اجمل احمدی؛ کلیددار نالایق خزانه ملی

رحمت‌الله نبیل؛ رییس پیشین امنیت ملی ادعا کرده که نامزد ریاست بانک مرکزی شب گذشته  به برخی نمایندگان امتیازهای نقدی توزیع کرده تا به او رای اعتماد دهند.
 آقای نبیل ناوقت شب گذشته (11 قوس) در صفحه فیسبوک خود نوشت: "متاسفانه همين امشب (از ساعت 09:00 شب تا اکنون) امتيازهاى ويژه نقدى جهت خريد راى بعضى از وكلاى ولسى جرگه، براى كانديدای رييس بانک مركزى در منزل يكى از اعضاى هيات ادارى ولسى جرگه جريان دارد!"
 نبیل با ذکر این‌که "فساد از ارگ تا بانک و ولسى جرگه/مجلس بيداد می كند!" خطاب به اراکین دولتی گفته: از آن روز بهراسيد كه مشروعيت شما و طالبان نزد مردم در يك سطح قرار گيرد ‏و نشود كه مردم "كارد به استخوان رسيده" را در اين زمان حساس بر عليه تان بشورانيد!
 طلوع نیوز نیز ادعا کرده که اسناد زیادی در اختیار این تلویزیون است که نشان می‌دهد آقای احمدی ده‌ها نفر را با معاشات بلند به دستور نمایندگان در چند ماه اخیر در بانک مرکزی استخدام کرده است.

حواشی و اتهامات تکان دهنده مطرح شده علیه اجمل احمدی به این موارد محدود نمی شود و به احتمال زیاد در آینده اسناد بیشتری در این زمینه، رسمی و رسانه ای خواهد شد. به این ترتیب کسی که سکان هدایت و رهبری بزرگ ترین نهاد مالی افغانستان را بر عهده دارد و رسما کلیددار خزانه ملی و دارایی‌های عامه محسوب می‌شود یک عنصر فاسد، بی‌کفایت، نالایق و بسیار خطرناک است.

 به جز اتهام‌های سنگین فساد، گفته می‌شود که آقای احمدی به عنوان یک شهروند افغانستان بر هیچیک از زبان های رسمی و ملی، مسلط نیست؛ چیزی که در مراسم اعلام برنامه او در مجلس نمایندگان نیز کاملا مشهود بود. در آن برنامه، در حالی که آقای احمدی یک متن از پیش تنظم شده را از روی کاغذ می خواند، با آنهم قادر به ادای درست کلمات نبود، جمله بندی هایش پر از اشتباهات فاحش و در مواردی خنده دار بود و  به نظر می رسید که او به زبان «خارجی» سخن می گوید. البته شاید این امر به نوعی قابل توجیه باشد؛ زیرا از منظر اداره احصاییه، فارسی در افغانستان زبان خارجی است و 20 میلیون نفری هم که به این زبان سخن می کنند «افغان» محسوب نمی شوند.
 رویکرد اداره احصاییه با آنچه اجمل احمدی در جلسه مجلس ایراد کرد، ریشه‌های یگانه ای دارد: اینکه زیست بوم سنایی و مولانا و بوعلی و ناصر خسرو و جامی و... تیول و طویله جانورانی شده که وجود و حضور شان در راس امور کشور، مایه وهن و شرمساری این ملت پرافتخار است.

 اجمل احمدی هم ظاهرا با درک دقیق این حجم سنگین زشتی و وقاحت هرچه اراده کند انجام می دهد بدون آنکه از هیچ مرجعی شرم و ننگ و ترس داشته باشد. در روز روشن با دزد بزرگ کابلبانک که در زندان به سر می برد در معیت یک عضو ارشد پارلمان در مقر بانک مرکزی، جلسه برگزار می کند، بیش از 4 ساعت دوربین های امنیتی بانک مرکزی را خاموش می کند و معلوم نیست که در جریان آن خاموشی چه بلایی بر سر دارایی های ملی و ذخایر ارزی کشور آمده است، یک مجری مشهور و محبوب را با اصرار فراوان، استخدام می کند و پس از مدتی او به نحو فاجعه بار و پرسش برانگیزی در موتر دولتی کشته می شود و هیچکس به شمول اجمل احمدی در این باره پاسخگو نیست، ده ها نفر از جمله شماری قابل توجه از مهره های پیشنهادی وکلای پارلمان را در بانک مرکزی استخدام می کند و به بسیاری از آنان امتیازات ویژه و استنثنایی شامل صدها هزار افغانی معاش می پردازد، معاونان پیشین بانک مرکزی را به بهانه های واهی و در حالی که خودش سرپرست است و از صلاحیت رییس برخوردار نیست، برکنار می کند، به دلیل اهمال یا ناتوانی در تهیه یک گزارش اقتصادی 200 میلیون دالر کمک بانک جهانی به افغانستان را از دست می دهد و شب هنگام به ده ها نماینده، پول توزیع می کند تا به رغم آن سخنرانی مفتضح و شرم آورش در صحن علنی مجلس، از آنان رای اعتماد بگیرد و بر راهبردی ترین گلوگاه مالی و خزانه ملی کشور مسلط شود.
 
موضوع غم انگیز این است که همه این موارد با حمایت مستقیم ریاست جمهوری، نظارت و احتمالا حمایت سفارتخانه های خارجی از جمله کشور متبوع آقای احمدی و در شرایطی صورت می گیرد که دولت کابل برای جلب کمک های میلیاردی جامعه بین المللی تعهد داده است که با فساد مبارزه می کند، دست مفسدان بزرگ را از دارایی های ملی و کمک های خارجی قطع می کند و هدایت امور را به چهره های متعهد، پاکدست و شایسته می سپارد.
 
همانگونه که در متن دردناک آقای نبیل هم تصریح شده، هیچ راهی برای نجات از این مرداب متعفن فساد و دزدی و تاراج آخرین بقایای دارایی های این ملت بی پناه وجود ندارد؛ مگر آنکه مفسدان و تروریستان به یک اندازه مورد خشم و نفرت مردم قرار گیرند و روزی فرابرسد که همه آنها برای مصون ماندن از خروش بی امان ملتی عصیانگر و زخمی، مثل موش به دنبال سوراخ بگردند و هیچ پناه امنی نیابند.
 
نرگس اعتماد – جمهور