عبدالرب رسول سیاف؛ از رهبران مجاهدین به اظهارات اخیر گلبدین حکمتیار به شدت واکنش نشان داده و تاکید کرده که حکومت باید جلو جاسوسان خارجی را بگیرد.
آقای سیاف در مراسم بزرگداشت از چهارمین سالروز وفات مارشال فهیم گفت:"من یقین دارم که مجاهدین و ملت با عظمت افغانستان این توطئه را که حالا به راه انداخته شده را خنثی اش می‌سازد و مجال برایش نمی‌دهد که این ملت واحد را کسی تقسیم کند."
پیش از این گلبدین حکمتیار خواهان واگذاری برخی ولایت‌ها به طالبان شده و گفته بود که این ولایت‌ها، مناطق صلح نام‌گذاری شوند.
سیاف در بخش دیگر سخنان خود، به اظهارات اخیر حکمتیار درباره حملات انتحاری به شدت واکنش نشان داد و گفت که دولت و مردم افغانستان باید دهان کسانی را که ضد دین حرف می‌زنند ببندند.
این چهره سرشناس جهادی بار دیگر از رهبران حکومت خواست تا جلو جاسوسان خارجی را بگیرند.
آقای سیاف در میان رهبران سرشناس سیاسی و جهادی، به صراحت لهجه شهرت دارد. او از معدود کسانی است که سخنان و مواضع اش در قبال مسایل و شرایط سیاسی و امنیتی کشور و مسؤولیت و موضع مجاهدین در این زمینه ها را بی هیچ هراسی و پرده پوشی، بیان می کند.
اظهارات تازه او در واکنش به مواضع بحث برانگیز گلبدین حکمتیار در خصوص صلح، حملات انتحاری و همچنین وابستگی بی چون و چرای رهبر حزب اسلامی به سرویس های جاسوسی و اطلاعاتی بیگانه نیز نشان می دهد که این رهبر جهادی، جدیت خطر گلبدین و پروژه مخوف و پیچیده سازش با طالبان را به خوبی دریافته و می داند که نقشه های مهیب و هولناکی برای آینده سیاسی و امنیتی افغانستان، کشیده شده است و حکمتیار و طالبان و غنی از مجریان و بازیگران این سناریوهای بزرگ جدید اند.
آقای سیاف اما آگاهانه از اشرف غنی نخواست تا این وضعیت را مدیریت کند، از منافع و امنیت ملی در برابر
جاسوس های خارجی دفاع کند و اجازه ندهد که کشور در مسیر تجزیه و تلاشی و تقسیم قرار بگیرد. او اما بر داکتر عبدالله صدا کرد؛ زیرا عبدالله را نماینده مجاهدین در سازوکار قدرت می داند و هنوز امیدوار است که او بتواند مانع از پروژه های ضد جهادی جاری در چارچوب صلح و توجیه خشونت و تطهیر تروریزم و قومی سازی قدرت شود.
این رهبر جهادی می داند که اشرف غنی خود بخشی از پروژه حذف و حاشیه نشین کردن مجاهدین است؛ پروژه ای که با مهندسی امریکایی انتخابات ریاست جمهوری ۹۳ و برکشیدن اشرف غنی، کلید خورد، با بازگرداندن گلبدین به عرصه بازی های سیاسی، توسعه یافت و اینک قرار است با تطهیر و توجیه تروریزم طالبانی، آخرین مراحل خود را سپری کند.
تقابل سیاف و گلبدین اما یک معنا و پیام دیگر نیز دارد و آن، تشدید و تعمیق دگرباره تنش میان گلبدین حکمتیار و دیگر طیف های مجاهدین می باشد.
گلبدین از همان آغاز جهاد علیه رژيم کمونیستی دست نشانده شوروی پیشین در کابل، به دلیل جاه طلبی و خودخواهی و استبداد رأی و انحصارطلبی فردی از یکسو، رویکردهای غلیط و شدید قومی و فاشیستی و مذهبی از جانب دیگر و در کنار آن، وابستگی بی چون و چرا به سرویس های جاسوسی بیگانه مانند سی آی ای و آی اس آی و...، همواره با دیگر گروه ها و رهبران مجاهدین، در تضاد و تعارض و تقابل قرار داشت.
این تقابل، بعدها به اندازه ای پررنگ و شدید شد که به بروز جنگ های درازدامن و ویرانگر میان احزاب و تشکل های جهادی بر سر کنترل کابل و دست یافتن به قدرت، منجر شد و به این ترتیب، حاصل پیروزی مردم افغانستان در جهاد و انقلاب اسلامی علیه رژیم دست نشانده مسکو، پاک برباد رفت و در نتیجه، پاکستان با همدستی امریکا و انگلیس و برخی رژيم های عرب منطقه، پدیده جدیدی به نام طالبان را ایجاد کردند که مصایب و ویرانی های ناشی از آن، همچنان استمرار دارد.
گلبدین اما علیرغم تحمیل هزینه های سنگین و ویرانگر بر مجاهدت و مبارزه مردم افغانستان، همچنان بر افکار و اندیشه های فاشیستی و تندروانه و جاه طلبانه خود اصرار می ورزد که برآیند آن، بیعت با داعش، حمایت از طالبان تا مرز تقسیم و تجزیه افغانستان، نفی حضور سایر اقوام و جریان های جهادی در قدرت، مشروعیت بخشیدن به حمله های کور و وحشیانه انتحاری و خدمت به سازمان های جاسوسی و استخباراتی بیگانه می باشد.
با این وصف، واکنش آقای سیاف به مواضع گلبدین، یکبار دیگر خطر تکرار تاریخ و تقابل تاریخی گلبدین با سایر رهبران و جریان های جهادی را تقویت می کند؛ به ویژه در شرایطی که پیش از این، دیگر چهره ها و تشکل های جهادی نیز صریحا در برابر گلبدین موضع گیری کرده و او را به دلیل رویکردهای بحث برانگیزش، مورد توبیخ و سرزنش قرار داده اند.
عبدالمتین فرهمند- خبرگزاری جمهور
