توهین به شهدایی که عمر خود را وقف دین، ملت و کشور کرده اند و توهین به شعور مردمی که همه روزه بر اثر حملات تروریستی و غیر انسانی فرشتگان مرگ، طالبان قربانی می دهند، عملی نیست که صرفا با برکناری از مقام دولتی، حل شود.

توهین به شهدایی که عمر خود را وقف دین، ملت و کشور کرده اند و توهین به شعور مردمی که همه روزه بر اثر حملات تروریستی و غیر انسانی فرشتگان مرگ طالبان قربانی می دهند، اینها عملی نیست که صرفا با برکناری از مقام دولتی، بر زخم های مردم که توسط عبدالحیکم مجاهد نمک پاشیده شد، مرهم گذاشته شود.
عبدالحکیم مجاهد مشاور شورای عالی صلح روز پنجشنبه گذشته گفته بود که طالبان فرشتگان صلح هستند و از شهید احمدشاه مسعود فرمانده مشهور جهادی که در قانون اساسی از او به عنوان قهرمان ملی یاد شده «بغاوت‌گر» و از شهید برهان الدین ربانی رییس جمهور پیشین و رییس فقید شورای عالی صلح به عنوان عامل نابسامانی کشور یاد کرده بود.
این عضو رهبری سابق طالبان، همچنین دولت فعلی را به افراط گرایی و تقلید از فرهنگ بیگانه متهم کرده و گفته است که طالبان در برابر افراط‌گرایی این دولت می‌جنگند. وی حتی آدم کشان طالبان را فرشته صلح خوانده است تا نشان دهد که در فکر و ذهن رهبران طالبان نه تنها احترامی به افکار، عقاید و احساسات مردم مسلمان ما وجود ندارد، بلکه به قدری در کشتار و افراطیت غرق هستند که انسانیت را هم فراموش کرده و قاتلین مردم افغانستان را فرشتگان صلح می نامند! حال آنکه این فرمانده سابق طالبان و همه آنها خودشان را عالمان دین می پندارند! وی اگر کوچکترین اطلاعاتی از دین می داشت باید می دانست که از نگاه دین مقدس اسلام توهین و اتهام بستن، سعی بر بدنام کردن افراد، حمله به اعتقادات و به احساسات مردم توهین کردن، عملی است ناپسند که در دین نهی شده است.
از نگاه جامعه شناسی نیز احترام به انسان یکی از اصول مسلم تربیت خانوادگی، و نشان رشد و شکوفایی فرهنگی و لازمه ی ایجاد روحیه ی بشرخواهی و تحکیم مبانی اخلاقی و قوام پایه های صلح و دوستی است. و از سوی دیگر، عدم رعایت این صفت نیک، موجب اختلافات، کدورتها، دشمنی ها و احیاناً جنگهای کوچک و بزرگ، قتل عام ها و کشتارهای دسته جمعی گردیده و هزینه های سخت و سنگینی را بر فرد و جامعه تحمیل خواهد کرد.
منظور از احترام گزاردن، ارج نهادن به آن چیزی است که نزد دیگران عزیز و گرامی است و افراد بدان تعلق دارند، آن امور ممکن است که حیثیت و موقعیت اجتماعی، اموال، سلامتی جسمی و روحی افراد یا شهیدی باشد که در نزد مردم گرامی و جایگاه خاصی دارد و یا از همه بالاتر باورها و اعتقادات دینی و مذهبی باشد که نزد انسانها عزیزترین و پربهاترین چیز است، بطوریکه اغلب، برای حفاظت و مواظبت از این آرمانهای مقدس از بذل مال و جان دریغ نمی کنند.
از نگاه حقوق انسانی نیز توهین در لغت از ریشه وهن و مصدری عربی است که به معنای خوار و خفیف کردن آمده است. در اصطلاح حقوقی نیز به کاری گفته می‌شود که متضمن اسناد و اخبار نبوده و به نحوی است که در شخصیت و حیثیت متضرر از جرم نوعی وهن وارد نماید. به همین خاطر جرم توهین از جمله جرایم علیه شخصیت معنوی افراد تلقی می‌شود. چراکه تحقق این جرم موجب هتک حرمت اشخاص به وسیله رفتار مجرمانه، اعم از فعل، گفتار، نوشتار حتی در دنیای مجازی نیز می‌شود.
توهین، اعم از صریح یا ضمنی اغلب به صورت شفاهی یا کتبی و... با به کار بردن الفاظ رکیک، ناسزا، تحقیر و تخفیف صورت می‌گیرد که وسیله در آن شرط نیست بلکه طرز تلفظ کلمات، زمان و مکان، موقعیت اجتماعی و... در تحقق آن دارای اهمیت است.
به هرحال سخنان افتراء آمیز و توهین کننده عبدالحکیم مجاهد به قدری زننده، خطرناک، برنامه ریزی شده و احساسات برانگیز برای مردم مسلمان و مجاهد افغانستان است که حکومت نمیتواند صرفا با برکناری وی از سمتش در شورای عالی صلح قضیه را فیصله دهد. توهین به شهدایی که عمر خود را وقف دین، ملت و کشور کرده اند و توهین به شعور مردمی که همه روزه بر اثر حملات تروریستی و غیر انسانی فرشتگان مرگ، طالبان قربانی می دهند، اینها عملی نیست که صرفا با برکناری از مقام دولتی، بر زخم های مردم که توسط عبدالحیکم مجاهد نمک پاشیده شد، مرهم گذاشته شود. لذا خواست جدی مردم این است که هر چه سریعتر دوسیه آقای عبدالحکیم مجاهد به دلیل جرم هایی که در بالا تذکر یافت و وی مرتکب شده است، توسط دادستانی کل کشور به محاکم ارسال گردد.
جواد سروری- ارسالی به خبرگزاری جمهور