ایرانی‌ها می گویند برای اسرائیل سورپرایز داریم؛ چیست؟ نمی دانیم. می گویند قویتر از هسته ای داریم؛ چیست؟ نمی دانیم. فقط برای نگارنده تجربه شده است که جنرال‌های ایرانی خیلی اهل لاف زدن نیستند.

سومین پاسخ ایران به اسرائیل به شمارش معکوس افتاده است. بعد از حمله مستقیم اسرائیل به ایران در 26 اکتوبر، اکنون نوبت ایران رسیده که سومین عملیات نظامی خود علیه اسرائیل را انجام بدهد.
مقامات سیاسی و نظامی ایران از قطعیت پاسخ ایران به اسرائیل سخن گفته اند. سخنان دیروز رهبر جمهوری اسلامی ایران نیز، بیانگر اراده قوی ایران بر ادب کردن اسرائیل بود.

دو عملیات قبلی ایران، اولی در حجمی گسترده و دومی در اصابت گسترده، تجربه خوبی را فرا راه مقامات دفاعی ایران قرار داده تا این بار بتواند ضربه کاری‌تری به اسرائیل بزند.

ایرانی‌ها در آن دو حمله نشان دادند که خیلی زیرک هستند و دقیق، قاطع و هوشمندانه عمل می کنند. عملیات صادق1 یک تمرین و مانور بزرگ نظامی بود، به نحوی که ایران با ترکیبی از ابزارهای پرتابی، یک جنگ ترکیبی را علیه دشمن خود آزمایش کردند. کمترین اثر آن حمله، صرف‌نظر از اصابت‌ها، درخشش مانوری و تبلیغاتی؛ وارد آوردن خسارات هنگفت مالی و ضیاع موشکهای پدافندی سامانه های دفاعی اسرائیل بود. در کنار این خسارات میلیاردی به اسرائیل و امریکا، صدها هزار یهودی شب بدی را بعد از هفته ها استرس، تجربه کردند.

عملیات صادق ٢، اما با کور کردن سیستم پیشرفته‌ی رهگیری اسرائیل، ضربات سختی به اهداف نظامی وارد کرد و خواب را از چشمان صهیونیست ها پراند. ضربات سختی که باران موشکی ایران به اسرائیل زد، علاوه بر اصابت های نسبتا دقیق، یک شو و نمایش بزرگ تبلیغاتی از قدرت موشکی ایران را در معرض دید جهان قرار داد.

حالا نوبت به سومین حمله است. ایران احتمالا کارِ تکراری نمی کند. اکنون ثابت شده که هم دقیق می زنند و هم محکم می زنند و هم غافلگیرکننده می زنند. اصلی که باعث شده همه نخبگان و کارشناسان نظامی دنیا به توانایی ایرانی‌ها ایمان بیاورند؛ همین اصل غافلگیرکنندگی آن‌هاست. ایرانی‌ها در سکوت پیش می روند؛ آنها این سکوت را ترسناک می دانند.

ژنرال‌های ایرانی در دوره سکوت خود، چند کار عمده کرده اند و می کنند: تحقیق میکنند، می‌سازند، پنهانکاری می کنند، رصد می کنند، اطلاعات دقیق می گیرند، مطمئن می شوند، اهداف را تعیین می کنند و بعد محکم می زنند.
یک نمونه از نتایج این روند، سامانه باور 373 و سایر آمادگی ها که منجر به شکست حمله بزرگ اسرائیل به ایران شد بود. هیچ جنگنده اسرائیلی که ابزارهای اصلی حمله و نفوذ به داخل قلمرو ایران بودند با فهم این واقعیت که حتی F35های امریکایی ساقط می‌شوند، در ناامیدی به مبدأ خود برگشتند.

برخلاف بخش سیاسی-اقتصادی ایران، کمتر مشاهده شده که بخش عملیاتی ایران، راهی به خطا رفته باشند. تعلل در پاسخ به ترور اسماعیل هنیه که منجر به فجایع بزرگی شد، احتمالا زیرِ سرِ بخش سیاسی و دیپلماتیک ایران نهفته باشد. حالا نوبت سوم عملیات بزرگ میدانی ایران است.
 
ایران چه دارد و چه می کند؟
شاخصه مهم ایران در بُعد نظامی، پنهانکاری ایران است. می گویند: هیچ هواپیمای رادارگریزی در دنیا از چشم ما پنهان نیست؛ جبهه اسرائیل اعتراف کرد که در شب عملیات، سامانه های دفاعی ایران بر روی جنگنده های F35 قفل کرده بودند.

ایرانی ها می گویند برای اسرائیل سورپرایز داریم؛ چیست؟ نمی دانیم. می گویند قویتر از هسته ای داریم؛ چیست؟ نمی دانیم. فقط برای نگارنده تجربه شده است که جنرال های ایرانی خیلی اهل لاف زدن نیستند.

سالهای دور، با تعدادی از دوستانم با یک مقام و استاد ایرانی در حوزه دفاعی، مواجه شدیم. ساعاتی فرصت سخن داشتیم. آن زمان موضوع هسته ایران در فضای بین الملل مورد بحث بود. می گفت: "ما سلاح‌های پیشرفته ای داریم و نیاز به سلاح هسته ای نداریم؛ ما داشته های خود را اعلام نمی کنیم و در روز عمل، نشان می دهیم". من سئوالاتی داشتم و مطالبی گفتم، با حوصله شنید اما یک جمله ام به مذاقش خوش نیامد که گفتم: شما ایرانی ها زیاد لاف می زنید!
انسان مُسن و شخصیت دانشمندی بود، خیره شد و گفت: "ما بلوف نمی زنیم؛ به وقتش نشان می دهیم". او نویسنده چندین کتاب در حوزه ژئوپولیتیک بود، از کتابهایش به ما تحفه داد و رفت.

15 سال از آن زمان گذشته است. این روزها را که می بینم، می‌بینم که او راست می گفت: ایرانی ها در حوزه دفاعی و نظامی، لاف نمی زنند، عمل می کنند. کوتاه می گویند و پُخته می گویند و حداقل در دو بار حمله به اسرائیل نشان هم داده اند.

حالا در نوبت سوم، ما چاره ای جز گمانه‌زنی نداریم. مجبوریم به شواهد و قرائن پناه ببریم. پاسخ اول ایران بخاطر حمله اسرائیل به کنسولگری ایران در دمشق بود. پاسخ دوم ایران به بهانه ترور اسماعیل هنیه در تهران بود؛ هردو را دیدیم.
پاسخ سوم ایران بخاطر حمله مستقیم اسرائیل با یکصد فروند جنگنده و پرتاب موشکها به اهداف ایرانی و انهدام تعدادی سامانه ی احتمالا روسی، خرابکاری ولو جزئی و کشتن چهار نیروی ارتش جمهوری اسلامی ایران در خاک ایران بود.

حالا چه انتظاری می توان از سطح عملیات نظامی ایران در سومین پاسخ داشت؟ اسرائیل به هدف­گرفتن مراکز نظامی ایران بسنده کرد؛ حالا از ایران برای زدنِ کدام اهداف، می‌توان انتظار داشت؟ تحلیلِ ما را پاسخ به این دو سئوال، به نتیجه میرسانَد.

لذا با توجه به حمله مستقیم اسرائیل به ایران با صدها جنگنده و موشک و ریزپرنده ها، توقع می رود ایران حمله بسیار گسترده تر در مقیاس قبلی، به اسرائیل داشته باشد. با توجه به استقرار سامانه های دفاع امریکایی تاد، می توان تصور کرد که حملات، ترکیبی و با محوریت موشک های هایپرسونیک خصوصا موشک های نوع فتاح و استعمال موشک های بالستیک خرمشهر و سجیل باشد.

ایران کجاها را می زند؟ احتمالا مرکز و کارخانه بزرگ نظامی رافائل در نوک هرم برخوردها خواهد بود. احتمالا موساد، شاباک و پایگاههای نظامی و محلهای استقرار جنگنده های اسرائیلی از اهداف اصلی خواهند بود. احتمالا هدف مهم ایران، فلج کردن یا ضربه زدن به قدرت هوایی اسرائیل است. در صورت تثبیت موقعیت مکانیِ سامانه های تاد امریکایی، اولین برخوردها به آنها خواهند بود. اما اینکه ایران سورپرایز خاصی داشته باشد، الله اعلم.

نگاه دوست و دشمن به ایران است. معترضان جهانی به جنایات اسرائیل، ایران را تنها مجری عدالت، علیه جنایتکاری های اسرائیل می دانند. 

حسینی مدنی- خبرگزاری جمهور