موج جدید توطئه و بحران در راه لبنان

سعد حریری از مقام نخست وزیری لبنان استعفا کرد. او از حزب‌الله لبنان و سیاست‌های ایران در منطقه انتقاد کرد و گفت جانش در خطر است.
او گفته لبنان در چنگ ایران است و ایران به هر جا که می‌رود وحشت و ویرانی به بار می‌آورد.
سعد حریری گفت:"شرارت ایران در منطقه گریبان خودش را هم می‌گیرد. ایران در مداخله‌جویی‌هایش در امور جهان عرب شکست می‌خورد."

آقای حریری گفت مردم لبنان مانند گذشته قیام می‌کنند و دستانی را که موذیانه دراز شده‌اند قطع می‌کنند.
او در انتقاد از حزب‌الله لبنان هم گفت:"حزب الله اعضای خود را سربازان مقاومت معرفی می‌کند؛ اما آنها سلاح شان را به سوی مردم سوریه و یمن هدف می‌گیرند."

دفتر میشل عون؛ رئیس جمهور لبنان، می‌گوید آقای حریری استعفای خود را در تماس تلفنی "از خارج از لبنان" به او اطلاع داده و رئیس جمهور منتظر بازگشت حریری است تا درباره شرایط استعفای او بیشتر بداند.
سخنرانی استعفای سعد حریری در ریاض؛ پایتخت عربستان، انجام شد.

پیش از پرداختن به انگیزه ها و اهداف پشت پرده استعفای سعد حریری از نخست وزیری لبنان، ابتدا لازم است به این نکته اشاره شود که لبنان یکی از نمونه های بارز کشورهایی است که به دلیل داشتن موقعیت استراتژیک و راهبردی در عرصه بین المللی، همواره مورد طمع و توجه قدرت های بزرگ جهانی و منطقه ای بوده و همین امر، این کشور را همیشه قربانی تضاد منافع قدرت های خارجی کرده است؛ موضوعی که شاید به نوعی این کشور را بسیار شبیه افغانستان می سازد.

لبنان با وجود آنکه از معدود کشورهای مهم و همواره پرماجرای دنیای اسلام و عرب به حساب آمده؛ اما هیچگاه این کشور به عنوان یک قدرت نیرومند و مستقل، مورد شناسایی قرار نگرفته است.
استقلال و حاکمیت ملی این کشور، همیشه محل نزاع قدرت های بزرگ جهان و منطقه بوده است.

لبنان از چند جهت، مورد تهدید قرار دارد. اصلی ترین تهدیدی که همواره سایه آن بر سر لبنان مستولی بوده است، همسایگی این کشور عربی و اسلامی را سرزمین های غصب شده توسط رژیم اسراییل است.
لبنان از زمان پیدایش رژیمی به نام اسراییل، بارها درگیر نبردهای ارضی و مرزی با آن رژیم بوده است.

ناتوانی ارتش ملی لبنان در مبارزه با غصب و غارت و تجاوز و تهدید اسراییل، سرانجام منجر به شکل گیری نیروهای مبارز دفاع مردمی مانند حزب الله شده که بعدا با ساماندهی و تقویت این نیروی مردمی، اینک حزب الله نه تنها در لبنان؛ بلکه در سراسر جهان عرب، یکطرف اصلی و مهم معادلات قدرت به حساب می آید.

ارزش سیاسی، امنیتی و معنوی این گروه به ویژه پس از پیروزی درخشان و تاریخی آن در برابر ارتش تا دندان مسلح رژیم اسراییل در جنگ ۳۳ روزه سال ۲۰۰۶ میلادی بیشتر از پیش نمایان شد و از آن پس، حتی قدرت های غربی نیز با وجود سمپاشی های مغرضانه علیه مشروعیت این گروه ملی وفادار به تمامیت ارضی و حاکمیت ملی لبنان، روی آن حساب ویژه ای باز کرده اند.

در سال های اخیر اما به ویژه به دنبال گسترش خطرات و تهدیدهای ناشی از جنگ سوریه و ظهور پروژه غربی –عبری - عربی داعش، حزب الله عملا به یک اولویت و بخشی از راهکار اصلی حل بحران های داخلی و غلبه بر تهدیدهای خارجی علیه لبنان  تبدیل شده است.

در این میان، تصور می شود هنوزهم کشورهایی مانند امریکا، عربستان سعودی و فرانسه به نیابت از رژيم اسراییل، تلاش می کنند نیروهای سیاسی معارض از جمله جریان موسوم به ۱۴ مارچ به رهبری سعد حریری را در لبنان به منظور به کارگیری آنها علیه رزمندگان نیرومند حزب الله تهییج و تقویت کنند.

با این حال، این کشورها در واقع از استقرار یک دولت مستقل، ملی، متحد و قدرتمند در بیروت هراس دارند؛ زیرا در آن صورت، مجاری و منافذ اعمال سلطه و نفوذ آنها در امور داخلی لبنان، بسته خواهد شد و بدتر از آن اینکه یک لبنان متحد و مستقل، هرگز به نفع رژيم اسراییل نیست.

با این توضیح، مشکلات سیاسی و قومی در لبنان نیز از همین بیم و هراس ها و تضاد منافع، آب می خورد.
با این وصف، استعفای سعد حریری؛ نخست وزیر لبنان، پیش از آنکه ناشی از بحران سیاسی داخل آن کشور باشد، نشانگر موج جدید توطئه و بحرانی است که از بیرون، بر علیه این کشور، طراحی و راه اندازی شده است.
مکان و زمان استعفای او نیز کاملا این برداشت را تأیید می کند.

او به عنوان نخست وزیر لبنان، در ریاض؛ پایتخت سعودی، استعفایش را اعلام کرد و سخنرانی استعفایش نیز از طریق شبکه تلویزیونی العربیه وابسته به رژيم ریاض، پخش شد!
بنابراین، حتی اگر سعد حریری در سخنرانی استعفایش، به ایران و حزب الله نیز حمله نمی کرد؛ انگیزه او از این اقدام کاملا مشخص بود.

او که یکسال پیش، در سایه همکاری و موافقت حزب الله توانست سکان نخست وزیری لبنان را اشغال کند، در پی شکست پروژه های توطئه آمیز غربی- عبری- عربی بر ضد لبنان از جمله نابودی و شکست مفتضحانه تروریست های مورد حمایت آنها در جنگ سوریه، اکنون با استعفایش، موج تازه توطئه و بحران علیه لبنان را کلید می زند.
هنوز ماهیت دقیق این موج جدید، مشخص نیست؛ اما کاملا روشن است که جایگزین پروژه های شکست خورده ای مانند سقوط دولت دمشق و قطع کردن شریان حمایتی حزب الله و در نهایت، تحلیل بردن قدرت جنگی و عملیاتی حزب الله از طریق درگیر کردن آن در یک جنگ فرسایشی طولانی با تروریست های تکفیری را خواهد گرفت.

محمدرضا امینی- خبرگزاری جمهور