دیه ­گو گارسیا/ آیا ایران می تواند پایگاه امریکا را بزند؟

تحرکات نظامی امریکا بسیار شدت گرفته است. نوک تیز این تحرکات متوجه ایران است؛ آیا حمله نظامی امریکا به ایران نزدیک است؟
جالب توجه اینست که عربستان سعودی، امارات متحده که همیشه علیه ایران فعالیت دارند همراه با قطر، از امریکا می خواهند که از حمله نظامی علیه ایران صرف نظر کند.

به نظر می رسد که ترس از جنگ، منطقه و خاورمیانه را فرا گرفته است. اگر جنگی میان دو کشور امریکا و ایران در بگیرد؛ به احتمال فراوان، کل منطقه درگیر خواهد شد. احتمالا اسرائیل نیز به امریکا می پیوندد و احتمالا علاوه بر تشدید جنگ از جانب یمن، حزب الله نیز از آتش بس، خارج می شود.

تا لحظه نگارش این متن، تحرکات نظامی که توسط امریکا صورت گرفته بیشتر مبتنی بر تهدید و جنگ افروزی است. اعزام ناوهای جدید به منطقه، اعزام جنگنده استراتژیک B2 و بمب افکن های B52 به جزیره دیه گو گارسیا از جمله این تحرکات است.

با افزایش خطر درگیری میان ایران و امریکا؛ کشورهای عربستان و امارات و قطر با صدور پیام هایی مدعی شده اند که اجازه استفاده از پایگاههای امریکایی موجود در این کشورها علیه مواضع ایرانی را نمی دهند. طبیعی است که هرگونه استفاده از این پایگاهها علیه مواضع ایرانی، موجب می شود که جمهوری اسلامی ایران، به آسانی و با حجم و قدرت بسیار بالا این پایگاهها و احتمالا برخی اهداف دیگر را مورد حمله قرار بدهد.

این مسئله می تواند هم به کشورهای میزبان امریکا ضربه بزند و هم برای امریکا هزینه های سنگین داشته باشد. لذا آنها پایگاه دیه­گو گارسیا  (Diego Garcia)را بعنوان مرکز ثقل حملات احتمالی علیه ایران، تعیین کرده اند.
این جزیره­ی کوچک، واقع در اقیانوس هند تحت قلمرو انگلیس و در اجاره امریکا؛ یکی از مهمترین پایگاههای نظامی امریکا و مشترک با انگلیس است.

دلیل انتخاب این پایگاه برای تمرکز بر حمله به ایران، ظاهراً دو مسئله مهم است: اول اینکه امریکا کشورهای عربی و پایگاههای خودش در این کشورها را از ضربات موشک های ایرانی محفوظ نگه دارد؛ چراکه نه کشورهای منطقه مایل هستند از این پایگاهها علیه ایران استفاده شود و نه امریکا می تواند تاوان سنگین استفاده از این مراکز علیه ایران را تحمل کند. امریکا تصور می کند، ایران در پاسخ به حملات امریکا همان نقطه ای را هدف قرار می دهد که از آنجا علیه ایران استفاده شده است؛ همچنین اگر از خارج منطقه علیه ایران حمله کند، تبعات کمتری برای خودش و برای منطقه خواهد داشت. دلیل دوم از انتخاب پایگاه دیه گو گارسیا علیه ایران اینست که این پایگاه در حدود 3850 کیلومتر از ایران فاصله دارد.

تسلیحاتی که ایران در اختیار دارد، شامل موشک های بالستیک و هایپرسونیک، برد مفیدشان تاکنون بیشتر از 2000 کیلومتر نبوده است. اگر مبنا را بر این مورد قرار بدهیم، فقط برخی پهپادهای ایرانی می توانند به این پایگاه در اقیانوس هند برسند.

اما مشکل اینست که سرعت این پهپادها به 200 کیلومتر در هرساعت هم نمی رسد. لذا از لحظه شلیک تا رسیدن به هدف، احتمال ردگیری و انهدام آنها بسیار بالاست. اگر هم به هدف برسند باتوجه به میزان آمادگی که در فاصله شلیک تا اصابت گرفته می شود، این پهپادها نهایتا می توانند تأسیسات را تخریب کنند که اهمیت نظامی زیادی ندارد.

استفاده احتمالی از سوخو 35 روسی نیز باتوجه به عدم برخورداری از هواپیماهای سوخت رسان، تقریبا منتفی است. استفاده از ناوچه ها در حملات نیز آسیب پذیری خود را دارد. فقط می مانَد نسل جدیدی از موشکهایی که احتمالا ایران در اختیار دارد اما از آنها رونمایی نکرده است. این موشک ها می توانند از نوع موشک های مثلا فتاح باشند که میزان بُرد آنها بیش از 4000 کیلومتر باشند و یا ایران بتواند به سرعت، بُرد موشک های بالستیک خود را از طریق دستکاری در وزن و سوخت آنها افزایش بدهد. مثلا وزن سرجنگی موشک خیبر را از یک ونیم تُن به نیم تَن کاهش بدهد.

اما باتوجه به تهدید برخی مقامات نظامی-دفاعی ایران مبنی بر حمله به پایگاه دیه گو گارسیا، و حتی حمله پیشدستانه به این جزیره، احتمالا ایران دارای موشک هایی با ظرفیت و بردِ بالا باشد.

نمایش شهر جدید موشکی ایران که شاید بزرگترین شهر موشکی این کشور است ممکن است این نوع از موشک ها و توانمندی های موشکی را داشته باشد. مسئله مهم در قدرت دفاعی و نظامی ایران اینست که بخش نظامی این کشور به شدت پنهانکار است و اسرار نظامی را شدیدا محافظت می کنند. لذا احتمال اینکه ایران سلاح های مهمی را رونمایی نکرده باشد وجود دارد. و اگر واقعا دست ایران از لحاظ سلاح خالی باشد، تا این حد، اعصاب ترامپ و امریکا را خراب نمی کند و دست به تهدید امریکا نمی زند.

همچنین این احتمال که اگر ایران نتواند پایگاه مبدأ را بزند و بخواهد تلافی اش را بر سر پایگاههای امریکا در قطر و امارات و بحرین و عراق بیاورد، زیاد است. و اینکه ایران در این صورت خشم خود را علیه رژیم اسرائیل خالی کند نیز یقیناً وجود دارد.

به هرحال، علیرغم تمامی تهدیدها و لفاظی ها و تبلیغات و لشکرکشی ها، هنوز احتمال گفتگو و مذاکره میان ایران و امریکا بسیار پررنگ تر از درگیری نظامی است.
 
سیدجواد حجت- خبرگزاری جمهور