تصمیم دیرهنگام غرب، برای مبارزه با تروریسم

نشست هفت کشور صنعتی جهان در سیسیل ایتالیا با صدور بیانیه ای بر لزوم مبارزه جدی و فراگیر با تروریسم – فارغ از هر هویت و کشوری که به خود می پذیرد – تاکید کرد.
در بیانیه پایانی نشست "گروه هفت" که صبح امروز شنبه (۶ جوزا) صادر شد؛ از تمام کشورهای دنیا خواسته شد تا در زمینه مبارزه با تروریسم و مقابله این پدیده سهم فعال بگیرند و به این چالش قرن حاضر، فارغ از دسته بندی های مذهبی و هویتی، اهمیت بدهند.
اما مهمترین بخش این نشست که به خوبی مشخص بود رویداد اخیر منچستر انگلستان به گستردگی روی آن سایه افکنده است؛ نفوذ هراس افکنی در اروپا بود. اعضای گروه هفت از مسوولین امر در فضای اینترنت خواستند تا در راستای پیش گیری از استفاده سو از این تکنولوژی بیشتر تلاش کنند.
هدف؛ نفوذ تبلیغاتی گروههای تروریستی در فضای وب بود که ظرف چند سال گذشته، بهترین وسیله برای داعش و سایر گروهها جهت ترتیب و انجام عملیات در قلب اروپا محسوب می شود.
حالا احتمالا غرب به این نتیجه دست یافته که کنترل جنگ در خاورمیانه و مناطق مسلمان نشین، همه ی راه حل برای مصون ماندن اروپاییان از گزند رویدادهای تروریستی نیست.
به طور مثال؛ افغانستان، عراق، سوریه و کشورهای دیگر درگیر با مشکلات تروریسم که هر ساعت با این پدیده دست به گریبان هستند و تا به حال هیچ کاری برای مقابله با حواث جاری در آنها انجام نگرفته؛ نمی توانند تروریسم را در دل خود محدود نگهدارند.
اینترنت بهترین فضای ممکن برای گروههای تروریستی شناخته شده که دیگر نیازی نیست برای جذب نیروی فعال وارد یک کشور شد و می توان با بهره گیری از همین فضا، جوانانی را به تحریکات تروریستی دعوت کرد که شاید تا مدت ها قبل از داعش و امثالهم چیزهای متفاوتی شنیده بودند.
این بستر البته در خود غرب هم فراهم است تا مسلمانان زیر فشارهای متعدد نژادی و عقیدتی، کم کم به سمتی کشیده شوند که در خود نوعی پس زدگی اجتماعی را احساس کرده و سپس برای گشایش عقده هایشان دستاویزی برای گروههای تروریستی شوند.
ابتکار کارسازی که به ویژه گروه داعش از آن بهره کافی را تاکنون برده است. حالا دیگر کشورهای اسکاندیناوی، فرانسه، آلمان و چندین کشور جهان اول، با چالشی تازه رو به روست. مساله ای که شاید برایشان قابل پیش بینی نبود؛ اما حالا می بینیم که این گروه با استفاده از بهترین امکانات در سوریه و عراق، حملات انفجاری، انتحاری و سایر حمله هایی که به کشتار دسته جمعی مردم اروپا می انجامد را رقم می زنند.
گروه هفت کشور صنعتی جهان که تا به امروز در بهترین نقاط جهان زندگی می کردند؛ حالا به این فکر افتاده اند که جنگ را نمی توان در کشورهای فقیر اداره کرد و دامنه آن کم کم به جهان اول کشیده می شود.
دهها هزار سرباز کشورهای مدرن اکنون در سرزمین هایی به سنگرهای شورشیان می تازند که مطمین باشند جغرافیای زندگی خودشان در مصونیت کامل قرار دارد. تاکنون هزاران نظامی ناتو در افغانستان و عراق جان باخته اند تنها به این بهانه که غرب مجبور است برای جلوگیری از نفوذ افراطگرایی به اروپا، مقابله با آن را در خود این کشورها پیگیری کند.
اما نطفه ای که بدون تردید خود غرب در به وجود آوردن آن نقش داشته است؛ مثالِ ویروسی کثرت گرا و در حال شیوع به تمام جهان است. ویروسی که کنترل آن بر خلاف برنامه ریزی های انجام شده؛ از دست رفته و حالا دیگر "ابوبکر بغدادی" و "اسامه بن لادن" و سایر چهره های معدوم و معلوم، نمی توانند در همیاری با غرب آن را مهار کنند.
افراطگرایی که امروز دامن کشورهای اسلامی را گرفته و در جای جای کشورهای آسیایی و افریقایی توان بالقوه خودش را به دست آورده؛ دیگر به اندازه کافی قدرت گرفته تا با برنامه هایش، سری به خیابان های اتو کشیده و محله های تمیز و مجلل غرب هم بزند.
تروریسم تا دیروز از سوی غربی ها تفکیک می شد و درست زمانی که می شد ریشه آن را از بین برد؛ بر عکس برای توانمند شدن آن، فرصت و گاهی امکانات هزینه شد. شاید بسیار دیر باشد که به جوانان بیست و چند ساله اروپایی تفهیم کرد که "جهاد" در غرب روا نیست و این پروژه اساسا برای مشکل آفرینی در کشورهای اسلامی آفریده شده است.
کمی دیر به نظر می رسد؛ اینکه غربی ها به فکر اصلاح ابتکاراتشان بیافتند و درک کنند که تروریسم محدوده و جغرافیا نمی شناسد و اگر شیوع پیدا کرد؛ چون بیماری قرن های گذشته – طاعون و وبا - به سراسر جهان گسترش خواهد یافت.
داعش بدون استثنا، تمام برنامه های تروریستی خود را از طریق تکنولوژی غربی ها – اینترنت – به مرحله اجرا می رساند و قاعدتا هیچ قدرتی هم نمی تواند جلو این فعالیت را بگیرد. کارشناسان فضای وب می دانند که با مسدود کردن چند وبگاه نمی توان به صورت موثر با این مساله رو به رو شد.
کشتار انسان ها در هر نقطه و کشوری که رخ دهد بدون شک فاجعه و جنایتی تاسف انگیز است؛ اما با این وجود؛ شاید غرب نیاز داشت که کمی از حال و روز کشورهایی که دردشان فقط از راه انتشار اخبار خشک و سیاسی منعکس می شد با خبر گردد.
الیاس کاتب – خبرگزاری جمهور