۰

جنگ داخلی در راه است؟

چهارشنبه ۳۰ حمل ۱۳۹۶ ساعت ۲۱:۵۸
واقعیت این است که در حال حاضر، تصور نمی شود که استفاده از ادبیات تهدید به بی ثباتی و جنگ بتواند وضعیت را به نفع مهره های بازنده ای مانند آقای مسعود تغییر دهد؛ مگر آنکه آقای مسعود از چیزی باخبر باشد که دیگران از آن بی خبرند
جنگ داخلی در راه است؟


احمدضیا مسعود؛ نماینده پیشین اشرف غنی در امور اصلاحات و حکومت داری خوب که به تازگی با فرمان آقای غنی از این سمت کنار گذاشته شد، هشدار داده که آقای غنی با عزل او کشور را به سمت بی‌ثباتی و جنگ داخلی پیش می‌برد.
احمدضیا روز سه شنبه در کابل گفت که فرمان رئیس جمهوری درباره عزل خود را از تلویزیون ملی افغانستان شنیده و با او در زمینه عزلش مشوره نشده بود.
او گفت که رئیس جمهوری اکنون باید به کسانی که به تشویق او به پای صندوق‌های رأی در انتخابات ریاست جمهوری رفته جواب بدهد و افزود:"همگی اخطار می‌دهند که حکومت اگر اشتباه خود را پس نگیرد، هرچه دلش خواست انجام می‌دهند که ما برای فعلا همه را گفته‌ایم که در جای خود باشند."
احمدضیامسعود گفت که حکومت وحدت ملی بر اساس قراردادی میان طرفین ایجاد شده و تعهد کتبی وجود دارد که هیچ گروهی، گروه دیگر را از ساختار سیاسی حذف نکند.

اظهارات تهدیدآمیز احمدضیا در واکنش به شنیدن خبر برکناری اش از طریق تلویزیون ملی یکبار دیگر، یادآور ادبیات دوران جنگ است؛ ادبیاتی که ماحصل آن، ناکامی مجاهدین برای تشکیل دولت و در نهایت، سقوط نتیجه جهاد و پایداری آنها به کام تروریزم و سپس تکنوکرات های بازگشته از غرب بود.

آیا توسل به این ادبیات می تواند در موقعیتی که اکنون افغانستان در آن قرار دارد، آنچه آقای مسعود، خیلی از هواداران آماده اقدام خود می خواند را به واکنشی برانگیزد که نتیجه آن، بروز بی ثباتی های گسترده و بی مهار سیاسی و در نتیجه، سقوط دگرباره کشور به دام و دامن جنگ های بنیان برانداز داخلی باشد؟

واقعیت این است که در حال حاضر، تصور نمی شود که استفاده از ادبیات تهدید به بی ثباتی و جنگ بتواند وضعیت را به نفع مهره های بازنده ای مانند آقای مسعود تغییر دهد؛ مگر آنکه آقای مسعود از چیزی باخبر باشد که دیگران از آن بی خبر اند.

آنچه از ارزیابی های انجام شده به دست می آید این است که اشرف غنی با بررسی همه جوانب، تصمیم به برکناری آقای مسعود گرفته که امکان بروز بی ثباتی و جنگ داخلی هم بی تردید یکی از همان مواردی بوده که از سوی او، در نظر گرفته شده است.

غنی حتما به این نتیجه رسیده که موقعیت کنونی حزب جمعیت اسلامی؛ حزبی که احمدضیا مسعود، معاون آن است، به اندازه ای مطلوب نیست که نماینده سابق او در امور اصلاحات و حکومتداری خوب بتواند با استفاده از آن، سیل سنگین جمعیت را بر علیه اشرف غنی و تیم او در ارگ ریاست جمهوری، تهییج کرده و به خیابان بکشاند.

در این زمینه، دلایل گوناگونی وجود دارد: نخست اینکه خود آقای مسعود در جریان انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۱۴ در حالی که همه دیگر اعضا و رهبران حزب جمعیت اسلامی از داکتر عبدالله حمایت می کردند، با شنا کردن برخلاف جریان آب، در تصمیمی عجیب و تنها شاید به این دلیل که با عبدالله روابط شخصی مناسبی نداشت، به اردوی اشرف غنی پیوست.

این اقدام او اگرچه استقبال گرم اشرف غنی را به دنبال داشت و او در پی ریاست جمهوری، با صدور حکمی به احمدضیا مسعود، جایگاهی مرادف معاونان رییس جمهور، تعریف کرد؛ اما در عمل، استفاده ای که غنی از این اقدام مسعود کرد، بسیار ارزشمندتر از چیزی بود که قرار بود مسعود در قبال آن، به دست آورد.

احمدضیا با پیوستن به اردوی غنی نه تنها اردوگاه منسجم و یکدست تاجیک ها بر محور عبدالله عبدالله را تضعیف کرد و با پشت کردن به سوابق حزبی و سیاسی اش، در آن شکاف ایجاد نمود؛ بلکه مهم تر از هر چیزی به اردوگاه اشرف غنی که به دلیل عدم حضور مهره های نام آور و شناخته شده تاجیک، قویا در مظان اتهام قوم گرایی پشتونی و انحصارگرایی «افغانی» قرار داشت، مشروعیت بخشید و آن را از شر این اتهام رها کرد.

اکنون اشرف غنی می داند که احمدضیا با این سوء سابقه در شکستن وحدت رأی تاجیک ها در انتخابات پیشین، نه قادر به بسیج و تهییج توده مردم است و نه از حمایت رهبران جمعیت اسلامی، برخوردار خواهد بود.

عامل دوم، فروپاشی ساخت سیاسی یکپارچه و منسجم رهبری جمعیت اسلامی است. عطامحمد نور عملا در حال نهایی سازی تعامل اش با اشرف غنی است، عبدالله هم بی تردید، کرسی بی صلاحیت ریاست اجرایی را برتر از هر مصلحت دیگری می داند و از اتخاذ مواضع انقلابی پرهیز خواهد کرد؛ ضمن آنکه هنوز نمی تواند کژروی احمدضیا در انتخابات ۹۳ و آثار آن را فراموش کند.

امرالله صالح هم که عملا به خدمت دولت درآمده و مأمور اشرف غنی شده است.
به این ترتیب، احمدضیا کاملا تنها و بی پشتوانه است؛ ضمن آنکه خود نیز از نفوذ و اقتدار کاریزماتیک لازم برخوردار نیست تا به تنهایی مردم را بر علیه اشرف غنی برانگیزد.

افزون بر همه این دلایل، به نظر نمی رسد که توده مردم هم دیگر توان و علاقه بازگشت به دوران سیاه و خونین جنگ های داخلی را داشته باشند.
بنابراین، آقای مسعود برای مصاف با اشرف غنی باید راه های دیگری را جستجو کند.

محمدرضا امینی- خبرگزاری جمهور
نام شما

آدرس ايميل شما
نظر شما *

پربازدیدترین