الا پس از حمله اسرائیل به ایران، بهانه قانونی و پشتوانه محکم حقوقی برای ایران جهت حمله به اسرائیل فراهم شده است. ایران نمیتواند این فرصت مشروع را نادیده بگیرد. ایران می تواند فرتر از حمله اسرائیل به این رژیم پاسخ بدهد.

اسرائیل پس از چند هفته لاف و تهدید و جلسه و ملاقاتها و تماس ها، صبحگاه امروز برای اولین بار و بطور رسمی به خاک ایران حمله کرد. براساس اعلام رسانه های اسرائیلی یکصد جنگنده از جمله جت های اف16 در این حمله مشارکت داشتند. این جنگنده ها مجهز به موشک های کروز و بالستیک از خاک اردن و بخشی از عراق، با شلیک موشک های بلندبردِ کروز در دو مرحله حملات خود را انجام دادند. در نتیجه این حملات، حداقل چهار رزمنده ارتش جمهوری اسلامی ایران شهید شده اند. اسرائیل ادعا کرده که برخی اهداف نظامی را از بین برده است که شامل سیستم های راکتی زمین به هوا، سیستم دفاع هوایی و محل تولید موشک می باشد. البته اینها صرفاً ادعای اسرائیل بوده و قابل تأیید نیست. اسرائیل در این حمله از موشک های بلو اسپارو، سیلور اسپارو و موشک هایی از نوع راکس استفاده کرده است.
 
براساس گزارش ها، تعدادی از موشکهای پرتابی توسط سامانه های پدافندی ایران در آسمان عراق و خلیج فارس رهگیری و منهدم شده اند. بیشتر پرتابه ها در آسمان تهران، خوزستان و ایلام ردگیری و منهدم شدند. تعدادی ریزپرنده نیز که در عملیات اسرائیل مشارکت داشتند (که گفته می شود از داخل ایران توسط عوامل اسرائیل بلند شده بودند) بر فراز تهران منهدم شده؛ اما در حدود سه برخورد و انفجار در تهران گزارش شده که یک برخورد به شرکت تکساز بوده است. شرکت تکساز در ساخت بخشی از قطعات موشکی و نیز صنعت پتروشیمی فعالیت دارد. این برخوردها خیلی قابل ملاحظه نبوده و شدت انفجارشان ضعیف گزارش شده است.

حمله اسرائیل با پشتیبانی مستقیم امریکا همراه بود. تا اینجای کار، هیچ انفجاری در پالایشگاهها، نیروگاهها، مراکز هسته ای و زیربناها گزارش نشده است. اسرائیل ادعا کرده که مراکز نظامی مورد هدف بوده اند، اما گزارشی از برخورد موشک یا پهپاد و آسیب جدی به مراکز نظامی ایران نیز مخابره نشده است.

در کل باید گفت یکماه تهدید، یکماه رایزنی و یکماه عملیات روانی؛ توقع یک قدرتنمایی بزرگ را از اسرائیل ایجاد کرده بود. آنها نام عملیات شان را هم "ایام توبه" گذاشته بودند. اما آنچه از نتیجه این تهدیدها و عملیاتها شاهد بودیم، مصداق ضرب المثلِ "کوه موش زائید" بود. یعنی لاف زیاد و نتیجه ی اندک.

برای اسرائیل نه تنها حمله ای بی نتیجه ثبت شد بلکه قدرت پدافندی و دفاعی ایران را برای اولین بار به جهان نشان داد و با نمایش قدرت پدافندی ایران در واقع؛ اسرائیل شکستی دیگر برای خودش رقم زد. اسرائیل پس از این حمله رسما به قدرت دفاعی ایران اعتراف کرده و از گزافه گویی ها تا این دم، اجتناب نموده است. بازخورد این عملیات بعد از لاف زدن ها و غُر و فُش ها موجب اعتراض صهیونیست ها به دولت نتانیاهو شده است. همین مسئله یک احتمال دیگر را هم مطرح کرده که ممکن است اسرائیل شب آینده نیز با شناخت بهتر، دست به تهاجم جدیدتر بزند؛ این فقط یک احتمال ضعیف است.

بعد ازین حمله، اولین واکنش امریکا بعنوان پشتیبان بلاشک اسرائیل این بود که ما در حمله اسرائیل به ایران مشارکت نداشتیم! شکست حمله اسرائیل حتی موجب ترس و تشویش امریکا نیز شده است. شاید آنها هم تصور این میزان بی اثری حمله اسرائیل و قدرتنمایی سیستم دفاعی ایران را نمی کردند. حالا آنها بیشتر به فکر می روند و در مورد ایران با احتیاط بیشتری برخورد می کنند.

اما پاسخ ایران به حمله رسمی اسرائیل چه خواهد بود؟
مطابق ماده 51 منشور ملل متحد، ایران قانوناً حق دفاع و پاسخگویی را دارد. در اولین واکنش رسمی، وزارت خارجه ایران گفته که ایران خود را محق و مؤظف به پاسخگویی می داند. قبل بر این نیز تمامی مقامات کشوری و لشکری ایران به اسرائیل صراحتا اخطار داده بودند که پاسخ هرگونه حمله ای را خواهند داد.

عطف به این مواضع اعلامی، شکی در پاسخ دادن ایران وجود ندارد. آیت الله العظمی خامنه ای رهبر جمهوری اسلامی نیز صراحتا اعلام کرده بودند که در پاسخ به اسرائیل، نه تعلل می کنند و نه شتابزدگی به خرج می دهند.

با این اوصاف و با فرض قطعیت پاسخ دهی ایران؛ نوع، حجم و اهداف مورد حمله ایران، جای بحث است. اولا از جانب مقامات دفاعی ایران اعلام شده بود که هر نوع حمله را سریعا پاسخ خواهند داد اما حالا از پاسخی سخن گفته می شود که در آن نه تعلل است و نه شتابزدگی.

حالا ایران با توجه به میزان و اهداف حمله اسرائیل باید تصمیم بگیرد. حمله اسرائیل مشخصا همراه با ترس و لرز انجام گرفته است. یعنی فقط اهداف کم و خاص. بدون تهاجم به منابع اقتصادی و زیربنایی و مراکز هسته ای و پالایشگاههای نفتی و خیلی از اهدافی که می توانست انفجار خبری ایجاد نماید.

نوع و نتیجه ی حمله اسرائیل می تواند حامل یک پیام صریح به ایران باشد که از ایران می خواهد لطفا بس کنید و نزنید و اگر هم زدید خواهشا فقط اهداف محدود نظامی را بزنید! معنای حمله اسرائیل تقریبا همین است.

حالا ایران چه می کند؟ آیا به خواهش اسرائیل و متعاقب آن، به تقاضای امریکا و انگلیس گوش می دهد یانه.

به نظر نگارنده، ایران از بعضی رخدادها در ماههای اخیر درس خوبی گرفته است. چشمپوشی از پاسخ دادن و یا تعلل در پاسخ دادن برای ایران و جبهه مقاومت هزینه سنگینی تحمیل کرده و می کند. تعلل در پاسخ به ترور اسماعیل هنیه، یک مثال مهم است. این تعلل و چشمپوشی، اسرائیل را بسیار بی پروا تر می سازد. لذا اگر ایران به نصایح امریکا و اروپا گوش بدهد، قبری به عمق نفوذ موشک های سنگرشکن، برای متحدان خود حفر می کند.

پس ایران، در تأدیب و سیلی کاریِ اسرائیل تردید به خود راه نمی دهد. اما توقع حملات بسیار سهمگین و ویرانگر که بتواند اسرائیل را در حوزه های زیرساختی و اقتصادی فلج بکند از ایران نمی رود.

ایران قبلا اعلام کرده بود که به هر حمله ای، پاسخ متناسب می دهد. پاسخ متناسب ایران، یقینا پایگاه دیمونا و پالایشگاهها و منزل مسکونی سران صهیونیست نیست. اگر حمله متناسب را مد نظر بگیریم، اهداف ایران محدود خواهند شد به پایگاهها و مجتمع های نظامی. این اهداف اما، هم محدود هستند و هم بشدت توسط سامانه های اسرائیلی و سیستم تاد امریکایی مراقبت می شوند.

ثانیاً نوع و شدت حمله ایران بستگی به وضعیت میدانیِ گروههای مقاومت لبنان و فلسطین نیز دارد. به هر میزان که مقاومت لبنان و غزه در مقابل اسرائیل دست بالا داشته باشند، احتمالا از شدت پاسخ ایران به دلیل تبعات بعدی آن، کاسته و محتاطانه تر خواهد بود. الان مقاومت لبنان در موقف ترحم انگیز نیست بلکه هر روز صهیونیست می کُشد و فغان صهاینه را بالا برده است. تلفات اشغالگرها در غزه نیز افزایش یافته و خلأ یحیی سنوار تاکنون احساس نشده است.

ثالثاً ایران برای هرگونه حمله مستقیم به اسرائیل، نیازمند دستاویز قانونی و حقوقی است. صِرفِ تجاوز اسرائیل به لبنان و فلسطین و کشتار مردم آنجا، این حق را به ایران نمی دهد که به اسرائیل موشک بزند. حالا پس از حمله اسرائیل به ایران، بهانه قانونی و پشتوانه محکم حقوقی برای ایران جهت حمله به اسرائیل فراهم شده است. ایران نمیتواند این فرصت مشروع را نادیده بگیرد و از دست بدهد. ایران می تواند فراتر از حمله اسرائیل، به این رژیم پاسخ بدهد. کسی نمی دانَد در سر سرداران سپاه و جنرال های ارتش ایران چه می گذرد.

اما از حالا، رعب و وحشت در دل صهیونیست ها و شهرک نشینان اسرائیلی دوباره جوشش می گیرد. پناهگاهها دوباره مزدحم می شوند. اسرائیل با حمله به ایران اشتباه بزرگی مرتکب شد. نتیجه این اشتباه ضمن آنکه دستاوردی برای اسرائیل نداشته، ضمن آنکه قدرت دفاعی ایران را به جهان نشان داده، محکومیت حمله اسرائیل را در قبال داشته و مهمتر از همه، تیغ انتقام ایران را تیزتر کرده است.
 
حسینی مدنی- خبرگزاری جمهور