دونالد ترامپ؛ رئیس جمهوری امریکا تهدید کرد که اگر تظاهرات معترضان به خشونت پولیس امریکا علیه رنگین‌پوستان ادامه یابد، نیروهای امنیتی به سمت آنها شلیک خواهند کرد.
ترامپ با ابراز نارضایتی از عملکرد شهردار مینیاپولیس در مقابله با این اعتراضات، افزود: «یا جاکوب فرِی، شهردار چپ‌گرای افراطی بسیار ضعیف این شهر، خودش را جمع‌وجور می‌کند و شهر را تحت کنترل درمی‌آورد، یا من گارد ملی را اعزام می‌کنم تا این کار را به درستی انجام دهند.»
او در توئیت دیگری نوشت: «این اراذل و اوباش، به یاد و خاطره جورج فلوید بی‌احترامی می‌کنند و من اجازه نمی‌دهم این اتفاق رخ دهد.»
گارد ملی ایالت مینه‌سوتا نیز خبر داد که حدود ۵۰۰ نظامی را برای سرکوب معترضان در مینیاپولیس اعزام کرده است.
روز دوشنبه «جورج فلوید» سیاهپوست ۴۰ ساله توسط یک پولیس سفیدپوست که زانوی خود را روی گردن او قرار داده بود کشته شد.
این نخستین بار نیست که یک شهروند سیاه پوست در امریکا به وسیله پولیس سفیدپوست به نحو فجیعی کشته می شود. شلیک بر سیاه پوستان امری شایع در برخورد نیروهای پولیس امریکا با رویدادهای جنایی است. این امر بارها خشم و عصیان رنگین پوستان امریکایی را برانگیخته است؛ خشم و عصیانی که همواره با مشت آهنین دولت فدرال و دولت های ایالتی رو به رو و سرکوب شده است.
این بار نیز ترامپ حتی بدون هیچ تظاهری هرچند ریاکارانه به دموکراسی و آزادی بیان، با استفاده از وقیح ترین ادبیات نفرت، معترضان خشمگین را به مرگ با شلیک گلوله و سرکوب توسط گارد ملی تهدید کرده است.
این ادبیات و شیوه واکنش ترامپ به یک اعتراض مشروع شهروندانی که احساس می کنند قربانی آپارتاید و سیاست سیستماتیک تبعیض نژادی شده اند، افزون بر آنکه ناشی از احساسات آکنده از خشم و نفرت یک رییس جمهوری آنگلوساکسون و سفیدپوست پرست است، نمایشگر آنسوی چهره ظاهری امریکای آزاد، دموکرات و معتقد به حقوق شهروندی، آزادی های مدنی و برابری اقلیت های نژادی می باشد.
ترامپ پیش از این هم بارها نشان داده است که از رنگین پوستان امریکایی عمیقا نفرت دارد و شاید در سایه همین رویکرد است که پولیس های سفیدپوست در دوران سلطه ترامپ بیش از هر زمان دیگری به خود جرات می دهند که بدون اعتنا به قوانین و حتی فارغ از هرگونه هراس نسبت به پیگرد و مجازات، رنگین پوستان را به شیوه ای کاملا وحشیانه و هولناک به قتل برسانند.
این سیاست ها یادآور دورانی است که در تاریخ ایالات متحده به «غرب وحشی» شهرت دارد. ترامپ سیر بازگشت امریکای امروز به دوران غرب وحشی را چندین بار تسریع بخشیده است.
او عمدا جامعه امریکایی را به سمت سوگیری های نژادپرستانه ای هدایت می کند که نتیجه آن عصیان های ویرانگری است که یکی از موارد آن اکنون در مینیاپولیس جریان دارد.
صرف نظر از اینکه ترامپ و هواداران افراطی او چه انگیزه ای دارند، ادامه این رویکردهای تبعیض آمیز علیه رنگین پوستان، امریکا را به سمت یک هرج و مرج عظیم هدایت می کند.
اغلب مردم امریکا مسلح هستند و دسترسی قانونی به سلاح، امکان فراگیری خشونت و توسعه آن در ابعاد گسترده را تشدید می کند.
به عنوان نمونه، در شرایط وضع تدابیر سختگیرانه قرنطینه به منظور مقابله با کرونا در امریکا نیروهای افراطی مخالف قرنطینه که از قضا از حمایت مستقیم ترامپ هم برخوردار بودند با سلاح وارد عمل شدند و در خیابان های شهر به نمایش قدرت پرداختند.
نمونه دیگر، هجوم غیر معمول امریکایی ها به مراکز فروش اسلحه در روزگار شیوع کرونا بود. این واکنش آخرالزمانی که البته تابع تصویرسازی های فیلم های ژانر وحشت هالیوود صورت می گیرد، حامل یک پیام معنادار دیگر هم هست و آن احیای دوباره غرب وحشی است و اینکه ایالات متحده تا چه حد مهیای چنین بازگشت سریع و برق آسایی می باشد. البته در این میان، سیاست های افراط گرایانه ترامپ هم بر دامنه این موج وحشی توسل به خشونت به عریان ترین شیوه ممکن، کمک کرده است.
همزمان گروهی کوچک از ثروتمندان در امریکا با توجه به این وضعیت آشفته و بحرانی از هم اکنون در تدارک پناهگاه های آخرالزمانی اند تا در صورت بروز فاجعه، به آنجا پناه ببرند.
به این ترتیب امریکا در موجی بازگشت گرایانه به سرعت به سمت دوران غرب وحشی حرکت می کند؛ حرکتی که شورش جاری در مینیاپولیس و واکنش سرکوبگرایانه ترامپ به آن، بخشی از آن محسوب می شود.
محمدرضا امینی - جمهور
