رییس جمهور کرزی در مجمع اقتصادی اروپا – آسیا بر نقش تاثیرگذار افغانستان در توسعه راه های ارتباطی تجاری و ترانسپورتی بین اروپا و آسیا تاکید کرده و از شرکت کنندگان خواست؛ تا در افغانستان سرمایه گذاری کنند.
رییس جمهور به چند دهه جنگ در کشور و از بین رفتن زیربناها و قابلیت های ترانزیتی و ترانسپورتی کشور اشاره کرده افزود:" اما امروز آن چندین دهه سیاه را پشت سر گذاشته ایم و به خاطر احیای دوباره موقعیت مرکزی افغانستان در تجارت و تبادلات تجارتی در سراسر منطقه، گام های بزرگی نیز برداشته ایم".
کرزی با اشاره به موقعیت مهم و ژئوپولیتیکی افغانستان در آسیا گفت:"کشور ما پل طبیعی زمینی برای ترانزیت و تجارت بین مارکیت های غنی کشورهای شرق و غرب و آسیای مرکزی و جنوبی به شمار می رود".
آقای کرزی از طرح رییس جمهور چین برای ایجاد کمربند اقتصادی راه ابریشم حمایت کرده و احیای مجدد و توسعه راه ابریشم که افغانستان جزو آن محسوب می شود را نه تنها فرصتی بی پیشینه برای همگرایی و همکاری های منطقه ای دانست؛ بلکه آن را در راستای رشد اقتصادی و امنیت جهان نیز مفید خواند.
تردیدی نیست که سخنان آقای کرزی در این اجلاس مهم، تنها رؤیابافی های انتزاعی و خوشخیالانه برای بهبود اوضاع وارفته و نابسامان اقتصاد کشور نبود؛ بلکه این سخنان ریشه های عمیقی در واقعیت های تاریخی و طبیعی افغانستان دارد.
امتیاز و استعدادی که افغانستان برای تبدیل شدن به چهارراه گذار و تلاقی کاروان پیشرفت و پیوند اقتصادهای نیرومند جهانی دارد نه تنها در منطقه؛ بلکه در همه جهان بی نظیر است.
موقعیت ژئوپلیتیک افغانستان، همواره یکی از عوامل برانگیزنده و وسوسه برانگیز این سرزمین برای
سیاست های ضد افغانستانی پاکستان از یکسو و پیوند این هدف نامیمون با پروژه های استعماری قدرت های جهانخوار از سوی دیگر، سبب شده است که افغانستان، مَثَل گرسنه ای را پیدا کند که بر سر گنج خوابیده است.
قدرت های استعماری، نظام های سلطهجو و امپریالیزم اقتصادی بوده است.
قرار گرفتن افغانستان در مرکز آسیا، میانبری آسان و سهل الوصول برای پیوندزدن اقتصادهای نیرومند هند و چین و نقطه وصل آسیای میانه و از آن طریق روسیه و اروپا به جنوب آسیا، شبه قاره و کشورهای خاور میانه، به این کشور موقعیت استثنایی و منحصر به فردی داده است؛ در این میان اما مشکلی که فراراه همه عرصه های پیشرفت و ترقی کشور وجود دارد در زمینه پیوند اقتصادی آن با اقتصادهای جهانی و بهره گیری از موقعیت ممتاز و استثنایی اش در این راستا نیز قرار دارد و آن ناامنی است.
ناامنی البته عوامل پیچیده و پرشماری دارد؛ اما یکی از عوامل آن قرار گرفتن افغانستان در همسایگی با جغرافیای فتنه و پرورشگاه تروریزم؛ پاکستان است.
پاکستان نمی خواهد افغانستان به جایگاهی دست یابد که طی آن فرصت هایی را که طی این سال ها به دلیل ناامنی و جنگ در افغانستان نابود شده و به صورت بکر و دست نخورده در اختیار پاکستان قرار گرفته بار دیگر به آن کشور بازگردانده شود.
سیاست های ضد افغانستانی پاکستان از یکسو و پیوند این هدف نامیمون با پروژه های استعماری قدرت های جهانخوار از سوی دیگر، سبب شده است که افغانستان، مَثَل گرسنه ای را پیدا کند که بر سر گنج خوابیده است.
اکنون این کشور به چهارراه متروک اقتصادهای جهان تبدیل شده است. کمتر کشوری در شرایط شکننده کنونی، به خود جرات می دهد در افغانستان به سرمایه گذاری های بلندمدت و راهبردی بپردازد؛ زیرا شرط اول و لازمه اصلی و اولی سرمایه گذاری اقتصادی، امنیت است و ناامنی دشمن درجه یک این سرمایه گذاری و عامل اصلی فرار سرمایه است.
رییس جمهور کرزی در سخنرانی خود در مجمع اقتصادی اروپا – آسیا به نکات واقعی و مهمی در مورد امتیازات منحصر به فرد افغانستان در زمینه نقش راهبردی آن در رشد و رونق اقتصاد جهانی اشاره کرد؛ اما او بهتر از هر کس دیگری می داند که این سخنان با وجود آنکه ریشه در واقعیت های تاریخی و کنونی کشور دارد، در حال حاضر، رؤیاهای خوش آب و رنگی بیش نیست؛ زیرا لازمه اجرایی شدن آن، امنیت است؛ همان چیزی که دست کم اکنون وجود ندارد!
الیاس کاتب-
خبرگزاری جمهور