وداع تلخ اروپا با ادعاهای حقوق بشری

روزنامه انگلیسی گاردین گزارش داده که آژانس جنایی اتحادیه اروپا از مفقود شدن ۱۰ هزار کودک پناهجو بعد از ورود آنها به نقاط مختلف خاک اروپا خبر داده است. براساس این گزارش، این آژانس اروپایی نسبت به ربوده شدن این کودکان توسط گروه های تندرو اروپا به منظور سوء استفاده جنسی و بردگی هشدار داده و اعلام کرده است که این افراد کودکانی هستند که بدون همراه و پدر و مادر وارد اروپا شده‌اند.
‫‏برایان دونالد؛ رئیس سازمان پولیس اروپا به نشریه آبزرور گفت: تنها در ایتالیا حدود ۵ هزار کودک بعد از ثبت نام توسط دولت و ۱۰۰۰ کودک دیگر در کشور سویدن ناپدید شده‌اند.
وی همچنین هشدار داد که سازمان های جنایی "پان اروپایی" اکنون پناهجویان را هدف قرار داده و این غیر منطقی نیست که بگوییم که این سازمان ها به دنبال کودکان بی سرپناه پناهجویان هستند. به گفته پولیس اروپا بیش از ۲۶ هزار کودک بدون همراه در طی بحران پناهجویی وارد خاک اروپا شده اند. این نشان می دهد که بیش از یک سوم کودکان مهاجر ربوده شده اند.
همه اینها نشانگر یک حقیقت تکان دهنده است؛ اینکه اروپا می رود تا با ادعاهای بزرگ حقوق بشری اش به تلخی وداع کند.
هیچ تردیدی نیست که مسؤول اصلی وضعیت بحرانی به وجود آمده، دولت های بزرگ اروپایی اند. سهم آلمان در این میان از همه کشورها بیشتر است. از یاد نمی بریم که این آنگلا مرکل؛ نخست وزیر آلمان بود که در ابتدای سال ۲۰۱۵ میلادی با اعلام مکرر و مصرانه سیاست «درهای باز» موج عظیمی از پناهجویان بی پناه سوریه و افغانستان و عراق و اریتره و سومالی و سودان و مراکش و... را به آلمان فراخواند و دیگر کشورهای اروپایی نیز به گونه هایی از این فراخوان، تلویحا یا تصریحا حمایت کردند.
از یاد نمی بریم عکس های خانم مرکل را که با همان لبخند ملیح و مهربان و فریبنده اش، در صفحات حامی و مبلغ مهاجرت به اروپا، دست به دست می شد.
تبلیغات سیاسی و رسانه ای حول محور شخصیت و تفکر خانم مرکل به اندازه ای اوج گرفت که عده ای نشستند و به نام او، جمله ها و نقل قول های سحرآمیز و افسونگرانه جعل کردند. از جمله اینکه او گفته بود: به فرزندان مان خبر خواهیم داد که مسلمانان به شما پناه آورده اند در حالی که مکه به آنها نزدیک تر بود!
با شنیدن این جمله، عرق شرم بر پیشانی هر مسلمانی می نشست؛ هرچند انتشار دروغین آن هم امرای بی مسؤولیت عرب را تکان نداد.
بعدا مشخص شد که این جمله اصولا از زبان صدر اعظم آلمان، جاری نشده است؛ ولی انتشار انبوه آن در صفحات مجازی و شبکه های اجتماعی، محبوبیت او در داخل و خارج از اروپا را چندین برابر افزایش داد و در نتیجه، صدها هزار نفر از پناهجویان سوری و افغان و عراق و... زندگی شان را به حراج گذاشتند و به دریا زدند تا به ندای خانم مرکل لبیک گفته باشند.
امروزه اما در اوج بحران انسانی جاری در زندگی پناهجویان بی سرنوشت سرگردان در سراسر اروپا و در گرماگرم سودجویی های بیرحمانه باندهای تبهکار قاچاق انسان، ربوده شدن نزدیک به ۱۰ هزار کودک پناهجو، لکه ننگی بر تاریخ سوابق حقوق بشری اروپا و خانم مرکل و حامیان و همدستان اوست.
در این میان، به نظر می رسد اروپا در یک رجعت تلخ و نکبت بار، یکبار دیگر به گذشته سراسر جنایت و نژادپرستی و عقده گشایی های مرگبار فاشیستی اش بازمی گردد و این یعنی پایان تلخ و حزن انگیز تاریخ ادعاهای حقوق بشری اروپای مدرن و اهل تسامح و تساهل و همپذیری و انسان دوستی و محبت مسیح‌وار!
آمار هولناکی که از ربوده شدن هزاران کودک پناهجو در خاک اتحادیه اروپا حکایت دارد، به یک معنا یادآور سال های سیاه جنگ های صلیبی است و بدبین ها از این بحران هول انگیز و عظیم، نتیجه می گیرند که اروپا -این بهشت امنِ سبز- می رود تا به جهنم سیاه پناهجویان مسلمان تبدیل شود.
هیچ راهکار کوتاه مدتی نیز در دسترس نیست. جهان شاهد عظیم ترین کوچ انسانی پس از جنگ جهانی دوم است.
اروپا از مدیریت این بحران، ناتوان شده و این ناتوانی به اندازه ای مشهود است که سران کشورهای اروپایی بی توجه به تبعات سنگین موضع گیری های دیوانه وار و مسموم ضد مهاجرت شان که آشکارا از آن بوی نفرت نژادپرستانه می آید، به ارزش های ادعایی این بهشت حقوق بشری دنیای مدرن، پشت می کنند.
فاطمه موسوی- خبرگزاری جمهور