عفو بین‌الملل خواستار بازگشایی خانه‌های امن و وزارت زنان از سوی طالبان شد

سازمان عفو بین‌الملل از طالبان خواسته که برای ارائه خدمات ضروری به زنان، خانه‌های امن و وزارت امور زنان را دوباره بازگشایی کنند.

به گزارش خبرگزاری جمهور؛ این نهاد بین‌المللی در گزارشی تازه تاکید کرده که بازگشایی خانه‌های امن و وزارت امور زنان برای ارایه خدمات ضروری به زنان و دختران قربانی خشونت و همچنین وکلا، قضات، مقامات دولتی و سایر افرادی که اکنون در معرض خطر خشونت و مرگ هستند، ضروری است.

این گزارش بر بنیاد مصاحبه با افراد درگیر در خدمات حفاظتی در ولایت‌های بادغیس، بامیان، دایکندی، هرات، کابل، قندوز، ننگرهار، پکتیکا، سرپل و تخار تهیه شده است.

عفو بین الملل گفته است پس از روی کارآمدن طالبان، سیستم خدمات حفاظتی قربانیان خشونت از بین رفته است. خانه‌‌های امن بسته شدند و بسیاری از آنها توسط اعضای طالبان غارت و تصرف شده اند. 

به گفته این نهاد، در برخی موارد، اعضای طالبان کارکنان آنها را مورد آزار و اذیت یا تهدید قرار دادند.

اما، سهیل شاهین سخنگوی طالبان در صحبت تلفن به عفو بین‌الملل گفته که "طبق احکام اسلام، جایی برای خشونت علیه زنان و دختران وجود ندارد... زنانی که با خشونت خانگی مواجه‌اند می‌توانند به محاکم ارجاع شوند. محاکم موضوع آنها را خواهد شنید... و به عریضه‌های آنها رسیدگی خواهد شد."

بازماندگان و ارائه دهندگان این گونه خدمات به عفو بین الملل گفتند که طالبان خانه‌های امن را بستند و زندانیان را از زندان آزاد کردند، از جمله بسیاری از محکومان به جرایم خشونت مبتنی بر جنسیت نیز رها شده‌اند. 

اگنس کالامار، دبیر کل عفو بین‌الملل گفت: "زنان و دخترانی بازمانده از خشونت مبتنی بر جنسیت اساسا در افغانستان به حال خود رها شده‌اند. شبکه حمایتی آنها و پناهگاه‌های آنها از بین رفته است."

او افزود که طالبان درهای زندان را در سرتاسر کشور باز کردند، بدون فکر کردن به خطراتی که مجرمان محکوم علیه زنان و دخترانی که قربانی شده‌اند، و کسانی که برای بازماندگان کار می‌کردند.

برای محافظت زنان و دختران در برابر خشونت بیشتر، عفو بین الملل از طالبان خواسته که از بازگشایی سرپناه‌ها و بازگرداندن سایر خدمات حفاظتی برای بازماندگان، احیای وزارت امور زنان، و اطمینان از کار آزادانه و بدون ترس از انتقام دهندگان خدمات حمایت کنند.

عفو بین‌الملل همچنین از جامعه بین‌المللی خواسته که بودجه فوری و درازمدت برای گونه خدمات حفاظتی فراهم کند، بازماندگان و ارائه‌دهندگان خدمات را که در معرض خطر هستند، تخلیه کند، و از طالبان بخواهد که به وظایف خود در قبال زنان و دختران، به‌ویژه قربانیان و افراد در معرض خطر خشونت مبتنی بر جنسیت پایبند باشند.

در این گزارش آمده که قبل از تسلط طالبان، بسیاری از زنان و دختران قربانی خشونت به شبکه سراسری "خانه‌های امن" و خدمات، از جمله وکالت حقوقی، درمان و حمایت "روانی اجتماعی" دسترسی داشتند.

این افراد از وزارت امور زنان و کمیسیون حقوق بشر و همچنین از خانه‌های امن، شفاخانه‌ها ومراکز پولیس در سراسر کشور ارجاع می‌شدند.

به گفته یوناما، این سیستم "عالی" بود، سالانه به هزاران زن در افغانستان خدمات ارایه می‌کرد و از هر 10 زن، 9 زن در طول زندگی خود حداقل شکلی خشونت را تجربه می‌کنند.

شایع ترین موارد خشونت مبتنی بر جنسیت شامل ضرب و شتم، تجاوز جنسی، خشونت فیزیکی و جنسی و ازدواج اجباری است. قربانیان اغلب نیاز به درمان فوری داشتند.

در گزارش آمده که بسیاری از زنان و دختران بازمانده به خانواده‌هایشان بازگردانده شدند، و برخی نیز به زور توسط اعضای خانواده کشیده شدند. برخی نیز در خیابان یا در موقعیت‌های ناپایدار دیگری به سر می‌برند.

یکی از مدیران پناهگاه که در حال حاضر با برخی از بازماندگان پناهگاه خود مخفی شده است، به عفو بین‌الملل گفت: "ما مکان مناسبی نداریم، نمی‌توانیم بیرون برویم، خیلی می‌ترسیم... لطفا ما را از اینجا بیرون ببرید. اگر نه، پس منتظر کشته شدن ما باشید."

در این گزارش همچنین از آزادی مجرمان ابراز نگرانی شده و گفته که آنان افراد مورد نظر را راحت نخواهند گذاشت و آنان را تعقیب خواهند کرد.

زنان که به خدمات محافظتی مصروف بودند و قضات زن در مصاحبه با عفو بین الملل گفته که آنان خود به حفاظت نیازمند شده اند و جایی ندارند که پنهان شوند.

خبرگزاری جمهور- کابل