تروریست ها در چهارراهی زنبق، در قلب پایتخت در منطقه «سبز» کابل، تقاطع خون ایجاد کردند تا هیچ نقطه ای از نظامی ترین پایتخت جهان هم دیگر امن نباشد.

در پی انفجار خونین روز چهارشنبه در کابل که بیش از ۹۰ کشته به جا گذاشت، برخی از گزارش های محلی حاکی از آن است که اشرف ‌غنی؛ رئیس جمهور، حکم اعدام ۱۱ عضو طالبان و شبکه حقانی را امضا کرده است. از جمله این افراد ۷ عضو ارشد طالبان و ۴ نفر وابسته به شبکه حقانی هستند.
یک سخنگوی ریاست جمهوری اما در رابطه با این گزارش ها جزئیات بیشتری نداد؛ اما تأکید کرد که "هر گزینه‌ای برای دولت ممکن است."
وی در اظهارات خود همچنین افزود که چنین اقدامی دارای روند خاص قضایی خود است که در صورت انجام آن به طور رسمی به رسانه‌ها اعلام خواهد شد.
ریاست امنیت ملی روز چهارشنبه گفت که انفجار خونین کابل از سوی شبکه حقانی در پاکستان طرح‌ریزی شده بود.
این در حالی است که طالبان مسؤولیت این حمله را برعهده نگرفته و آن را محکوم کرده است. هنوز کسی مسؤولیت این انفجار را بر عهده نگرفته است.
این ششمین حمله به کابل در سال جاری میلادی و بیستمین حمله به این شهر از آغاز سال ۲۰۱۶ میلادی است.

چه فرقی می کند که اشرف غنی حکم اعدام زندانیان طالبان و شبکه مخوف و جنایتکار حقانی را امضا کرده باشد یا نکرده باشد؟ چه فرقی می کند که طالبان مسؤولیت حمله خونین چهارراه زنبق را بر عهده بگیرند یا یک گروه تروریستی دیگر؟ چه فرقی می کند که استخبارات پاکستان، طراح این حمله باشد یا استخبارات یک کشور متخاصم دیگر؟

واقعیت این است که حتی قلب پایتخت نیز دیگر امن نیست. آثار حمله مهیب روز چهارشنبه تا مدت ها چهره داغدیده از خشونت پایتخت حادثه های غم انگیز را زخمی و خونین نگاه خواهد داشت تا همه به یاد داشته باشیم که دیگر هیچ جای این سرزمین نفرین شده، امن نیست و اطمینان حاصل کنیم که نه دستگاه های عریض و طویل امنیتی، نه سربازان تا بن دندان مسلح خارجی، نه سیاستمداران اتوکشیده لبخند به لب و شیک پوشی که همه روزه به دروغ و دغل، وعده امنیت و آسایش و پیشرفت و رفاه می دهند، هیچکدام برای انسان افغانستانی محکوم به مرگی چنین فجیع و تلخ و تکان دهنده، واقعی نیستند.

این درست همان هدفی است که طراحان و مجریان حمله روز چهارشنبه با ایجاد پردامنه ترین کشتارها و آسیب ها و بازخوردها و بازتاب ها، مد نظر داشتند و به خوبی به این هدف خود رسیدند.
آنها در چهارراهی زنبق، در قلب پایتخت در منطقه «سبز» کابل، تقاطع خون ایجاد کردند تا هیچ نقطه ای از نظامی ترین پایتخت جهان هم دیگر امن نباشد.

در این میان، حتی اگر احتمال نقش داشتن دست های خیانت پیشه عناصر جنایتکار از درون دولت و دستگاه های امنیتی را نیز در این حمله نادیده بگیریم، این حمله شکست عظیمی برای دستگاه های امنیتی، شرمساری بزرگی برای رهبران سیاسی دولت مفلوک و منفعل وحدت ملی و سرشکستگی خفت باری برای هزاران نیروی خارجی مستقر در افغانستان است.

طالبان، مسؤولیت این رویداد را بر عهده نگرفتند؛ شاید به دلیل شرمساری و خجالت زدگی ناشی از آمار بالای قربانیان غیر نظامی این رویداد جنایتکارانه؛ اما نه مسؤولان امنیتی و نه رهبران سیاسی حکومت وحدت ملی، هیچکدام از وقوع این رویداد، شرمسار و خجل و سرافکنده نشدند. این یعنی آنکه آنها حتی به اندازه طالبان هم وجدان بیدار و مسؤولیت پذیر ندارند و بدتر از آن اینکه خون صدها غیر نظامی قربانی این جنایت مخوف و هولناک، کمترین ارزشی برای آنها ندارد؛ حتی به اندازه طالبان و حتی در حد امضای حکم اعدام ۱۱ تروریست جانی وابسته به گروه های خونریز و جنایتکار؛ زیرا سخنگوی اشرف غنی، با موضعی دوگانه و ریاکارانه، صحت این خبر را تأیید نکرد و در بیانی مزورانه، آن را منوط به طی یک روند قضایی دانست؛ روندی که در ۱۶ سال گذشته، نه تنها شکل نگرفته؛ بلکه با آزادی هزاران تروریست قسم خورده وابسته به این شبکه ها از سوی کرز و اشرف غنی، درست عکس این هدف، عمل شده است. از این پس نیز هیچ اتفاقی نخواهد افتاد.

اما خبر مجعول امضای حکم اعدام ۱۱ زندانی طالبان و شبکه حقانی توسط اشرف غنی، بازتاب گسترده ای در شبکه های اجتماعی داشت؛ دقیقا به این هدف که اندکی از بار مواضع خشماگین میلیون ها افغانستانی اسیر حکومت نابکار وحدت ملی و محکوم به مرگی چنین فجیع و هولناک، بر علیه رهبران سیاسی و مسؤولان امنیتی، کاسته شود و این، وجه دیگری از رویکرد مردم ستیزانه حکومت غیر مشروع و بی ریشه وحدت ملی و بنگاه های امنیتی وابسته به آن است.

عبدالمتین فرهمند- خبرگزاری جمهور