موصل، آغاز و پایان داعش

حیدر عبادی؛ نخست وزیر عراق، "پایان داعش" در عراق را اعلام کرد. آقای عبادی گفت:"دولت باطل داعش تمام شد." سربازان عراقی توانسته‌اند وارد محوطه مسجد نوری شوند که آخرین پایگاه عمده داعش در محله قدیمی موصل بوده است.
آقای عبادی گفت که نیروهای عراقی تا کشتن و دستگیر کردن آخرین عضو داعش به جنگ ادامه خواهند داد.
داعش هفته گذشته، ساختمان مسجد نوری را منفجر کرد. مسجد نوری از این جهت برای داعش اهمیت نمادین داشت که ابوبکر بغدادی؛ رهبر این گروه، در آن سخنرانی و اعلام خلافت کرد.
نبرد موصل تاکنون حدود هشت ماه طول کشیده و مقام‌های عراقی انتظار دارند که در روزهای آینده بر آخرین نیروهای داعش هم که هنوز در محله قدیمی موصل حضور دارند، چیره شوند.

اگرچه داعش هنوز در مناطقی از عراق حضور دارد، تسلط کامل نیروهای عراقی بر موصل به این معنا خواهد بود که داعش دیگر در عراق قلمروی ندارد.

این اتفاق بزرگ در حالی رخ می دهد که چند روز پیش از زبان نخست وزیر عراق در رسانه ها نقل شد که گفته بود امریکایی ها برنامه سقوط داعش را دست کم برای ده سال آینده، ریخته بودند.
آیا این به معنای آن است که عراقی ها برنامه امریکا برای بقا و حضور دولت خرافه داعش را به هم زده اند؟

شاید چنین برداشتی به صورت مستقیم، اندکی تندروانه و مبتنی بر نوعی داوری احساسی به نظر برسد. اساسا شاید اینکه امریکا در عراق از داعش در برابر حشد الشعبی و نیروهای ارتش عراق، حمایت ضمنی می کرده است، اتهامی بیش نباشد؛ اما حتی اگر از این موارد نیز چشم پوشی کنیم به سختی می توان عدم حضور مؤثر امریکا در جنگ با داعش در عراق را توجیه کرد.

امریکا می توانست زمانی که ابوبکر بغدادی سه سال پیش در مسجد نوری، اعلام «خلافت» کرد، اصلی ترین پایگاه داعش را آماج حملات کوبنده و بی امان خود قرار دهد تا به این ترتیب، مردم عراق و جهان همان سه سال پیش، از شر خلافت جهل و خرافه نجات پیدا می کردند. چرا چنین نشد؟

وقتی داعش، شهری را در ۵۰ کیلومتری یکی از بزرگترین پایگاه های امریکا در عراق، تصرف کرد، نیروهای امریکایی کجا بودند؟
چرا داعش طی ۲۴ ساعت توانست موصل را تصرف کند؛ اما آزادی این شهر، سه سال به طول انجامید و هر بار که نیروهای عراقی، عزم آزادی موصل کردند، امریکا و اعراب و ترکیه و سازمان های به اصطلاح حقوق بشری غربی، تمام قد می ایستادند و نسبت به بروز جنگ فرقه ای، کشتار غیر نظامیان، سلطه شیعیان بر سنی ها، پاک سازی قومی، اشغال عراق توسط ایران و... هشدار می دادند و به این ترتیب، مانع از آزادی موصل می شدند؟

چرا امریکا حق حاکمیت ملی عراق در برابر حضور نظامی اشغالگرانه ترکیه در بعشیقه در همسایگی داعش در موصل را نادیده گرفت و علیرغم ادعاهای فراوانی که در خصوص کمک ترکیه به داعش در برابر دولت و نیروهای مردمی عراق وجود داشت، در این باره، سکوت کرد؟

چرا هربار که نیروهای ارتش عراق در آستانه یک پیروزی بزرگ بر داعش قرار می گرفتند، یا خطوط مقدم آنها به وسیله هواپیماهای امریکایی «به اشتباه» آماج قرار می گرفت و یا محموله های کمک نظامی امریکا از طریق هوا بازهم «به اشتباه» در مناطق تحت کنترل داعش، فروریخته می شد؟ و این «اشتباهات» به اندازه ای تکرار شد که دیگر کم کم همه باور کرده بودند که داعش دست کم ده سال دیگر در عراق خواهد بود!

اما عراقی ها پس از سه سال توانستند بر تبعات پرهزینه و زیانبار خیانت بازمانده های ارتش بعثی صدام در موصل، غلبه کنند و این شهر را برخلاف میل و رغبت امریکا، اعراب، ترکیه و اسراییل، آزاد کنند و در پایگاه اصلی داعش در مسجد نوری، پرچم عراق را به اهتزاز درآورند و به این ترتیب، موصلی که سه سال پیش، آغاز دولت خرافه داعش را به تلخی و ناامیدی به نظاره نشسته بود، اینک سه سال بعد می تواند پایان این دولت باطل را شادمانه جشن بگیرد و این درسی ماندگار برای دولت های درگیر نبرد با دولت خرافه داعش و سایر نسخه های تروریزم تکفیری است؛ درسی که نخستین آموزه آن، اتکا به توان و اقتدار ملی خود و عدم اطمینان به پشتوانه های کاذب قدرت های سلطه گر بزرگ در مبارزه با تروریزم و افراط گرایی می باشد.

سید علی حسینی- خبرگزاری جمهور