لزوم برائت شیعیان از تطهیرگران

در تبصره ای تحت عنوان: "شیعیانی که شیعه را نمی فهمند" نوشته بودم که محفل حمایت شیعیان از طالبان  که در تالار لویه جرگه دایر شده بود، از آدرس کمیسیون عالی شیعیان افغانستان بود.....  این کمیسیون توسط اداره استخبارات طالبان ایجاد شده است. مستقیما زیر نظر و تحت فرمان ریاست 06 استخبارات فعالیت می کند. نام رئیس آن اداره که عملا رئیس کمیسیون عالی شیعیان هم می باشد یک طالب بنام مولوی امین الله وقار است. اعضای کمیسیون به او شیخ صاحب می گویند. شیخ صاحب در اغلب جلساتِ کمیسیونِ شیعیان شخصا اشتراک و جلسات را اداره میکند و جهت می دهد. در نبود او کسی بنام محمدعلی اخلاقی از غزنی اسماً رئیس کمیسیون است.

در این کمیسیون، 105 نفر شیعه از طالبان معاش می گیرند. میزان حقوق این افراد به تناسب وزن و مفیدیت شان، از 15 هزار تا 25 هزار افغانی در ماه است. تعدادی از بزرگان شیعه که عضو این کمیسیون هستند نیز ماهانه تا 35 هزار افغانی از طالبان دریافت می کنند. برخی از آن مأموران، ماهانه بین 100 تا 150 لیتر تیل موتر هم از طالبان می گیرند.
این جماعت به تناسب معاشی که از طالبان می گیرند و مأموریتی که برای طالبان انجام می دهند؛ وظیفه گرفته بودند که در حمایت از نظام طالبان تالار خیمه لویه جرگه را از شیعیان پُر کنند.

این حرکت ضدّ مردمی در حالی انجام شد که حداقل 30 هزار جوانِ بی گناه و مظلوم افغانستان در زندان های طالبان زیر شکنجه های شدید هستند. دهها زن و دختر مسلمان افغانستان، در محابس و در معرض تجاوز طالبان قرار دارند. مردم افغانستان حقیقتا از طالبان متنفر هستند. از وجود آنها رنج می برند. در این وضعیت، چگونه می تواند قابل قبول باشد که یک جمع از شیعیان از آدرس مردم شیعه، محفل حمایت از طالبان برگزار کنند!

ما بعنوان شیعه وظیفه خود می دانیم که از این رجاله های ضدمردم شیعه اعلام برائت کنیم، آنها را در پیشگاه قضاوت مردم افغانستان خصوصا مردم شیعه بگذاریم. و باز هم بپرسیم که شما با چه حقی و با چه مجوزی به خودتان حق و اجازه دادید که از آدرس مردم شیعه، از دشمنان مردم و مذهب شیعه اعلام حمایت کنید! توجیه کرده اند که تقریبا همه بزرگان شیعه در آن مراسم سهیم بوده اند. درست است.
 
ما از بزرگان شیعه انتظار داریم که متوجه جایگاه علمای بزرگ دین در میان مردم باشند. مخصوصا از آیت الله حجت و آیت الله واعظ زاده و آیت الله صالحی و سایر بزرگان شیعه. اما متأسفم که آنها نیز بعضا گام در کجراهه ای می گذارند که انتهای آن، تضعیف مذهب شیعه و تخفیف شیعیان است. آنها هم در مجلس حمایت از طالبان شرکت کرده اند. عضو کمیسیونی هستند که از جانب طالبان برای مدیریت مردم شیعه ایجاد شده است.

منِ نگارنده، منِ منتقد، منِ شیعه مذهب، دو تن از این بزرگان را به نمایندگی از بقیه، مخاطب قرار می دهم و امیدوارم پاسخ قناعت بخشی از این بزرگان دریافت کنم:

- آیت الله واعظ زاده بهسودی
حضرت آیت الله! شما در یکی از سخنرانی های تان صراحتا ادعا کردید که مرجع تقلید هشت میلیون شیعه افغانستان هستید! بفرمایید بعنوان مرجع تقلید ادعایی از هشت میلیون شیعه، با چه منطقی زیرِ دست مولوی وقار رفته اید و از او برنامه می گیرید؟ شما عضو هستید و نماینده می فرستید. چطور ممکن است که یک مرجع تقلید، عضو کمیسیونی باشد که تحت فرمان یک ملای طالب است؟ چگونه ممکن است که نماینده این مرجع تقلید از اداره استخبارات طالبان، معاش و و شخص شما عیدی دریافت کنید؟ چگونه ممکن است که یک مرجع تقلید شیعیان افغانستان با استخبارات طالبان برای مدیریت شیعیان مراوده داشته باشد؟

چگونه است که مرجع تقلید شیعیان افغانستان؛ به ملا هبت الله که نه او را دیده و نه او را می شناسد و نه امکان دیدن او را دارد؛ امیرالمؤمنین خطاب می کند؟ امیرالمؤمنین از دید شمای مرجع تقلید، کیست؟ ما که بعنوان مقلدِ معتقد، امیرالمؤمنین را مختص امام علی(ع) می دانیم، اشتباه می کنیم؟ شمایی که از تضییع حق شیعه و سنی در ایران سخنرانی آتشین فرمودید چرا از این همه ظلمی که توسط طالبان علیه شیعیان و سنی های وطندارِ ما و شما می شود یادی نمی کنید؟
با آنکه می دانید و می بینید که حق شیعیان در حاکمیت طالبان پایمال می شود؛ با آنکه می بینید طالبان با مذهب شیعه مشکل دارند، با آنکه می بینید که طالبان، ستمکار هستند؛ چرا سکوت می کنید؟ چرا در خدمت ستمکاران و در تبعیت از ستمگران هستید؟ شما یا مرجع مذهبی هستید و یا فعال سیاسی. مردم ما از مرجع تقلید، انتظاری دارند که از مراجع سیاسی ندارند. شما اگر نمی توانید شأن مرجعیت را حفظ بفرمایید لطفا ردای مرجعیت را از تن نازنین تان بکشید و بعد از آن در خیلِ کاروانِ سیاست ورزان، با طالبان مراوده داشته باشید.      
 
- آیت الله سیدمحسن حجت
حضرت آیت الله! شما چطور؟ شما بعنوان یک عالِم بزرگ شیعه، چطور عضو کمیسیونی شده اید که با آن نام و نشان و پیشینه ی تان تحت امر مولوی وقارِ طالب باشید؟ شما چرا از دست طالبان می گیرید؟ مگر همین ها نیستند که علیه مردم شما، مذهب شما، فقه شما، مراسم شما، فعالیت های تبلیغی شما؛ محدودیت وضع می کنند؟ شما بعنوان یک عالِم مبارز، چگونه می توانید از دستگاه ظلم طالبانی حمایت کنید و چشم تان را بر روی تمام ضدیت ها و عداوت های آنها با شیعیان و هزاره ها و اعتقادات شیعی و متون مذهبی ببندید و در محفل حمایت از طالبانی شرکت کنید که هزاران انسان بیگناه را در زندانهای شان، زیر شکنجه دارند. چگونه در کنار حاکمیتی قرار میگیرید که شیعیان را نامسلمان می دانند و حاضر نیستند مذهب شما را به رسمیت بشناسند. حاضر نیستند شما را در جمع دروازه بانهای علمای خودشان هم جای بدهند. حاضر نیستند شما را در هیچ کجای قدرت و حکومت و قضاوت و مناصبِ نظام جای بدهند. (برای ما تفاوتی ندارد که در کمیسیونِ طالبانی خودتان می روید یا نماینده تان)

حضرات آیات و علمای کرام! چرا شما همیشه در مسیر یکطرفه می روید؟ این همه دادید؛ چه گرفتید؟ آنها چه دادند؟ اگر شما بعنوان بزرگان جامعه شیعه؛ سیاستِ رفتاری با طالبان را نمی دانید لطفا کنج تکیه خانه بنشینید و مردم را ارشاد بفرمایید. شیعیانی که تحت ستم و در آستانه حذف هستند، به ارشاد شما بیشتر نیاز دارند تا به سیاست ورزی ناپخته شما. بهتر است درد مذهب را فریاد بزنید! درد شیعیان را بیان بفرمایید. مشکل امروز و خطر فردای ما، ضدیت طالبان با مذهب ماست. با اعتقادات ماست. با کتاب ما با مکتب ما، با اندیشه های ماست؛ من از شرّ ملای طالبان به شما پناه می برم که دانای دین هستید. آنها قرائت ما و روایت ما و حقانیت ما را زیرسئوال می برند. با این خطر بزرگی که من احساس می کنم چرا باید شما را در کنار طالب و در معیت دشمنان شیعه ببینیم؟ لطفا سیاست را به سیاسی بسپارید و مذهب را دریابید! در ظلّ حاکمیت ضد شیعی اگر فریاد نمی زنید لطفا سکوت بفرمایید. لطفا شریک طالبان نشوید! تکیه خانه چنداول را تقویت کنید و تکیه خانه ها را دریابید.

خطاب من به شما بزرگان ما و سرمایه های مردم شیعه اینست که لطفا از گروه تطهیرگر و چندتا رجاله ی معامله گر و مذهب فروش، برائت بجویید. در کنار مردم بمانید. مردم ما از شیعه و سنی، طالبان را از خود نمی بینند و خودشان را طالب نمی دانند. شیعیان، زیر ستم طالبان دارند لِه می شوند. شیعیان از شما انتظاری فراتر از همراهی با تطهیرگران دارند. مردم ما تشنه شنیدن صدای حق طلبی از حنجره شما هستند. لطفا در میدان طالبان و در مسیر چهارتا آدمِ فرصت طلبِ معاش بگیر، بازی نفرمایید.

شیعه و سنی از ظلم طالبان به ستوه آمده اند. فقر و گرسنگی و بیکاری و زورگیریِ طالبانی، بیداد می کند. خانواده های زیادی از ترس طالبان ازهم پاشیده اند. بیشتر نخبگان و تحصیلکردگان و استادان ما افغانستان را ترک کرده اند. صدهاهزار وطندار ما آواره شده اند. اینها همه از ترس طالبان است. مردم از طالبان می ترسند. مردم ما از طالبان بیزار هستند و از عناصر تقویت کننده طالبان و از تطهیرکنندگان طالبان، برائت می جویند. ما هم از آنها برائت می جوییم. علمای بزرگ! شما هم در کنار مردم باشید و از ستمکاران و از عُمّال ستمگری برائت بجویید.
  
حسینی مدنی- خبرگزاری جمهور