خانم پریسیلا سیتینی۹۰ ساله هر روز صبح لباس فرم مکتب اش را به تن میکند و مشتاقانه در درس حاضر میشود. پریسیلا تکلیفهایش را به درستی انجام میدهد و از اینکه میتواند در این سن و سال به مکتب برود بسیار خوشحال است.این مادربزرگ نود ساله که نوه هایش به زبان محلی «گوگو» (مادربزرگ) صدایش می کنند در روستای محل زندگی اش به عنوان قابله شناخته می شود. او ۶۵ سال از زندگی اش را صرف به دنیا آوردن نوزادان روستا کرده است. شاید برایتان خنده دار باشد اگر بدانید بسیاری از همصنفی های او در مکتب همان هایی هستند که خود گوگو آنها را به دنیا آورده است. گوگو درسن ۹۰ سالگی به کودکان جهان به خصوص دختران توصیه می کند که حتما برای علم آموزی به مکتب بروند چون بهترین ثروت آنها در آینده خواهد بود. ثروتی که گوگو در ۹۰ سالگی سعی میکند آن را به دست بیاورد. سر در مکتب این روستا با خط درشت نوشته که برای آموزش دیدن هیچ محدوده سنی ندارد او دلیلش برای درس خواندن در این سن و سال را خواندن کتاب مقدس و الگوشدن برای کودکان روستایش بیان می کند. مخصوصا کودکانی یتیمی که پدرشان را از دست دادهاند. گوگو میخواهد با این کار به آنها امید دهد تا به مکتب بیایند و فرصت سوادآموزی را از دست ندهند. حتی برخی از اهالی روستا سن شان را برای مکتب رفتن زیاد می دانند و معتقدند این کار برایشان دیر شده. اما « پریسیلا سیتینی» ۹۰ ساله از مکتب به آنها می گوید که در این سن و سال هم می شود درس خواند.