حضور نظامی امریکا، بار دیگر آزادی افغانستان را زیر سئوال برد

عبدالهادی ارغندیوال وزیر اقتصاد در کابینه حکومت کرزی بود، در حال حاضر شاخه ای از حزب اسلامی را مدیریت می کند و از همین آدرس، به عنوان یکی از بزرگان جهادی در نشست های سران جهادی حضور یافته و در تحولات افغانستان همگام با سران جهادی نقش بازی می کند.
آقای ارغندیوال، فارغ التحصیل رشته اقتصاد است. وی بعد از پایان جنگ های داخلی، به خاطر ادامه تحصیلات اش به امریکا سفر کرد اما تحصیلات خود را نیمه تمام گذاشته و به افغانستان برگشت.
ارغندیوال قبل از حکومت طالبان، در حکومت مجاهدین وزیر مالیه بود و در زمان حکومت کرزی وزیر اقتصاد تعیین شد.
گسترش ناامنی ها، قوت گیری طالبان، سقوط ولایت قندوز و سایر اتفاقات تلخ، سران جهادی را سخت نگران کرد. از همین رو، در این اواخر حرکت های سیاسی از سوی سران جهادی به چشم میخورد. این حرکت ها، شایعاتی را ایجاد کرده است که گویا سران جهادی قرار است به زودی شورای جهادی را ایجاد کنند.
خبرنگار خبرگزاری جمهور، در راستای روشن شدن موضوعات ملی، منطقه و جهانی، این موضوعات را به گونه مفصل با آقای عبدالهادی ارغندیوال مورد بحث و بررسی قرار می دهد.

تشکر آقای ارغندیوال که فرصت را در اختیار خبرگزاری جمهور قرار دادید؛ نخست درخصوص حرکت های مجاهدین توضیح دهید که شما در این مقطع زمانی حساس چی تصمیم دارید که انجام دهید؟

بسم الله الرحمن الرحیم، تشکر از شما! تاجایی که من معلومات دارم تاهنوز شورای مجاهدین ایجاد نشده است. یک سلسله نشست ها، بنابر ضرورت های ملی کشور انجام شده است. زمانی که با چشم خود می بینیم، هر روز وضعیت امنیتی خراب می شود. وقتی دیده می شود که یک ولایت کشور سقوط می کند، مردم آن ولایت به حالت خراب به سر می برند، منحیث یک افغان و یک مسلمان، کسی که در یک مجموعه سیاسی زندگی کرده ام، خاموش نشسته نمی توانیم. این مسئولیت ملی ما است که برای دولتمردان گفته شود، ما به حیث یک مجموعه به خاطر اصلاح نظام و تقویت نظام آماده هستیم که کار کنیم و هدف اصلی ما همین است.

سران مجاهدین یقیناً در چارچوب و ساختار حکومت همگام با حکومت در تقویت نظام و در راستای حل چالش های کنونی اقدام می کنند؛ مجاهدین در کدام بخش علاقه مند هستند که این حکومت را یاری برسانند؟
ما فعلا، حداقل در دو بخش مشکل داریم: مشکل امنیت و مشکل اقتصاد. در بخش امنیت، آنچه که ایجاب می کند، تنها مجاهدین نه، بلکه احزاب سیاسی و شخصیت های پرنفوذ در این محموعه هستند و هر کدام به اندازه توانایی شان میخواهند در این پروسه شامل باشند و به خاطر حفظ ثبات در افغانستان تلاش کنند. اولین چیزی که به نظر ما مهم جلوه می کند فاصله بین حکومت و مردم است که از بین برده شود. ملت نسبت به نظام اعتماد داشته باشد. به این خاطر ما ضرورت داریم در بین مردم خود کار کنیم تا مردم با حکومت، یکجا شوند و وقتی که مردم با حکومت باشد، در حفظ امنیت و ثبات تاثیرگذار خواهد بود. از طرفی هم، به این باور هستم که مشکلات امنیتی کنونی ما حداقل هشتاد فیصد بستگی به وضعیت اقتصادی دارد. اگر وضعیت اقتصادی بهبود یابد، تا هشتاد فیصد وضعیت امنیتی نیز بهبود می یابد. می ماند بیست درصد دیگر که بدون شک به اهداف منطقه و فرامنطقه ای ارتباط میدهم و حل این موضوع زمانگیر است تا حل شود.

آقای ارغندیوال! شما شاهد سخنرانی های تند آقای سیاف بعنوان یک رهبر جهادی بودید و شنیدید که به حکومت هشدار جدی داد و گفت که اگر حکومت وحدت ملی در برابر حوادث افغانستان اقدام نکند، مردم را بسیج می کند. آیا همین نشست های سران جهادی، به معنای بسیج کردن مردم در برابر حکومت است؟
انگیزه، انگیزه ای ملی است. اگر آقای سیاف این صحبت ها را کرده است انگیزه او است و سرانجام بی تفاوت نخواهیم بود. دیگر به چشم خود دیده نمی توانیم که ملت ما هر روز نابود شوند و خون ریخته شود که شاهد این حوادث تلخ باشیم. بناءاً ایجاب می کند یک عکس العمل باشد. در بخش مثبت در همکاری نظام است به همین خاطر ترجیح میدهیم که مسئولین نظام از فرصت ها استفاده کنند. این به خیر مردم و کشور است.

در همین مورد میخواهم سئوالی را مطرح کنم، شما و سران جهادی، که تحمل کشتار و خونریزی مردم را ندارید! جویبار خون هم اکنون جریان دارد و اگر این روند در افغانستان ادامه یابد، شما واقعاً سلاح بر می دارید؟
خب! البته این را در تفاهم با مسئولین نظام اقدام می کنیم. اگر ایجاب کرد، باز این ها با مسئولین نظام، یکجا فیصله خواهد شد. ولی در کل، کشتار مردم بیگناه و جوانان افغانستان در هر صفی که باشند، صرفنظر از این که ارتش باشد یا به حیث جوانی که شست وشوی مغزی شده و فریب خورده است که علیه نظام جنگ کند. سرانجام افغان هستند. من ترجیح میدهم یک آگاهی عمومی صورت بگیرد و فهمانده شود، ما و شما آلت دست دیگران قرار گرفته ایم و بیش از این کشور را ویران نکنیم. تمام این کارها در مطابقت با خواست بیگانه ها است و وسیله دست بیگانه ها شده اید. به این خاطر این آگاهی در جامعه ما شکل بگیرد تا فرزندان کشور که علیه نظام جنگ می کنند، درک داشته باشند که در قبال مردم مسئول هستند.

و حال در خصوص کارکردهای حکومت وحدت ملی بحث می کنیم، بعد از گذشت بیش از یکسال آیا این حکومت در کارکردهای خود موفق بوده؟
ببینید واقعیت این است، دو گروه، دو تیم با دو آجندای مختلف در جریان رقابت های انتخاباتی سهم داشتند، متاسفانه که انتخابات را به رسوایی کشاندند، انتخاباتی که پر از تقلب بود، سبب شد که رأی مردم بیچاره به تمسخر گرفته شود و این ها مسایلی است که متاسفانه اتفاق افتاد. حکومت وحدت ملی، در آن مقطع زمانی مجبور بود. یا مملکت به بحران می رفت و یا این که یک حکومت وحدت ملی مشترک از هر دو گروه باید شکل می گرفت. ایجاب می کند که هر دو رهبر یک جا می نشستند و روی یک طرح دقیق کار میکردند که بر مبنای آن، در بخشهای اقتصادی، امنیتی، فساد و... برنامه های مشخصی را تعقیب می کردند، تصور ما این بود که این کار از سوی سران حکومت زود انجام شود اما متاسفانه وقت زیادی را گرفت که حتی ماه ها را در بر گرفت تا کابینه تکمیل شود، وقتی که یک حکومت کابینه نداشته باشد، در حقیقت ارگان اجرایی یک نظام است، چطور می توانیم اهداف نظام را تطبیق کنیم ولی متاسفانه در این زمان تا امروز، خودم یک برنامه مشخصی اقتصادی را به خاطر انکشاف اقتصاد از جانب حکومت ندیدم.
وضعیت اقتصادی هر روز بدتر و خراب تر می شود. جهان کمک هایش را به افغانستان کاهش داده است، زمینه های کار محدود شده است و جوانان ما در حال فرار به بیرون از کشور هستند.
افغانستان ضرورت به جوانان دارد. جوانانی که افغانستان را نجات دهند. ما در برابر خدا و ملت مسئولیت داریم و این مسئولیت ها را انجام بدهیم. متاسفانه حکومت وحدت ملی در بخش های مختلف آنچنان که تصور میکردم که از مشکلات خلاص شویم، متاسفانه نشده و حکومت ناکام است.

شما که یک دور تجربه حکومت را دارید، با آن که حکومت وحدت ملی مشکلات خود را دارد، با این وضعیت، اگر به شما پیشنهاد وظیفه شود، حاضرید در این نظام کار کنید؟
ما منحیث حزب اسلامی در حکومت هستیم. انجنیر محمدخان معاون اول اجرائیه در حکومت کار می کند، وزرای ما در حکومت عملاً فعالیت دارند که بدون شک این حکومت از تایید قطعی ما برخوردار است. ما در این رابطه کار میکنیم. اما وقتی که در مجالس بزرگتری که رهبران جهادی دایر می کند و به مصالح ملی می اندیشند، به این معنی نیست که از این حکومت دست برداشته ایم. منطور ما در جمع بزرگتری هستیم که با مشکلات مبارزه کنیم. من اصلا فکر هم نکرده ام که در این حکومت کار کنم. اگر کار مناسبی، تصور کنم که به خیر ملت ما است و کاری را انجام داده می توانم، فکر خواهم کرد در غیر آن آرزوی کار کردن را در این حکومت ندارم.

آقای ارغندیوال! مقامات امریکایی برای خروج نظامی از افغانستان تجدید نظر می کنند. حالا در خصوص حضور نظامیان امریکایی در افغانستان، هم جنبه مثبت و هم جنبه منفی آن را بررسی کنید. آیا حضور مجدد نظامی امریکا باعث ختم جنگ می شود یا شعله ور شدن جنگ؟
من در کل، ضعف حکومت را در همین جا می بینم که ما نباید تا همیشه بار دوش کسی دیگر باشیم و به این باور هستم تا زمانی که خارجی ها در افغانستان باشند، جنگ در کشور ما ادامه خواهد یافت. به این خاطر طرفدار نیروهای خارجی در افغانستان نیستم و این مسئولیت ملی ما است و همین که ما منحیث احزاب سیاسی و جهادی مجالسی را برگزار کرده ایم و احساس مسئولیت کنیم، خود ما از این کشور دفاع کنیم باید به همت مردم آباد شود و آزاد باشد. این مسئله برای ما آزادی افغانستان واقعی باشد و این آزادی واقعی زمانی می آید که از نگاه اقتصادی متکی به کسی نباشیم و دست حاجت به طرف کسی نداشته باشیم. افغانستان امکانات وسیع دارد و مدیریت سالم و عاری از فساد میخواهد، ما با تعهد ملی و اسلامی خود می توانیم بر این مشکلات فایق بیاییم و ضرورت به کسی نداشته باشیم ولی نمیخواهیم بار دوش کسی دیگر باشیم.
...............
اشرف غنی از اقدام واشنگتن مبنی بر حضور درازمدت در افغانستان خیلی زود استقبال کرد، حالا اگر حضور نظامی امریکا به نفع افغانستان نیست، پس سران حکومت وحدت ملی، بار دیگر مرتکب اشتباه شده اند؟
سیاست های شان مربوط به خودشان می شود من داخل نظام نیستم. نظرمن همین بود.

آقای ارغندیوال، با تداوم حضور نظامی امریکا در کشور، آیا روند گفتگوهای صلح قطع خواهد شد؟
اهداف منطقه ای و فرامنطقه ای در افغانستان ایجاب کند تا جنگ ادامه یابد. تا در نتیجه تداوم جنگ، اینها باکشورهای دیگری مسلط شوند، همانطوری که شوروی سابق افغانستان را مرکز قرار داده بود که از اینجا به آبهای آزاد راه یابد، همین طور در حال حاضر تلاش دارند تا از طریق افغانستان، به کشورهای آسیای مرکزی مسلط شوند، بناءاً من تداوم جنگ را در کشور یک هدف استراتیژیک منطقه ای و فرامنطقه ای میدانم، به خاطر اینکه اهداف شان باهم گره خورده است تا بتوانند به آسیای میانه مسلط شوند.

گفتگو از وحید فرزان – خبرگزاری جمهور