اکنون مساله فقط پایان خونین و خشونت بار جنبش رستاخیز تغییر نیست، مساله اصلی پایان راه دشوار دموکراسی وارداتی افغانستان و استیلای دوباره استبداد و تمامیت خواهی و انحصارطلبی دیکتاتورمآبانه حامیان تروریزم بین المللی است که از نردبان دموکراسی بالا رفتند..

عبدالله عبدالله؛ رئیس اجرایی گفته است که در حادثه دیشب در جریان درگیری پولیس و معترضان در کابل دست کم یک معترض کشته و ۶ تن دیگر زخمی شده‌اند.
آقای عبدالله گفت که در مورد حادثه دیشب تحقیقات ادامه دارد و اگر اشتباهی صورت گرفته، باید با آن برخورد قانونی شود.
درگیری پولیس با معترضان در جریان عملیات دیشب پولیس برای برداشتن چادر معترضان جنبش "رستاخیز تغییر" در مرکز کابل، رخ داد.
معترضان مدعی هستند که در حمله پولیس دو نفر از جمله یک پسر ۱۴ ساله کشته شده‌‌اند.
رئیس اجرایی گفت:"از نهادهای امنیتی جدا تقاضا می‌کنیم که مسؤولیت قانونی‌شان است تا در عملکرد با شهروندان کشور خویشتن داری را مراعات کنند. حقیقت باید روشن شود، زیرا مهم است. کتمان واقعیت ها اعتماد میان مردم و حکومت را صدمه می زند."
معترضان از دو هفته قبل در پی انفجار مرگبار روز ۱۰ جوزا در کابل دست به تظاهرات زدند و در کابل خیمه برپا کردند.

با این توضیح، آنچه بار دیگر در نیمه شب گذشته در چهارراه زنبق کابل رخ داده، برخورد سخت افزاری و سرکوب گرانه نیروهای وفادار به دولت با شهروندان معترض بوده است.

پولیس می توانست بدون خونریزی به آنچه اشرف غنی تلویحا از آن به عنوان «فتنه» و «بغاوت» یاد کرده، برخورد کند تا دست کم، هزینه های جانبی آن برای وجهه مخدوش و مورد سؤال دموکراسی نابالغ، ناقص الخلقه و وارداتی افغانستان کمتر باشد.

اینک اما چهارراهی زنبق که از دو هفته پیش تاکنون، به عرصه مصاف سنگین حنجرهای مردم و خنجرهای حاکمیت بدل شده، می رود تا به گورستان همین دموکراسی عجیب و ناقص و معیوب بدل شود.

هنوز آفتاب صبح روز سه شنبه کابل، چادر زرد و زرین اش را بر شهر حادثه ها و خون ریزی ها و خشونت های بی مانند، به تمامی نگسترده بود که نارنجی پوشان شهرداری کابل که غالبا در نظافت شهر، دیرتر از همه عمل می کنند، این بار زودتر از عابران چهارراهی زنبق سررسیدند و با شستن خون از سنگفرش خیابان، بساط و آثار سرکوب و خشونت مرگبار شب هنگام مأموران دولتی را برچیدند و به این ترتیب، مصاف خونین حنجرها و خنجرها را پایان یافته اعلام کردند تا در تقابل چهار ساعته سرکوب دولتی و مقاومت مردمی، یکبار دیگر این دولت باشد که پیروز میدان اعلام شود؛ اما این امر، کمکی به برگزاری مراسم تدفین شبانه دموکراسی بی پشتوانه و نیمه جان افغانستان در چهارراهی زنبق کابل نخواهد کرد و نشانگان غروب غم انگیز مردم سالاری و اثبات و استمرار و استحکام استبداد و دیکتاتوری را در نیمه شب سه شنبه ۳۰ جوزا، به آسانی از خاطره ها نخواهد زدود.

انتظار نمی رود توصیه های غیر عملی و غیر الزام آور عبدالله بتواند به احیای دوباره پیکر بی جان دموکراسی و به زیر کشیدن حاکمیت ظلم و جور و سرکوب و ستم، کمکی بکند. نه تحقیقاتی که او از آن سخن می گوید، انجام خواهد شد و اگر هم انجام شود، به نتیجه مورد انتظار نخواهد انجامید و انتقام خون های ریخته جوانان معترض و بی پناه دیشب و دو هفته پیش، از مأموران مرگ حکومت غنی، به حق و انصاف و عدل ستانده نخواهد شد.

اکنون مساله فقط پایان خونین و خشونت بار جنبش رستاخیز تغییر نیست، مساله اصلی پایان راه دشوار دموکراسی وارداتی افغانستان و استیلای دوباره استبداد و تمامیت خواهی و انحصارطلبی دیکتاتورمآبانه حامیان تروریزم بین المللی است که از نردبان دموکراسی بالا رفتند، رأی مردم را به بازی گرفتند و مادامی که بر اریکه ارگ ستم، تکیه زدند، به مردم سالاری و رأی مردم و قانون اساسی و آزادی های مدنی و حقوق شهروندی، وقیحانه پشت کردند و راه و رسم ستمکارانه پیشینیان خویش برگزیدند و در مصاف نابرابر حنجرها و خنجرها، فریادهای دادخواهی را با گلوله های تمامیت خواهی پاسخ دادند.

با اینهمه راه های بازگشت هنوز به تمامی تخریب نشده و پل های رابطه، تماما فرونریخته اند. می توان به مبارزه با استبداد برای نجات دموکراسی از مسیرهای مشروع ادامه داد. حاکمیت هم می تواند از راهی که برگزیده، بازگردد و به تأسی به قانون اساسی و توسل به راهکارهای معقول و قانونمند، فاصله خود با استبداد و دیکتاتوری و سرکوب را حفظ کند و با گوش دادن به مطالبات مشروع مردم، به دامن ملت بازگردد؛ اما این مهم تنها زمانی میسر خواهد بود که به آنچه شب گذشته و دو هفته پیش، در چهارراهی زنبق کابل رخ داد، به مثابه برگ برنده و پرچم پیروزی نگاه نکند و با شستن خون از خیابان، به انکار عدالت و اعراض و احتراز قانونمندی برنخیزد.

عبدالمتین فرهمند- خبرگزاری جمهور