثابه شریک استراتژيک دولت های مسلط کشورهای ثروتمند عربی است.

 

این تغییر در حال حاضر به آرامی صورت می گیرد؛ از طریق افول قدرت جهانی امریکا و نفوذ آرام چین و البته چرخش ملایم کشورهای عربی به سمت شرق به ویژه روسیه؛ اما آیا این آرامش قبل از طوفان است؟

 

پاسخ به این پرسش، دشوار نیست. راه اندازی جنگ اوکراین، یک نمونه واضح از اراده ابرقدرت ها برای حفظ جایگاه خود و ضربه زدن به جایگاه رقیب به هر طریق ممکن است. جنگ اوکراین، دیگر یک درگیری متعارف میان دو همسایه متخاصم نیست؛ بلکه جنگی جهانی در مقیاس کوچک است و با تزریق بی پروای پول و اسلحه از سوی قدرت های غربی به دولت کی‌یف از یکسو و مشارکت رو به گسترش متحدان روسیه در کمک به مسکو برای غلبه در این جنگ، از جانب دیگر، روز به روز ابعاد گسترده تری پیدا می کند و با سازمان دهی حمله های ویرانگر اوکراین در عمق خاک روسیه، ابعاد پیچیده و بسیار خطرناکی پیدا کرده؛ تا آنجا که به تازگی دمیتری مدودف؛ معاون شورای امنیت ملی روسیه تهدید کرد که اگر کشورش احساس کند که موجودیت اش در خطر است، استفاده از تسلیحات هسته ای تاکتیکی علیه اوکراین را در دستور کار قرار خواهد داد.

 

تصور کنید، وضعیتی که اکنون روسیه در آن قرار دارد، برای امریکا در خاورمیانه رخ دهد. چه اتفاقی خواهد افتاد؟ واضح است که انتقال قدرت از غرب به شرق آن هم در خاورمیانه که هردو قطب قدرت، منافع بسیار حیاتی و سودآوری در تسلط بر آن دارند، بسیار خونین و مرگبار و ویرانگر خواهد بود و چه بسا زمینه ساز جنگ های بزرگ در مقیاس بین المللی خواهد شد.

 

بنابراین، برای کشورهایی مانند امارات و عربستان و... که برای بقای شان در دنیایی به شدت ناامن و ناپایدار و رقابتی، همواره متکی به حمایت یک قدرت بزرگ بوده اند، با توجه به افت و افول ملموس قدرت جهانی ایالات متحده، چرخش به سمت شرق، شاید خردمندانه و منطقی به نظر برسد؛ اما برای ابرقدرت هایی مانند امریکا این امر، هرگز تحمل نخواهد شد و انتظار نمی رود که واشنگتن و متحدانش در این میان، صرفا نظاره گر باقی بمانند و به حق طبیعی یک کشور برای بازتعریف روابط راهبردی خود با کشورهای خارجی، احترام بگزارند و از مداخله در این امر، خودداری ورزند.

 

بربنیاد همین ارزیابی است که چرخش به شرق از سوی امارات و عربستان با خداحافظی تدریجی از امریکا و نزدیک شدن آرام به روسیه و چین، یکبار دیگر می تواند منطقه نفت خیز و بسیار راهبردی خاورمیانه را به عرصه تقابل شرق و غرب تبدیل کند که صرف نظر از نتیجه آن، تنها پیامد آن برای ملت های منطقه، جنگ های ویرانگر، خونریزی های خوف انگیز، خشونت های پایدار و فجایع فراگیر خواهد بود.

 

محمدرضا امینی - جمهور