>> جمهور - حکومت موقت؛ از آرمان تا عمل
 
۰

حکومت موقت؛ از آرمان تا عمل

شنبه ۲۱ اسد ۱۳۹۶ ساعت ۲۰:۴۹
به باور استاد محقق، در صورتی که حکومت در پی اصلاحات نباشد، میزان نارضایتی مردم به صورت روزافزون افزایش یابد، از طرح ایجاد حکومت موقت در افغانستان حمایت خواهد شد. قبلاً احمدضیا مسعود طرح ایجاد حکومت موقت را مطرح کرده بود.
حکومت موقت؛ از آرمان تا عمل


محمد محقق؛ معاون دوم ریاست اجرایی و عضو ارشد ائتلاف نجات، هشدار داده که اگر حکومتداری به شیوه کنونی ادامه یابد، ائتلاف آنان از طرح ایجاد حکومت موقت حمایت خواهد کرد.
آقای محقق در یک گفتگوی ویژه با خبرگزاری جمهور گفت که ائتلاف نجات افغانستان می‌خواهد تا حکومت وحدت ملی دو سال باقیمانده خود را نیز به پایان برساند؛ اما آوردن اصلاحات در این حکومت یک ضرورت جدی می‌باشد.
وی افزود، در صورتی که حکومت در پی اصلاحات نباشد، میزان نارضایتی مردم به صورت روزافزون افزایش یابد، از طرح ایجاد حکومت موقت در افغانستان حمایت خواهد شد.

به گفته او، شورای ائتلاف نجات به دنبال آن است که به تک‌روی و انحصارطلبی قدرت از سوی رهبری حکومت پایان دهد. آوردن اصلاحات، اتحاد بین گروه‌های مختلف که در حکومت کنونی از یکدیگر فاصله گرفته اند و تطبیق پروژه‌های بزرگ ملی برای بهبود وضعیت زندگی مردم از برنامه های دیگر این ائتلاف می‌باشد.
به باور محقق، در حال حاضر، روز به روز شکاف و فاصله‌ میان حکومت، مردم و جریان های سیاسی بیشتر می‌شود. قبلاً احمدضیا مسعود طرح ایجاد حکومت موقت را مطرح کرده بود.

اظهارات این دو عضو مهم ائتلاف قدرتمند نجات که به تازگی در اعتراض به خودکامگی ها و ناکامی های گسترده حکومت وحدت ملی با محوریت ارگ ریاست جمهوری، شکل گرفته، برآمده از وضعیت نا به هنجار و شکننده سیاسی و امنیتی است؛ وضعیتی که همه منتقدان، سیاست های خودخواهانه و قوم گرایانه اشرف غنی را عامل اصلی و مستقیم آن می دانند.

فاجعه مهیب میرزا اولنگ که بی شباهت به ژنوساید و یک نسل کشی سازمان یافته قومی و مذهبی نبود، یکبار دیگر اعتبار و صداقت حکومت کابل را در نزد مردم محک زد. ارگ ریاست جمهوری، علیرغم فشارهای سنگین افکار عمومی، یک هفته پس از آنکه تروریست های طالبان، بدترین انواع جنایت ها را علیه غیر نظامیان بی دفاع شیعه در میرزا اولنگ انجام دادند، با آغاز عملیات موافقت کرد. این چیزی نیست که به رضایت مردم از حکومت و اعتماد آنها به نظام، کمکی بکند.

از قضا آقای محقق و دیگر رهبران قومی هم در معرض انتقادهای شدید مردمی قرار دارند که احساس می کنند در فاجعه ناشی از نسل کشی و تصفیه قومی و مذهبی در میرزا اولنگ، آنها از تمامی قدرت و نفوذ شان برای کمک به مردم، استفاده نکرده اند. اگرچه آقای محقق، باری سرپرست وزارت دفاع را متهم به سهل انگاری در برخورد با آن فاجعه کرد؛ اما این کافی نبود؛ زیرا کمتر کسی در افغانستان تردید دارد که در سیستم مدیریتی بسیط و بسته و سنتی کنونی، همه راه ها به اشرف غنی ختم می شود و این اوست که حرف آخر را می زند.

با این حساب، مردم اکنون به نحو نگران کننده ای از حکومت فاصله گرفته اند. طرح حکومت موقت نیز یکی از پیشنهادها و راهکارهایی بوده که این روزها از سوی نخبگان سیاست و ناظران سیاسی، مطرح می شود.

اما این طرح، عملا با مشکلات سنگینی رو به رو است. نکته اول این است که یک اجماع و اتفاق نظر فراگیر در میان جناح ها و جریان های فعال و اثرگذار سیاسی در این زمینه وجود ندارد.

آقای محقق، برگزاری لویه جرگه سنتی را از مسیرهای دستیابی به این مهم می داند؛ اما صرف نظر از اینکه لویه جرگه اساسا یک سنت پشتونوالی است و با توجه به شکاف های عمیق قومی و مذهبی که در پی رویدادهای اخیر و در نتیجه سیاست های حذف و حاشیه نشین کردن سایر اقوام از جانب کانون مرکزی قدرت به اجرا درآمده، بعید به نظر می رسد که برگزاری آن، به نتیجه ای که مورد نظر جریان های سیاسی مانند ائتلاف نجات و مورد نیاز مردم به ویژه اقوام و مذاهب حاشیه نشین کشور است، منجر گردد.

نکته دوم این است که آقای غنی، قدرتش را از مردم نگرفته تا به آنها واگذار کند. او به پشتوانه ای به نام امریکا و قدرتی مانند ناتو متکی است و این در حالی است که در شرایط بغرنج کنونی، کمتر رهبر یا جریان فعال سیاسی وجود دارد که مرعوب و متأثر از اراده برتر امریکا و ناتو در تعیین خط و نشان معادلات سیاسی کشور نباشد.

اگرچه عطامحمد نور؛ والی مقتدر بلخ و از اعضای اصلی ائتلاف نجات، باری در اوایل شکل گیری این ائتلاف، خارجی ها را از دخالت در امور داخلی و قضایای جاری کشور، برحذر داشت؛ اما حتی اگر آن هشدار، موضع ثابت و تغییرناپذیر ائتلاف نجات هم باشد، در صورتی که از سوی سایر جریان های سیاسی بیرون از قدرت، حمایت و همراهی نشود، بعید به نظر می رسد که در نهایت به صدور قرار عدم کفایت برای حکومت مورد حمایت امریکا در کابل، منجر شده و به تولد اداره موقت، منتهی شود.

با اینهمه در این شکی نیست که وضعیت به نحو شتابناکی به سمت هرج و مرج و آشفتگی غیر قابل مهار به پیش می رود و اگر به همین صورت ادامه پیدا کند، بیم آن می رود که شرایط از کنترل دولت کابل خارج شود؛ به گونه ای که از عهده امریکا و ناتو هم کاری ساخته نباشد.
عبدالمتین فرهمند- خبرگزاری جمهور
نام شما

آدرس ايميل شما
نظر شما *

پربازدیدترین