افغانستان قربانی لوی‌ها
چهارشنبه ۹ جوزا ۱۳۹۷ ساعت ۰۰:۴۱
شورای قبایلی آنسوی خط دیورند در نشستی در کابل اعلام کرد که تصمیم پاکستان مبنی بر ادغام مناطق قبایلی با ایالت خیبرپختونخوا را نمی‌پذیرند و آنان متعلق به "لوی افغانستان" هستند.
به تازگی پارلمان پاکستان طرحی را تصویب کرده که براساس آن باید مناطق قبایلی با ایالت خیبرپختونخوا ادغام شود.
این اقدام پاکستان سبب شد تا شورای قبایلی آنسوی خط دیورند که متشکل از اقوام باجور، مومند، خیبر، اورکزی، کورمه، وزیرستان شمالی و جنوبی هستند، روز سه‌شنبه در یک نشست خبری در کابل مخالفت شان را با آن اعلام کنند.
ظاهر خان؛ رییس شورای مناطق قبایلی یا فاتا می‌گوید که آنان این تصمیم پاکستان را نمی‌پذیرند. پارلمان پاکستان این طرح را به صورت یکجانبه و آنهم زمانی که هفت تن از نمایندگان مناطق قبالی حضور نداشتند، فیصله کرده است.
رییس شورای مناطق قبایلی آنسوی خط دیورند می‌گوید که پاکستان با ادغام این مناطق می‌خواهد خود را به خط فرضی دیورند برساند.
با این حال، دولت کابل یکبار دیگر در حال تکرار یک اشتباه مرگبار تاریخی است؛ دولتی که از یکسو شعار «صلح و همبستگی» با پاکستان را سر می دهد و قرار گفتگوهای صریح و مستقیم با مقام های اسلام آباد می گذارد و از سوی دیگر، با تظاهر به سیاست های غلط و افراطی داوودخانی، در حال احیای یک سیاست شکست خورده مبتنی بر ناسیونالیزم پشتونی است که مردمان آنسوی دیورند را نیز اتباع «لوی افغانستان» و «لوی پشتونستان» می داند و بر یگانگی قبایل دو سوی مرز تأکید می کند.
بدیهی است که پاکستان به عنوان کشوری که پشتوانه حقوقی بین المللی را نیز در زمینه مشروعیت خط دیورند در اختیار دارد، از هر امکانی استفاده می کند تا سیطره خود بر مناطق خودمختار قبایلی را استحکام بخشد و از سوی دیگر، مانع از تحقق آرمان تاریخی ناسیونالیست های پشتون افغانستان در زمینه تشکیل پشتونستان بزرگ بر پایه یگانگی قبایل ساکن دو سوی مرز شود.
تصمیم اخیر پارلمان پاکستان مبنی بر ادغام مناطق قبایلی به ایالت خیبرپختونخواه نیز بر بنیاد همین رویکرد، هدف گذاری و برنامه ریزی شده است؛ کما اینکه استقرار واحدهای ارتش پاکستان در این مناطق به بهانه مبارزه با تروریزم نیز از همین سیاست پیروی می کند و هدف اصلی آن، مهار سرکشی های استقلال طلبانه قبایل پشتون است.
با این حال، صرف نظر از اینکه این سیاست ها و رویکردها و اقدامات، مشروعیت قانونی دارند یا خیر و حتی بدون توجه به اینکه در این میان، ستمی بر جمعیت بزرگ پشتون های پاکستان از سوی دولت مرکزی اسلام آباد و ارتش آن کشور، روا داشته می شود یا نه، نباید فراموش کرد که همه اینها مسایل داخلی پاکستان هستند و کابل نه به جهت قواعد حاکم بر روابط بین الدول و نه بر اساس اصول حسن همجواری، محق نیست که به تنش های داخلی یک کشور مستقل، دامن بزند و چه بسا در آن به عنوان «طرف» ظاهر شود.
به ویژه در شرایطی که افغانستان خود درگیر بحران های مهیب، جنگ های خونین، درگیری های ویرانگر و دیرسال و تنش های طولانی قومی و مذهبی است، هرگز عاقلانه نیست که با زور کم، قهر بسیار، در امور یک کشور دیگر دخالت کند؛ ضرورت این مهم، زمانی بهتر درک خواهد شد که تصور کنیم بخش عظیم نابسامانی هایی که در کشور ما جریان دارد، برآمده از سیاست های غلط، رویکردهای احساسی و ملی گرایی نابخردانه پشتونیست های افراطی و «لوی» های فاقد درک و تحلیل و خردی است که با دامن زدن به آرمان های واهی «لوی افغانستان» و «لوی پشتونستان» عملا کشور را طعمه سلطه جویی های بی پایان پاکستان کرده اند.
از جانب دیگر، مگر همه دعوای ما با پاکستان بر سر این نیست که به تروریزم و رهبران آن در خاک خود پناه داده و از آنها در برابر دولت و مردم افغانستان، حمایت می کند؟
اگر چنین است پس بر اساس چه منطقی برای عناصر جدایی طلبی که حاکمیت دولت اسلام آباد را به رسمیت نمی شناسند و بر داعیه های واهی «لوی افغانستان» و «لوی پشتونستان» تأکید می کنند، فرصت و امکان و تریبون اظهار وجود و ابراز موضع، فراهم می کنیم و به گرمی از آنها در کابل، استقبال و میزبانی می نماییم؟
به این ترتیب، آیا پاکستان هم متقابلا حق ندارد همواره اقتدار ملی و ثبات و امنیت و صلح در افغانستان را تضعیف و تخریب و تهدید کند و اجازه ندهد که کشور ما هرگز روی آرامش را نبیند؟
عبدالمتین فرهمند- خبرگزاری جمهور
کد مطلب: 104775
