تروریستها نه تنها زیر فشار هستند که به داخل بیایند بلکه اینها بیشتر از گذشته ها حمایت می شوند؛ بهترین سلاح و تخنیک را در اختیار دارند. یگانه چیزی که نظامیان افغان با طالبان فرق دارند که نظامیان ما قوای هوایی دارند اما طالبان ندارند. در غیر آن از لحاظ تعلیم و تربیه، تخنیک و سلاح از نیروهای امنیتی افغان کمتر نیستند...

شیرمحمدکریمی جنرال بازنشسته وزارت دفاع ملی است. آقای کریمی، ۶۹ سال عمر دارد و در ولایت خوست به دنیا آمده است.
او در حالی که در دانشگاه نظامی کابل، درس خوانده است، تحصیلات خود را در مدرسه نظامی سلطنتی سنت هرست بریتانیا به پایان رسانیده است و در امریکا نیز، دوره آموزش نظامی را سپری کرده است.
البته آقای کریمی با آنکه از سال ۱۳۴۲ تاکنون در پست های مختلف وزارت دفاع ملی ایفای وظیفه کرده است، در دوره حکومت کرزی برای چندین سال، رییس ستاد ارتش (لوی درستیز) وزارت دفاع ملی بود.
رهبران حکومت وحدت ملی نیز آقای کریمی را به عنوان نامزد وزارت دفاع ملی به مجلس نمایندگان معرفی کرد اما مورد اعتماد مجلس نمایندگان قرار نگرفت. وی به تازگی همراه با برخی دیگر از مسئولین سابق امنیتی، بنیاد حمایت از نیروهای امنیتی را تأسیس کرده است.

سپاس آقای کریمی که فرصت تان را در اختیار ما قرار دادید، با توجه به تجاربی که در فعالیتهای نظامی و وزارت دفاع داشته اید، چه تفاوتهایی در نبرد با طالبان، بین حکومت گذشته و حکومت وحدت ملی مشاهده می کنید؟
سلام و آرزوهای نیک خود را خدمت تمام خوانندگان جمهورنیوز تقدیم می کنم. باید به شما همینقدر عرض کنم که حالات و شرایط دو سال پیش به گونه ای بود، شرایط و حالات امروز به گونه دیگری است. نباید بگوییم که در زمان ما مسایل امنیتی خوب تر بود و حالا خوبتر نیست؛ این جواب درستی نیست. باید اینگونه پرسیده شود که چرا تفاوتها به وجود آمده است؟ ما باید عوامل داخلی و خارجی وضعیت امنیتی را به خوبی مطالعه کنیم. برای ما شرایط بیرونی اش بسیار مهم است، به خاطر اینکه امروز روی طالبان و تروریستان فشار بسیار زیادی است که آنها به داخل افغانستان بیایند و برای خودشان جای پای پیدا کنند و علیه نظامیان افغان شب و روز بجنگند تا این نظامیان را خسته بسازند، آرزوی بادارهای خود را در افغانستان تحقق ببخشند. موضوع دیگر این است که تروریستها نه تنها زیر فشار هستند که به داخل بیایند بلکه اینها بیشتر از گذشته ها حمایت می شوند؛ بهترین سلاح و تخنیک را در اختیار دارند. یگانه چیزی که نظامیان افغان با طالبان فرق دارند که نظامیان ما قوای هوایی دارند اما طالبان ندارند. در غیر آن از لحاظ تعلیم و تربیه، تخنیک و سلاح از نیروهای امنیتی افغان کمتر نیستند. ارتش ملی به حیث یک نهاد وطندوست، با همت و غیرت، با شجاعت، از وطن خود دفع می کند که در این مورد کسی تشویش نکند. البته پروسه جنگ کمی طولانی تر می شود و دیگر اینکه من تبصره نمیکنم که در رهبری فعلی و قبلی چی تفاوت است؛ ولی شرایط را در نظر بگیریم و اهمیت بدهیم.
.......

البته در نحوه گزینش در رهبری نیروهای امنیتی میخواهم بپرسم، آیا بگونه درست شایسته سالاری شده است؟ آیا در نهادهای امنیتی، کار به اهل کار سپرده شده است؟
در این مورد، در بخش رهبری و سپردن کار به اهل کار مشکلاتی موجود است. البته شنیده ایم توجه دارند که در سطح رهبری، نظامیان به اساس تخصص گزینش شوند و کار به اهل کار سپرده شود. این یک مژده ای است که همه شنونده ها خوش شده اند، متیقن هستم که با گزینش درست در نهادهای امنیتی، فرق فاحشی در راه بهبود رهبریت نیروهای امنیتی در آینده نزدیک شاهد خواهیم بود.

آقای کریمی، شما هم به خوبی می دانید که جنگ افغانستان به گونه بی سابقه ای در دو سال اخیر، شدت گرفته و طولانی شد. آیا دوام جنگ را می توان به اراده حکومتی ها ربط داد؟ آیا اراده جنگیدن با طالبان در حکومت وجود دارد؟
اینکه اراده حکومت قبلی و حکومت کنونی در رابطه با دشمن چیست، مشخص است؛ دشمن، دشمن است. هیچ فکر نمی کنم که اراده حکومت سابق و حکومت فعلی تغییر داشته باشد. البته جنگ راه حل مشکلات نیست، جنگ یک وسیله سیاست است؛ بناءاً باید به سیاست بیشتر توجه کنیم و در سیاست راه صلح را تقویت کنیم. تا جایی که می بینیم حکومت در راه صلح تلاش دارد اما این بدان معنی نیست که ارتش را رخصت کنیم و خانه نشین کنیم. برعکس، باید بیشتر از گذشته، ارتش را تقویت کنیم. هر قدر ما قوی باشیم همانقدر دشمن به صلح رجوع می کند. از همین خاطر فعلا بیشتر مسئولیت ما در این است که به سوی صلح و مذاکرات تلاش کنیم که البته در چوکات حکومت و سیاست باشد اما ارتش و نیروهای امنیتی با همان قدرتی که هست باید بیشتر مجهز و قوی تر شود تا سیاست ما به گونه درست پشتیبانی و تقویت گردد.

در این وضعیت جنگی، هر باری که جنگ شدت می گیرد و دامنه آن در گوشه و کنار این کشور گسترده تر می شود، بیشتر انتقادها از چگونگی استراتژی جنگی نیز بیشتر می شود. آیا در این شرایط، استراتژی جنگی، درست و پاسخگو است؟
استراتژی جنگی که داریم در آن استراتژی نقصی نیست؛ ولی استراتژی باید در سطح مختلف تطبیق شود، سر آن فکر شود که ابعاد خارجی، مداخلات و مشکلاتی که در داخل نظام موجود است و در ارگانها در سطوح مختلف موجود است، توجه گردیده و رفع شود. استراتژی همان است که از وطن، مردم و خاک خود دفاع کنیم، دشمن را نگذاریم که در وطن ما لانه درست کنند و مردم را اذیت کنند، در استراتژی خالیگاه نیست ولی باید در سطوح مختلف، توجه شود و درست تطبیق شود.
.....................
آقای کریمی، این که طالبان قدرتمند شده اند، یک بخش آن بر میگردد به حامیان طالبان که پاکستان است که این گروه را تجهیز و اکمال می کند، حالا در بخش دیگر می توان پرسید که آیا دست های درون نظام نیز، برای حمایت و قدرتگیری طالبان کار می کند یا خیر؟
طالبان بیشتر از بیرون مستقیما حمایت می شوند و برای گروه طالبان سلاح می دهند، همسایه ما است و همسایه ما که همیشه پلان دارد در افغانستان حکومت ضعیف باشد، در افغانستان بی نظمی باشد تا همسایه ما سود ببرد، حکومتی باشد که دست ما به همسایه دراز باشد، نمی خواهد که افغانستان به پای خود ایستاده شود؛ این خوف و ترس دشمن باعث شده است که جنگ را به درازا بکشانند و بعضی مسایل در داخل هم است که رهبری بهتر شود، مواظبت از سرباز بهتر شود، اکمالات زیادتر شود و تبلیغات بیشتر گردد و نیز تبلیغات دشمن در کشور خنثی شود.

آقای کریمی! من جوابم را واضح نگرفتم، آیا دست هایی در درون نظام هستند که برای حمایت از طالبان کار می کنند؟ شما در این موارد تجاربی داشته اید؟
هر کسی این را می فهمد! نه تنها حکومت و اشخاصی که در چوکات دولت است بلکه همگی میداند که دشمن ما و تروریست ها از طرف کی ها حمایت می شوند. همه می دانند که این ماشین جنگی را کی ها به راه انداخته اند؛ بدون حمایت نمی شود. حتما مرجعی هست که حمایت می کند و ما می شناسیم و که کی ها علیه ما فعالیت دارند و ما بازهم، دشمنان را می شناسیم اما بازهم دست مان را به صلح دراز می کنیم، دیگر مردم ما از جنگ خسته شده اند، جنگ جز ویرانی نتیجه ای ندارد. ما باید نیروهای امنیتی قوی داشته باشیم تا از این طریق صلح را حمایت کرده بتوانیم.

سئوال آخر، حکومت و مدیران امنیتی، باید چگونه از جان سربازان در میدان جنگ مواظبت کنند؟
پیامم این است که تمام مسئولان سعی و تلاش کنند که تلفات را کم بسازند، تدابیر روی دست بگیرند، مشکلات را درک کرده و راه حل را پیدا کنند. دوم این که از مردم حمایت کنند، به خصوص رسانه ها از نظامیان افغان دفاع کنند و از تبلیغات دشمن جلوگیری کنند.
گفتگو از وحید فرزان – خبرگزاری جمهور