امروز به بهانه‌ی دموکراسی، انتخابات و صلح از مردم افغانستان، انتقام گرفته می‌شود!

حجت‌الاسلام والمسلمین ابوجهاد سیدمحمدهادی هادی، رهبری حزب حرکت اسلامی ملت افغانستان، که در مسجد حضرت تمیم‌انصارِ شهدای صالحین کابل، صحبت می‌کرد، با تاکید بر مورد فوق، گفت: هفتاد درصد کشور، توسط شوروی و حکومت‌های دست‌نشانده‌ی آن نابود شد. اما، آن‌چه مردم را به ذلت، آوارگی، مهاجرت و جنگ‌های ناتمام کشانید؛ عده‌ای خودخواه، جنگ‌طلب، زیاده‌خواه و عقده‌ای بودند، که با نام قوم و حزب به جنگ و کشتار مردم مظلوم پرداختند و زمینه حضور و دخالت مجدد کشورهای بیرونی را فراهم ساختند.

آقای هادی، افزود: حکومت افغانستان را بر مبنای قوم و تبار در بُن آلمان تشکیل دادند و یک‌باردیگر قدرت را به افرادی سپردند، که دنباله‌رو جنگ و انتقام ازهم‌دیگر بودند. سرود ملی را برای پارچه نمودن و ایجاد فاصله بین مردم و اقوام این کشور تحمیل کردند و به نام دموکراسی، انتخابات و صلح، از شهروندان افغانستان انتقام می‌گیرند. مردمی که در مسیر آزادی، انتخابات و تعیین سرنوشت‌ خود، سرهای‌شان جدا می‌شود و ناخن‌های‌شان قطع. اما، همین مردم را متحجر، جاهل و نادان می‌خوانند و برای رسوایی، بدنامی و ستم بر آنان؛ انتخابات را ماه‌ها به درازا می‌برند.

رهبر حرکت اسلامی ملت افغانستان، در ادامه گفت: صلح، از موارد دیگری است؛ که نه‌تنها مردم، بلکه حکومت افغانستان نیز در پشت دروازه‌ها، ماه‌ها و سال‌ها به انتظار می‌ماند، تا پس از آن‌که ایالات متحده آمریکا به نتیجه برسد، سپس سرنوشت افغان‌ها نیز در خفا و در بیرون از افغانستان تعیین و مشخص شود. این وضعیت، نتیجه بی‌اعتمادی مردم نسبت به هم‌دیگر است. مسؤولین و چهره‌های شناخته‌شده، حاضرند تا ماه‌‌ها و سال‌ها به انتظار و اعتماد قدرت‌های بیرونی بنشینند. اما، نمی‌توانند به هم‌دیگر باور داشته‌ باشند و یک‌دیگر را تحمل نمایند.  

ابوجهاد هادی باتاکید براین‌که، امیدوارم، با نگاه به گذشته و به اخراج اتحادجماهیر شوروی از افغانستان، عبرت گرفته شود. در هفتم ثور 1357 کودتای ننگینی اتفاق افتاد. علما، اندیشمندان، اساتید، مومنین، تجار و حتی متعلمین و دکان‌داران را به کشتارگاه بردند. پل‌چرخی، یکی از این مکان‌های قتل‌عام بود، که فرامین ضدانسانی، اسلامی و حقوق‌بشری در آن اجرا می‌شد. ازاین‌رو، اولین قیام مردم افغانستان، در 26 حوت 1357 در دره‌صوف صورت گرفت و سپس در چهارکنت مزار و پس از آن، مردم شریف هرات در 24 حوت همان سال، به پا ایستادند، که منجر به شهادت بیست و چهارهزار تن شد.

این قیام‌های کوچک و بزرگ، به‌زودی سراسری شد و منجر به پایان حضور و اخراج اتحادجماهیرشوروی، که باتمام قوا و امکانات زمینی و هوایی آمده بودند، از افغانستان گردید. گرچند یک‌ونیم تا دومیلیون تن از مردم مظلوم افغانستان نیز به شهادت رسیدند. اما، تلفات سپاه چهلم شوروی نیز قابل توجه و غیرقابل کتمان است. حدود 75 هزار تن از سپاه چهلم کشته، مفقود و زخمی شدند و 617 طیاره نظامی و باربری اتحادشوروی نابود گردید.

آقای هادی، ادامه داد، مجاهدین افغانستان، نقشه دنیا را تغییر دادند. نه‌تنها افغانستان آزاد شد، بلکه آسیای میانه و اروپای شرقی نیز آزاد گردید. یک‌صد میلیون انسان، دوباره به اسلام بازگشتند و کشورهای اسلامی، از زیرسلطه کمونیسم بیرون آمد. این‌ها، نتیجه هم‌دیگرپذیری، اتحاد، تلاش، شهامت و ازخودگذشتگی افغان‌ها بود. اما، این عزت و عظمت مردم افغانستان، برای شرق و غرب، غیرقابل قبول بود. آنان تصمیم گرفتند، مردم افغانستان را به جان هم‌ بیندازند و یکی را شیعه ساختند و دیگری را سنی.

این چنین بود، که قوم، زبان، حزب و مذهب؛ برهم‌دیگرپذیری، اتحاد و اخوت اسلامی غلبه کرد و انسان‌های به‌ظاهر مجاهد؛ با تجمل‌گرایی، ثروت‌اندوزی، قدرت‌طلبی و عقده‌گشایی، نه‌تنها مردم را به‌جان هم‌ انداختند، بلکه حضور و دخالت قدرت‌های بزرگ و منطقه را نیز در امور افغانستان فراهم و مساعد ساختند. عزت و عظمت ملت افغانستان، به باد طمع و زیاده‌خواهی رفت و  دموکراسی، انتخابات و صلح، بهانه‌ای شد برای انتقام، تمسخر و دخالت درامور افغان‌ها.

وی همچنین، گفت: درحالی‌که، مردم‌سالاری، صلح و انتخابات شفاف و عادلانه، زمانی در افغانستان تحقق می‌یابد، که همگرایی و مسؤولیت‌پذیری ایجاد شود. وقتی هم‌دیگرپذیری هم‌چون، دوران جهاد مجاهدین به‌وجود آید، قدرت‌های بزرگ و منطقه نیز افغانستان را به‌عنوان کشوری مستقل و قابل احترام می‌پذیرند و از دخالت در امور آن برحذر می‌شوند. باید با تمسک به قرآن‌کریم و قانون اساسی، که مبتنی بردین مبین اسلام نوشته شده است، از رقابت‌های منفی، واگرایی و دشمنی پرهیز شود.

علاوه‌براین، ملت افغانستان، به‌ویژه آن‌هایی که ادعای رهبری و قدرت دارند و فرعون را به فراموشی سپرده‌اند، از 26 دلو تجلیل نمایند و ابعاد مختلف آن پیروزی و شکست پس از آن‌را مورد تحلیل و بررسی قرار دهند. چرا که، در تاریخ قیام و جهاد، برابر با قیام مردم افغانستان؛ برادری، شهادت‌طلبی، ازخودگذشتگی و ایثار نبوده است. هر خانه و خانواده یک تا چند تن شهید دارند و مردم‌سالاری، صلح، دموکراسی و انتخابات واقعی، حق مسلم این مردم است.
 
خبرگزاری جمهور- کابل