رئیس جمهورغنی از ابتدای روی کار آمدنش ادعای مبارزه با فساد سر داد. او در جلسات دولتی به روی میز میکوبید و با صدای بلند هشدار میداد که جلو فساد را میگیرم! با گذشت پنج سال اما معلوم شد که در اصل هدف وی جلوگیری از فساد نبوده، بل این بوده که حلقات فسادپیشه را در انحصار خود بیاورد و از آن نفع و سود ببرد.
آنچه مردم در رابطه به مبارزه با فساد در دوران حکومت غنی شاهد بوده اند، تنها تغییر یافتن شیوه فساد بوده، نه اینکه کاهش یا از بین بردن فساد. اگر بخواهیم در این رابطه مثالی بیاوریم، موارد زیادی وجود دارند. همین مسأله جمعآوری مالیات از کریدیت کارتهای شبکههای مخابراتی میتواند واضحترین و فاحشترین نمونه فساد را نشان دهد که به گونه سیستماتیک و پلان شده توسط خود آقای غنی طراحی شده و توسط افراد و حلقات خاص وی دنبال شده است.
رئیس جمهورغنی چنین مالیات غیرشفافی را بر مردم فقیر و بیچاره افغانستان وضع کرد، بدون اینکه هیچ خدمات و سهولت بدیلی در مقابل آن ارائه دهد. او حتی تاکنون حاضر به کمترین پاسخ گویی در قبال شفافیت جمعآوری چنین مالیاتی نشده است. او برخلاف تمام معیارهای بینالمللی و نیازهای جامعه افغانستان، درصد بسیار بلندی از مالیات را برکریدیت کارتهای مصرفی شبکههای مخابراتی، با یک سیستم مبهوت و مبهم وضع نمود.
نبود شفافیت در سیستم، بلند بودن مقدار مالیات از هر کارت مصرفی شبکههای مخابراتی، عدم سهولت و خدمات در مقابل مالیات و بیمسئولیتی مسئولان در رابطه به پرداخت مالیات مردم، از مسائلی است که برهر افغان که کاربر شبکههای مخابراتی باشد به گونه اجباری تحمیل شده است و کاربران همواره از چنین روند غیرشفاف شکایت کرده اند. اینکه به شکایتهای مردم هیچ توجهی صورت نمیگیرد، همه میدانیم که رئیس جمهورغنی گوش شنوا در مقابل مشکلات مردم ندارد. چون مردم افغانستان شاهد بودند که رئیس جمهور غنی اعتراض و انتقادات رسانهها را به باد هوا تشبیه کرده بود و گفته بود «از آنها باد میرود، از ما مرمی».
اما قضیه به اینجا هم خلاصه نمیشود، بلکه ابعاد پنهانیتر و مافیاییتر از این نیز وجود دارد که برخی مقامات رده بالای حکومت بیشتر در جریان این فعالیتهای مافیایی قرار دارند.
مسأله قرارداد «پروژه ریلتایم» با « شرکت بُوستوس» که توسط عبدالرزاق وحیدی وزیر پیشین مخابرات و تکنالوژی، افشاگری شده، بیانگر خیانتی است که از سوی مسئولان رده بالای دولتی بر حق مردم بیچاره افغانستان صورت گرفته است. آقای وحیدی در مقالهای که به رسانهها فرستاده چنین عنوان داده است: «رئیس جمهورغنی، 11 ملیون دالر را بابت ایجاد سیستم ریل تایم، به شرکتی داده است که اصلاً وجود ندارد.»
در مقاله آقای وحیدی آمده است که وزارت مخابرات پس از سه سال تأخیر، قرارداد سیستم جنجالی ریل تایم را با شرکت امریکایی " بُوستوس " که گفته میشود تجربه کاری ششساله در زمینه مخابرات و تکنالوژی معلوماتی دارد به ارزش یازده ملیون دالر امضا کرد که این شرکت اساساً وجود ندارد.
وحیدی در مقاله خود از یک سلسله مسایل تخنیکی یاد کرده که به گفته او حکومت وحدت ملی قصداً نامهای افراد و شرکتها را اشتباه درج اسناد کرده است که این خود یک جعلکاری آشکار در یک روند ملی به حساب میرود.
او اداراتی چون؛ وزارت مالیه، کمسیون تدارکات ملی، وزارت مخابرات، اداره اُترا و سخنگویان حکومت را زیر سئوال برده است که «آیا در این ادارات واقعاً ظرفیت تا این اندازه پایین است!؟»
نظر به معلوماتی که آقای وحیدی ارائه میدهد فردی با نام جاشوا بُوستوس به عنوان رئیس شرکت بوستوس معرفی شده است، در حالی که وی تا ماه نوامبر سال ۲۰۱۶میلادی کارمند تماموقت شرکت هوایی صافی بوده و به عنوان مدیر بخش تجارت (CCO) در آن شرکت (در کنار غلامحضرت صافی و زیدان خلیفه) کار کرده است. همکاران سابقش، او را مختصراً «جاش» صدا میزدند. جاش سالها است که در افغانستان زندگی میکند و با یک خانم خدمه افغان با نام «خوشبو» ازدواج کرده است.
رشته تحصیلی و تخصص آقای جاش «محاسبه» است. وی به جز سابقه کاری در بخش تجارتی، در چند شرکت خصوصی به عنوان سخنگو کار کرده است. اما آقای جاشوا بُوستوس تا سه سال قبل هیچ مسئولیتی در هیچ شرکتی به جز شرکت هوایی صافی نداشته است که در نتیجه تجربه کاری شش ساله شرکت وی نیز از همین جا زیر سئوال قرار میگیرد.
اما استاد احمد جویا صفحه وبسایت این شرکت امریکایی را مورد بررسی قرار داده و گفته است که صفحه وبسایت شرکت "امریکایی بُوستوس " برای اولین بار حدود سه سال قبل در ساعت یازده و نیم روز جمعه مورخ ۱۳ حمل ۱۳۹۵ ایجاد گردیده و از طریق یک شرکت افغانی به نام شرکت حقمل، میزبان (هاست) شده است. بنابراین این شرکت نمیتواند عمری بیشتر از سه سال داشته باشد. نه در افغانستان، نه در امریکا و نه در هیچ مکان دیگر و حتا در دنیای مجازی!
بدین ترتیب میتوان گفت که رئیس جمهورغنی مبارزه با فساد اداری را با شیوه جدید آن در افغانستان تعریف کرده است که تاکنون توانسته میلیاردها افغانی را از جیب مردم فقیر و بیچاره افغانستان بیرون کرده و و به جیب خود و افراد مجهولالهویه، سوق دهد. لذا اگر مردم افغانستان هرچه بیشتر برای چنین فردی مجال ماندن در قدرت را بدهند، به همان اندازه او را در زمینه طرحها و پلانهای خطرناکش برای تاراج اقتصاد کشور، جسورتر خواهند ساخت.
عنایت همدرد – ارسالی به خبرگزاری جمهور