وزارت دفاع امریکا (پنتاگون) می‌گوید که در پنج ماه نخست سال ۲۰۱۹ میلادی در نتیجۀ خشونت ها در افغانستان، ۹۵۰ غیرنظامی کشته و۲۲۱۳ تن دیگر زخمی شده اند.
در گزارش وزارت دفاع به کنگره این کشور زیر نام "تقویت امنیت و ثبات در افغانستان" تلفات وارده به غیرنظامیان از تاریخ ۳۱ دسمبر سال ۲۰۱۸ تا ۳۱ می ۲۰۱۹ ثبت شده است. براساس معلومات ناتو، ائتلاف به رهبری امریکا مسؤول ۶۰ کشته و ۵۵ زخمی، نیروهای افغان مسؤول ۶۸ کشته و ۹۰ زخمی و گروه های تروریستی مسئول ۷۷۸ کشته و ۱۹۷۱ زخمی دانسته شده اند.
جوانب نامعلوم درگیر در جنگ افغانستان مسوول ۴۴ کشته و ۹۷ زخمی عنوان شده اند. در همین حال، گروه مصونیت و دادخواهی افراد ملکی در افغانستان گزارش داده است که تنها در ماه جاری ۱۹۰ غیر نظامی افغان کشته و در حدود ۳۰۰ نفر دیگر در جریان خشونت ها جان باخته اند.
صرف نظر از آمارهای ضد و نقیضی که درباره میزان کشتار غیرنظامیان به ویژه طی ماه های اخیر از سوی منابع مستقل یا طرف های درگیر جنگ ارائه می شود و بدون توجه به اینکه اکثر قربانیان غیر نظامی توسط نیروهای کدامیک از طرف های جنگ، کشته شده اند، واقعیت تلخ تر این است که کشتار افراد بی گناه ملکی در پی تشدید گفتگوهای صلح امریکا با طالبان به نحو چشمگیری افزایش یافته است.
این امر، این پرسش های مهم را مطرح کرده که آیا میان کشتار غیر نظامیان و جدی تر شدن گفتگوهای صلح، ارتباطی محکم و معنادار وجود دارد؟ آیا این بخشی از هزینه های مرگباری است که باید برای رسیدن به صلح پرداخت؟ صلحی که با تشدید جنگ و افزایش کشتار و تلفات بالای غیر نظامیان، همراه است، چگونه صلحی است و چطور می توان انتظار داشت که عوامل مسبب این جنایات، در آینده متعهد به مفاد توافقات صلح شان باشند؟ این پرسش ها جدی است و پاسخ به آنها می تواند درباره آینده روند جاری صلح، شفاف سازی و ابهام زدایی کند و تصویر روشن تری از آینده، ارائه دهد.
در این میان، نکته قابل تأمل این است که علیرغم انتشار آمارهای تکان دهنده از کشتارهای غیر نظامیان و حتی ارتکاب مستقیم حمله های عمدی علیه اهداف غیر نظامی از سوی طالبان، نیروهای خارجی و نظامیان دولتی، هیچیک از طرف ها هیچ تغییری در رویکرد صلح شان ایجاد نمی کنند. این امر، پرده از این حقیقت تکان دهنده برمی دارد: اینکه خون و جان غیر نظامیان برای هیچکدام از جبهه های جنگ، ارزشی ندارد و آنها برای رسیدن به اهداف خود، ریختن خون غیر نظامیان را قابل توجیه می دانند؛ کاری که طالبان با صراحت و بی پرده مرتکب می شوند و ابراز تأسف و عذرخواهی هم نمی کنند؛ اما نیروهای خارجی و دولتی، تنها به یک تأسف و معذرتخواهی یا در نهایت، وعده تحقیقی که هرگز انجام نمی شود، بسنده می کنند.
بنابراین، صلحی که با پوشش تبلیغاتی رسانه های اغواگر جمعی در تالارهای لوکس کشورهای امن و مرفه خارجی میان چهره های خندان و پرنشاط افغان و طالبان و امریکایی، منعقد شود، هیچ ارج و اهمیتی برای مردم افغانستان نخواهد داشت؛ زیرا آثار و ثمرات چنین صلحی در خیابان های ناامن کابل و شاهراه های مرگبار ولایات و ولسوالی های همواره آشوب زده هلمند و ننگرهار و پکتیا و بدخشان و قندوز و... مشهود نیست.
و نکته آخر اینکه امریکا و دولت افغانستان نمی توانند با انتشار آمار تلفات غیرنظامیان و نسبت دادن بخش بزرگ این کشتارها به طالبان، خود را از مسؤولیت های سنگین این جنگ فاجعه بار، تبرئه کنند. آنها مسؤول مبارزه با طالبان، مدیریت جنگ، حفاظت از جان و مال غیر نظامیان و بهبود شرایط زندگی امن و باثبات برای مردم افغانستان هستند و وقتی طالبان علیرغم حضور نیروهای خارجی و نهادهای عریض و طویل امنیتی، همچنان می توانند جان غیر نظامیان بیشتری را بگیرند، این شکستی شرم آور برای امریکا و هم پیمانانش در ناتو است که نتوانسته اند از عهده مهار یک گروه مزدور تروریستی برآیند و امنیت مردم افغانستان را تأمین کنند.
عبدالنور فرید - خبرگزاری جمهور
