حکومت و تبعیض در احداث سرک برای هزاره جات

ما در افغانستان دو نوع جاده داريم: الف: جاده اي كه ما را به مرزها يا كشورهاي همسايه وصل مي كند مثل شاهراه كابل – قندهار -هرات كه يكي به پاكستان منتهي مي شود و ديگري به ايران و تركمنستان كه سركهاي حلقوي نام دارد و اين سرك ها متعلق به ولايات نيست و جاده هاي ملي است. ب: سركهاي محلي درون ولايات و ولسواليها و قريه جات است كه به ظاهر هركدام جزوی از امتياز يك ولايت و توابع آن است.

با اين مقدمه، نگاهی ملي به تاريخ جاده ها در افغانستان مي اندازيم كه آيا در گذشته جاده هاي محلي مطابق نياز و رفاه شهروندي در ولايات و ولسواليها ساخته شده است يا نه؟

 از بيانات رييس جمهور و سخنگويش دريافت مي شود كه جاده سازي توأم با تبعیض بوده كه رييس جمهور هزاره جات را در زندان جغرافيايي قلمروش تعريف مي كند و همچنین گذشته احداث سرک گردن دیوال كه از هزاره جات بطرف هرات امتداد دارد جزوی از پلان پنجساله سردار داودخان بوده است و مثل جاده هاي ديگر حلقوي افغانستان و هم اكثر جاده ها كه در پلان داودخان بنام سرك درجه يك و دو آمده است؛ لذا احداث این سرک ها ابتكار توسط حكومت وحدت ملي نيست.

مسئله ی جالب در راستاي جاده سازي، ساخت جاده ها بصورت عملي به ديگر ولايات و ولسواليهاست كه هيچكس از قرارداد، منبع تمويل، رقابت و برنده شدن شركتها و ديگر مراحل هفت خوان رستمش خبر نمي شود. در همين كابل براي چند خانه از پُل خشك برچي تا قلعه قاضي، جاده آسفالت شد ولي اطرافش هنوز خاكي و گلي است و...

اما در مورد ساخت چند كيلومتر جاده در هزاره جات كه از چهل كيلومتر تجاوز نمي كند اين همه هنجار شكني صورت مي گیرد. باید صادق باشيم؛ كسي حاتم گري و تاج بخشي نميكند از پول گدايی، پنج دهم درصد به هزاره جات مصرف نمي شود. اگر قبول نداريد بيايید پروژه همبستگي ملي در تمام ولايات، ولسواليها و قريه جات را ارزيابي كنيم؛

كل جاده هاي هزاره جات به اندازه سركهاي ساخته شده يك ولايت خاص نمي باشد و هنوز از پول و كار عملي خبري در هزاره جات نيست؛ ولي گلو پاره مي كنيم كه ديوارهاي بلند زندان... فرو ريخت! و افغانستان مركزي مي گويند تا هزاره جات كه اين خود تبعيض است.

ديوار آلمان شرقی و غربی فرو ريخت كه امروزه مردمش از رفاه و امتيازات شهروندي مساوي برخوردارند. تكنالوژي شرقي و غربي مدرن و بروز شد كه در خدمت آلمانهاست و در آنها هزاران شهروند كار مي كنند. ديوار با چند كيلومتر سرك فرو نمي ريزد در حاليكه صدها جوان ما بيكارند و امنيت نداريم!

ديوار ستم زماني ويران مي شود كه يك شهرك مثل عينو مينه در باميان و دايكندي ساخته شود و كارخانه توليدي به هزاره جات برود.

من و سخنگوی رئیس جمهور از زادگاه مان خوب آگاه هستيم که اگر صاحب انرژي شود ده ها كارخانه سنگبري ايجاد ميشود و با ايجاد آن هزاران شغل پيدا مي شود. اگر اين را اشرف غني انجام دهد آنوقت مي گويم ديوار بلند ستم و تبعيض فرور ريخت نه آنكه هنوز عملا كاری نشده، فرياد كنيم!

در پايان يادآوري كنم كه توتاپ تحت نام ديگر با تركمنستان در حال مذاكره است و در نتيجه ساخت سرك و آوردن رفاه با موجوديت حصار خزنده حصار شكني نيست و ما تدبر و رصد ميكنيم. مردم بيدارند و زمان هم متفاوت از گذشته است.

خداداد فقيهي- ارسالی به خبرگزاری جمهور