غیر از اشرف غنی، چند درصد دیگر مردم افغانستان به این امر باور دارند که افغانستان روابط عمیق و دیرینه دینی و تاریخی با عربستان دارد؟ بحران جاری در افغانستان و جهان اسلام، معلول حمایت های بی دریغ شاهزادگان وهابی خاندان سعودی از شبکه های مخوف تروریستی است. القاعده، طالبان و اینک داعش، دست پروردگان بلامنازع دستگاه سلطنتی سعودی هستند، آیا این همان روابط دیرینه و تاریخی است؟

اشرف غنی اخیراً حمایت خود را از تجاوز سعودی به یمن اعلام کرد.
در خبرنامه ریاست جمهوری آمده است: "افغانستان در دفاع از سرزمین مقدس حرمین شریفین با تمام نیرو در کنار دولت و مردم برادر و مسلمان کشور عربستان سعودی، در صورت بروز هر نوع تهدید قرار دارد."
گفته شده که این تصمیم با مشوره شورای سرتاسری علما، روحانیون و رهبران سیاسی و جهادی کشور اتخاذ شده است.
در خبرنامه ریاست جمهوری همچنین آمده که دولت و مردم افغانستان روابط عمیق تاریخی و دینی با کشور عربستان سعودی داشته و دفاع از سرزمین مقدس حرمین شریفین را دَین هر مسلمان می‌دانند.
همچنین تاکید شده که دولت افغانستان به اصل مردمسالاری و مشروعیت نظام قانونی در یمن باور داشته و از حکومت قانونی آن کشور حمایت می‌نماید .
همچنین با اشاره به تجارب تلخ و ناگوار افغانستان از عواقب جنگ و ناامنی، آمده که افغانستان طرفدار راه حل صلح آمیز بحران یمن بوده و از تمام کشورهای اسلامی و رهبران آنان می‌خواهد که به همکاری سازمان کنفرانس اسلامی و سازمان ملل متحد در راستای ایجاد صلح در این کشور تلاش نمایند.
صدر و ذیل محتوای اعلامیه ریاست جمهوری، دچار تناقض های بسیار جدی است و پرده از وخامت وضعیت سیاست خارجی بیمار و بی بنیاد حکومت غنی برمی دارد.
آقای غنی آگاهانه در جنگی به عنوان حامی یک طرف متجاوز، قرار گرفته است که اول اینکه به همان میزانی که به عربستان سعودی، ارتباطی ندارد و یک مساله صرفا «داخلی» برای یمنی هاست، به افغانستان نیز ربطی ندارد.
این جنگ که اکنون با تجاوز آشکار سعودی به یمن، ابعاد خارجی نیز پیدا کرده، به دلیل ورود عربستان به آن، ماهیت فرقه ای و مذهبی دارد و ورود آقای غنی از کشوری که خود در طول تاریخ، قربانی آتش افروزی هایی از این دست بوده است، خطر توسعه ناامنی های فرقه ای به افغانستان را تشدید می کند.
سیاست خارجی علیل و احساساتی اشرف غنی، به جای آنکه بر پایه نیازها و مصالح منافع ملی افغانستان و امنیت شهروندان کشور، استوار باشد، قربانی دشمن تراشی های آگاهانه کسی می شود که با گذشت شش ماه از حاکمیت اش، هنوز نتوانسته ابتدایی ترین مشکلات و مسایل ملی را در سطح محلی، حل و فصل کند.
افغانستان روزانه شاهد ده ها رویداد تروریستی، آدم ربایی، بمب گذاری و... است؛ اما آقای غنی، «تمام نیرو»یش را برای حمایت از جنگ نامشروعی خیرات می کند که هیچ سودی برای افغانستان ندارد.
آقای غنی مبنای مشروعیت این تصمیم را مشورت با شورای سرتاسری علما، روحانیون و رهبران سیاسی و جهادی اعلام می کند، از چه زمانی تاکنون شورای علما و رهبران سیاسی و جهادی، این صلاحیت فراقانونی را پیدا کرده اند که در خصوص یک موضوع حساس در سیاست خارجی تصمیم گیری کنند؟ افغانستان مگر وزارت خارجه ندارد؟
از جانب دیگر، غیر از اشرف غنی، چند درصد دیگر مردم افغانستان به این امر باور دارند که افغانستان روابط عمیق و دیرینه دینی و تاریخی با عربستان دارد؟ بحران جاری در افغانستان و جهان اسلام، معلول حمایت های بی دریغ شاهزادگان وهابی خاندان سعودی از شبکه های مخوف تروریستی است. القاعده، طالبان و اینک داعش، دست پروردگان بلامنازع دستگاه سلطنتی سعودی هستند، آیا این همان روابط دیرینه و تاریخی است؟
در اینکه دفاع از حرمین شریفین، دَینی بر عهده هر مسلمان است شکی نیست؛ اما آیا در جنگ جاری در یمن، حوثی ها و متحدان شان بر عربستان تجاوز نظامی کرده اند یا عربستان به یمن؟ از جانب دیگر، فرض کنیم، حوثی ها دست به چنین اقدام متهورانه ای زدند، آیا این بدان معناست که افغانستان، باید به کمک حکومت منحط و مزدور و تروریست پرور سعودی بشتابد؟ آیا حمله به عربستان مساوی با حمله به حرمین شریفین است؟ بگذریم از اینکه این معما هنوز برای مردم افغانستان حل نشده که غنی را به دفاع حرمین شریفین چکار!
آقای غنی همچنین در کمال تعجب، در بخش دیگری از این موضع گیری، از اصل مردم سالاری و مشروعیت نظام قانونی در یمن حمایت کرده است. شاید اگر چنین موضعی از زبان جنرال دوستم بیان می شد، باورپذیرتر بود تا اشرف غنی. اشرف غنی دموکراسی نیم بند افغانستان را به نفع جریان تقلب و تزویر مصادره کرد و در نهایت، بر حکومتی رییس گماشته شد که با دور زدن صندوق های مملو از آرای تقلبی، بر پایه یک توافق سیاسی امریکایی به وجود آمد.
از جانب دیگر، حمایت از حکومت قانونی یمن، ایستادن در کنار یک حکومت دست نشانده، دیکتاتوری و منحط مانند رژیم خودکامه و حد اقلی آل سعود را چگونه توجیه می کند؟
در ادامه با اشاره به تجارب تلخ و ناگوار افغانستان از عواقب جنگ و ناامنی، آمده که افغانستان طرفدار راه حل صلح آمیز بحران یمن بوده و از تمام کشورهای اسلامی و رهبران آنان می‌خواهد که به همکاری سازمان کنفرانس اسلامی و سازمان ملل متحد در راستای ایجاد صلح در این کشور تلاش نمایند.
اول اینکه آقای غنی‌ باید صریح و شجاعانه به این نکته هم می پرداخت که عامل اصلی و درجه یک جنگ و ناامنی در افغانستان چه کشورهایی بوده اند: عربستان و پاکستان و امارات و قطر یا یمن و حوثی ها؟!
در ثانی، آنچه عربستان در یمن انجام می دهد، جایی برای «حل صلح آمیز بحران یمن» باقی می گذارد؟ و نکته آخر اینکه حمایت از تجاوز نظامی سعودی به یمن و در عین حال، تاکید بر حل صلح آمیز بحران آن کشور، چگونه قابل جمع هستند؟
نرگس اعتماد- خبرگزاری جمهور