گروهی که برای افغانستان، آینده و پیشرفت و توسعه و استقلال و عزت و آزادی آن نمی جنگد، چگونه می تواند مدعی رعایت و تامین حقوق انسانی مردم افغانستان شود؟

ملا اختر منصور؛ رهبر طالبان از فرماندهان تحت فرمان خود خواسته که از استخدام نوجوانانی که ریش درنیاورده‌ اند، خودداری کنند.
او در پیام صوتی ۱۳ دقیقه ‌ای خود از سن مشخصی برای عدم استخدام نوجوانان یاد نکرده؛ اما گفته نوجوانانی که هنوز ریش درنیاورده‌ اند، باید در مدارس آموزش ببینند یا در خدمت والدین خود باشند.
رهبر طالبان در بخشی از این پیام گفته که اعضای طالبان باید به تربیت اخلاقی خود توجه داشته باشند.
اخیراً شماری از افراد وابسته به این گروه در ولایت قندوز از سوی نیروهای امنیتی دستگیر شدند که به گفته مسؤولان امنیتی، بیشتر آنها نوجوانان زیر ۱۸ سال بوده‌اند.
ملا اختر منصور همچنین از هوادانش خواسته که از ویران کردن دارایی ‌های عمومی مانند پل‌ها، ساختمان‌های مکاتب، درمانگاه‌ ها و بندها خودداری کنند.
او تاکید کرده که سود چنین تاسیسات عمومی به مردم می ‌رسد، به این دلیل هوادارانش بگذارند که از آنها در راستای منافع عمومی استفاده شود و زمینه استفاده بیشتر از آنها را فراهم کنند.
به نظر می رسد این فرمان، بخشی از جنگ روانی طالبان بر علیه رسانه ها، دولت و مردم افغانستان است.
اختر منصور به این وسیله تلاش می کند، چهره ای رؤوف، مهربان و اهل مدارا از تروریزم خشن طالبانی ارائه کند.
او که می داند اتهام های سنگین و شواهد خوف انگیزی که در زمینه کارنامه ضد بشری گروه طالبان وجود دارد، تا چه میزان، زمینه های اجتماعی پشتیبانی از این گروه را خراب می کند و قدرت مانورهای تبلیغاتی آن را کاهش می دهد، با صدور این فرمان تلاش کرده است، به چهره واقعی خشونت و تروریزم طالبانی، دست ببرد و از برنامه و کارنامه حقوق بشری این گروه، تصویر و تصوری غلط و انحرافی ارائه دهد.
این تلاش به ویژه پس از آن صورت می گیرد که رسانه های همگانی گزارش های مستندی از جنایت های هولناک این گروه تروریستی پس از اشغال سه روزه شهر قندوز توسط طالبان، ارائه دادند.
این گزارش ها آشکارا نشان می دهند که طالبان در طول حاکمیت ۷۲ ساعته خود بر شهر قندوز، کاملا ثابت کردند که هنوزهم در برخورد با مردم و استفاده از حد اکثر قدرت و خشونت بر علیه غیر نظامیان، معتقد به همان خطوط و اصولی هستند که در ۱۵ سال پیش مردم افغانستان از این گروه به خاطر دارند؛ از قساوت و بی رحمی و نسل کشی تا تجاوز جنسی و تاراج اموال عمومی و حمله به مراکز دولتی و استفاده از غیر نظامیان به هدف سپر انسانی در برابر حملات نیروهای امنیتی.
انتشار گسترده این گزارش ها، یکبار دیگر تمامی تصورات هواداران سیاسی و قومی و رسانه ای طالبان که در چارچوب و زیر سایه نظام سیاسی کابل فعالیت می کنند را ویران کرد و نشان داد که به تعبیر رییس اجرایی حکومت وحدت ملی، طالبان امروز با طالبان ۱۴ سال قبل هیچ تفاوتی ندارند.
اکنون اختر منصور با این فرمان تلاش می کند بر موج سنگین تبلیغات منفی که علیه برنامه و کارنامه ضد بشری این گروه به ویژه بعد از جنگ قندوز به وجود آمده است، غلبه کند و تصویری انحرافی و غلط از طالبان به نمایش بگذارد. طالبانی که کودکان را برای اهداف نظامی و اعزام به میدان های نبرد استخدام نمی کنند، به اخلاق و رفتار انسانی، احترام می گذارند و آن را رعایت می کنند، به اصول خانواده، حقوق والدین و حق برخورداری جوانان و کودکان از امکانات آموزشی معتقد اند و مهم تر از همه به اموال و املاک عمومی، آسیب نمی رسانند، پل ها، جاده ها، مکاتب، مساجد، مراکز درمانی و خدماتی را ویران نمی کنند و چه بسا زمینه های استفاده و بهره وری مردم از این امکانات را فراهم و تسهیل می کنند.
اما این فرمان و آنچه در آن ذکر شده است، چیزی نیست که ۱۴ سال جنایت به علاوه ۵ سال حاکمیت جنایتکارانه یک گروه سیاه و خشن را توجیه کند و چیزی از دردهای مردم افغانستان نسبت به این جنایت های ضد انسانی و ضد اسلامی بکاهد.
اختر منصور پیش از آنکه به دروغ سعی کند، چهره ای رؤوف و مهرورزانه و انسان دوستانه از طالبان ارائه کند، بهتر است نسبت به اهداف و آماج این گروه تروریستی، از بنیاد تجدید نظر کند؛ اهدافی که از همان ابتدا بر پایه نابودی مردم و کشور افغانستان و آماج قرار دادن زیرساخت های حیات سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و امنیتی کشور ما بنیان نهاده شده و غایت و نهایت آن، تامین و تعمیم سلطه پاکستان بر افغانستان است.
گروهی که برای افغانستان، آینده و پیشرفت و توسعه و استقلال و عزت و آزادی آن نمی جنگد، چگونه می تواند مدعی رعایت و تامین حقوق انسانی مردم افغانستان شود؟
آشتی تروریزم و حقوق بشر، دروغ بزرگی است که اختر منصور با این فرمان مضحک در پی تحقق آن است؛ اما این نه ممکن و مقدور است و نه اراده ای واقعی برای تحقق آن وجود دارد.
عبدالمتین فرهمند- خبرگزاری جمهور