مبارزه با تروریزم، آرزوی تأخیرشده افغانستان

معاون سخنگوی ریاست جمهوری می‌گوید که اشرف غنی در نشست سالانه سازمان ملل درباره مبارزه با تروریزم که نیازمند همکاری‌های جهانی و منطقه ای است، سخنرانی خواهد کرد.
دواخان مینه‌پال گفت:"رییس جمهور در روز اول این نشست سخنرانی می‌کند و موضوع سخنرانی رییس جمهور مبارزه با تروریزم و کشورهایی که از تروریزم حمایت می‌کنند خواهد بود و همچنین رییس جمهور نگرانی‌های افغانستان را در این زمینه ابراز خواهد کرد".

به گفته‌ او، آقای غنی در این نشست بر همکاری کشورهای منطقه و جهان در مبارزه با تروریزم تاکید می‌کند؛ زیرا افغانستان به مبارزه منطقه ای و جهانی علیه این پدیده باور دارد.
آقای مینه‌پال  گفت تا زمانی‌که کشورهای منطقه و جهان با مسئولیت پذیری و بدون تفکیک در زمینه تروریزم عمل نکنند، مبارزه با تروریزم موفق نخواهد شود.

قرار است آقای غنی در حاشیه نشست سالانه سازمان ملل با مقامات بلندپایه‌ برخی کشورها از جمله دونالد ترامپ نیز دیدار کند. صلح، امنیت، مبارزه با تروریزم و روابط اقتصادی موضوع این دیدارها خواهند بود.
مبارزه با تروریزم و مطالبه حمایت جهانی و منطقه ای از این پروژه، از سال ها پیش به این سو، موضوع ثابت و مطالبه محوری رهبران افغانستان در نشست های بین المللی به ویژه نشست مجمع عمومی سازمان ملل متحد بوده است.

تکرار باربار این مطالبه به معنای آن است که مبارزه با تروریزم در افغانستان، علیرغم حضور سنگین، همه جانبه، نامحدود و طولانی نیروهای نظامی خارجی به رهبری امریکا، هرگز به نحوی که مورد انتظار دولت و مورد نیاز شرایط امنیتی افغانستان بوده، صورت نگرفته است.

اگرچه هنوز این تهور و استقلال عمل در دستگاه دیپلماسی افغانستان به ویژه در عرصه بین المللی به وجود نیامده که دوگانه رفتاری های ریاکارانه قدرت های غربی مدعی رهبری جریان ضد تروریزم در افغانستان را به چالش بکشد و از سوی دیگر، بر نقش انفعالی سازمان ملل متحد در زمینه ناتوانی یا عدم تمایل در مجاب و مجبور کردن کشورهای عضو این سازمان به دست کشیدن از حمایت های بی دریغ آنها از تروریزم بین المللی در افغانستان، تأکید کند.

شاید این، مهم ترین نقطه ضعف دستگاه دیپلماسی افغانستان باشد که یکی از اصلی ترین عوامل آن، سیطره اراده های سلطه گر خارجی بر عرصه سیاست افغانستان و دستگاه های تصمیم ساز می باشد.

به عنوان نمونه، افغانستان در سال های گذشته، بارها از پاکستان به عنوان عامل اصلی تقویت تروریزم در افغانستان، یاد کرده و بعضا در این زمینه از اسلام آباد به شورای امنیت سازمان ملل متحد نیز‌ رسما شکایت برده است؛ اما هیچگاه در این عرصه به اندازه ای شجاعت و جدیت نشان نداده که حمایت ضمنی امریکا از پاکستان در حمایت آن کشور از تروریزم در افغانستان را به صورت صریح به چالش بکشد و یا دست کم، از سکوت و بی تفاوتی پرسش برانگیز قدرت های غربی مدعی رهبری جبهه ضد تروریزم در قبال سیاست های تروریست پرورانه پاکستان، به طور آشکار و بی پرده انتقاد کند.

این در حالی است که در استراتژي تازه دولت ترامپ، برای نخستین بار پاکستان به عنوان پناهگاه امن تروریست ها، مطرح شده و از لزوما مقابله واشنگتن با این رویکرد اسلام آباد، سخن رفته است.

با این وصف، چرا برای کابل، هیچگاه این پرسش پیش نیامد که آیا امریکا به تازگی دریافته است که پاکستان از تروریزم حمایت می کند، برای رهبران و اعضای جریان های فعال تروریستی در خاک خود، پناهگاه و پایگاه های امن فراهم کرده و مدارس مذهبی این کشور، کانون پرورش نسلی از تروریست های بالقوه است که به منظور پیشبرد ماشین جنگ پاکستان در افغانستان، آموزش می بینند؟

هیچ تردیدی وجود ندارد که مقام های کابل، با جزئیات در جریان این تناقضات قرار دارند و از آن آگاه اند؛ اما عدم استقلال در سیاست خارجی و استیلای بلامنازع اراده سلطه گر قدرت های غربی، تاکنون مانع از طرح صریح و بی پرده این پرسش ها و ابهام ها شده است.

انتظار نمی رود در دیدار آتی اشرف غنی با دونالد ترامپ نیز این مسایل، مطرح شوند.
با همه این احوال، آیا قرار است در جریان نشست امسال مجمع عمومی سازمان ملل، مطالبه تأخیرشده افغانستان در مبارزه جهانی با تروریزم پاکستانی، به تحقق نزدیک شود؟

افغانستان انتظار دارد این اتفاق در سایه استراتژي تازه دولت ترامپ سرانجام بیافتد و یکی از اهداف سخنرانی اشرف غنی در مجمع عمومی سازمان ملل و نیز دیدارهای حاشیه ای او با رهبران جهان، همین است.  
 
عبدالمتین فرهمند- خبرگزاری جمهور