گروه داعش، مسؤولیت حمله انتحاری سه شنبه در داخل مسجد جوادیه شهر هرات را به عهده گرفته است.
مقامهای دولتی اعلام کردند که در این حمله ۲۹ نمازگزار شیعه شهید و بیشتر از ۶۴ نفر مجروح شدند.
گروه داعش در بیانیه ای مدعی شده که این حمله جان "۵۰ رافضی" را گرفته است. این گروه تروریستی، شیعیان را "رافضی" می نامد.
اشرف غنی حمله مرگبار هرات را محکوم کرده و گفته است که "تروریستان نمی توانند با این گونه اعمال جنایت کارانه شان در میان مردم ما تفرقه مذهبی ایجاد کنند"؛ اما این موضع فقط مصرف تبلیغاتی دارد؛ زیرا تروریست ها عملا مشغول همین کار هستند و با آماج قرار دادن آگاهانه اماکن مذهبی شیعیان افغانستان، در راستای تحقق این هدف، تلاش می کنند.
در این میان، دولت به رهبری آقای غنی به جز صدور اعلامیه های تبلیغاتی حاوی مواضعی مانند آنچه در بالا به آن اشاره شد، هیچ راهبرد تعریف شده و منسجمی برای خنثی کردن نقشه های ضد شیعی تروریست های تکفیری ندارد و بدتر از آن اینکه حلقات و افرادی در درون دولت به رهبری آقای غنی، رأسا متهم به حمایت از داعش و گسترش ایدئولوژي منحط تکفیر و ترور هستند.
بنابراین، خشم و عصیان مردم مصیبت دیده هرات در برابر دستگاه های امنیتی و حاکمان مرکزی و محلی، کاملا قابل درک است. آنها انتظار ندارند که رییس جمهور شان در بدترین شرایطی که مردم در آن قرار دارند صرفا به صدور یک بیانیه تشریفاتی و بی مصرف اکتفا کند.
کمترین انتظاری که در اینگونه موارد از اشرف غنی و همه کسانی که در رأس دستگاه های مسؤول سیاستگذاری و تصمیم گیری و اجرای امور مربوط به امنیت مردم وجود دارد این است که فورا نقاط ضعف و مجاری آسیب پذیر را شناسایی کنند و با عناصری که مستقیما یا به صورت غیر مستقیم، در بروز فاجعه و پیروزی دشمن، نقش داشته اند به طور جدی و بی هیچ ملاحظه، مماشات و مرحمتی برخورد نمایند.
علیرغم این انتظار اما حکومت آقای غنی، کمترین اقدامی در راستای خواسته های مشروع مردم انجام نمی دهد. عناصر بی کفایت امنیتی با وجود اتهامات سنگینی که بر آنها در زمینه همدستی و حمایت از تروریزم تکفیری، وجود دارد، همچنان به کار خود در ترکیب حکومت ادامه می دهند.
حتی اگر ارکان اصلی و مهره های امنیتی مورد اعتماد آقای غنی، هیچ نقشی در توسعه و گسترش قلمرو هراس افکنی های فرقه گرایانه گروه های تکفیری سلفی در افغانستان و جنگ داعش علیه شیعیان نداشته باشند، بی تفاوتی، سکوت و ساده انگاری جنگی که داعش به راه انداخته، خود به این گروه تروریستی، جرأت و جسارت کافی برای پیشبرد اهداف شوم خود در این مسیر را اعطا می کند.
اگر داعش پاسخ اقدامات خونین و جنایتکارانه خود در زیارتگاه سخی، ولسوالی بلخ، میدان دهمزنگ، مسجد باقرالعلوم، مسجد الزهرا و مسجد جوادیه را به واسطه کماندوهای ارتش در اچین و کوت و پچیراگام و توره بوره و خاک افغان و... دریافت کرد، آنگاه هیچکس به نیت حکومت در حمایت از مردم و جدی گرفتن خطر آغاز جنگ مهیب و بنیان برانداز فرقه ای در افغانستان، تشکیک نخواهد کرد.
چرا این اتفاق نمی افتد؟ این پرسشی است که مستقیما متوجه اشرف غنی، حنیف اتمر، معصوم استانکزی و چند مهره امنیتی دیگر است.
آنها باید به مردم عزادار هرات پاسخ بدهند که وقتی داعش از عراق و سوریه خود را به بکرآباد هرات می رساند، آنان و «دوستان بین المللی» شان دقیقا کجا و مشغول چه کاری هستند؟
اگر غنی و تیم امنیتی اش در برابر این پرسش ها، آگاهانه سکوت کردند و صرفا به صدور یک بیانیه کلیشه ای و دروغین اکتفا نمودند، آنگاه چه کسی می تواند این کلیشه بی بنیاد را از او بپذیرد که "تروریستان نمی توانند با این گونه اعمال جنایتکارانه شان در میان مردم ما تفرقه مذهبی ایجاد کنند"؟
تروریست ها این کار را می کنند، اگر شما سکوت کنید. تروریست ها این کار را خواهند کرد اگر تیم ناکارآمد، فاسد و غیر مسؤول امنیتی شما، در برابر خطر هولناکی که لحظه به لحظه حیات اجتماعی مردم ما را هدف گرفته، نزدیک و نزدیک تر می شود، فقط تماشاچی باشند. تروریست ها حتما موفق خواهند شد اگر شما به سرعت راهبردی عملیاتی را برای سرکوب و انهدام هسته های تکفیر و تروریزم تکفیری وهابیت منحط، ایجاد و اجرایی نکنید.
اکنون زمان آن فرارسیده که بی هیچ استعاره و پرده پوشی و مصلحت اندیشی محافظه کارانه ای در باره جنگی صحبت کنیم که وهابیت تکفیری بر علیه شیعیان مظلوم افغانستان آغاز کرده و دولت کابل تنها تماشاگر این بازی خونین و خطرناک است.
محمدرضا امینی-
خبرگزاری جمهور