۰

نگران نباشید؛ روسیه هم اندازه امریکا نیست

پنجشنبه ۱۷ حمل ۱۳۹۶ ساعت ۱۳:۴۵
نگران نباشید؛ روسیه هم اندازه امریکا نیست



روسیه به ویژه از ده سال پیش بدین سو که اوضاع سیاسی و امنیتی افغانستان وخیم تر شده، همواره سعی کرده مسایل افغانستان را بیش از گذشته مورد اهمیت و دقت قرار دهد. این کشور در وهله اول نگران کشیده شدن دامنه ناامنی و جنگ به مرزهای کشورهای آسیای مرکزی است. کشورهایی که هم پیمان استراتژیک با آنها دارد و هم شیوع افراط گرایی اسلامی در آنها می تواند اوضاع امنیتی روسیه را نیز دچار دگرگونی کند.
این نگرانی محتمل است؛ زیرا هم اکنون نیز تهدیدهای بزرگ امنیتی و حملاتی که ظرف دو سال گذشته دست کم ۳۰۰ روس را در قلب این کشور به کام مرگ برده؛ به شدت این قدرت منطقه ای را دچار بحران کرده که مثال آن را می توان تظاهرات و اعتراض های داخلی و تحریم های خارجی و جبهه گیری های سیاسی عنوان کرد.
افغانستان دقیقا گذرگاهی است که پاکستان را به آسیای میانه وصل می کند. پاکستانی که در راستای تولید تروریزم ید طولایی دارد و اکثر عوامل تهدید و ارعاب در منطقه، چندین بار گردشی در این کشور داشته اند. بدین سبب افغانستان برای روسیه که مرز مشترکی با کشورهای هم پیمان آن دارد دارای اهمیت است.
بدین سبب برنامه های سیاسی مشکوکی را روی دست گرفته که بدش هم نمی آید پس از مدتی آن را افشا کند. رابطه با طالبان و ارسال صدها قبضه کلاشنیکف ساخت کرواسیا به این گروه، شبهه ای بود که بعدا خود این کشور به آن اعتراف کرد. بدون تردید این کشور با برخی چهره های سیاسی قدیمی از دودمان نظام داکتر نجیب و بعضی سیاست مداران تازه نیز ارتباط هایی دارد.
سروصداهای اخیر به ویژه در مجلس نمایندگان و برخی چهره های سیاسی داخل ارگ که روسیه را متهم به افزایش نفوذ خود در افغانستان و گذاشتن جا پای امریکا می کنند؛ مدتی است که بالاگرفته است.
معترضین ادعا می کنند که روسیه قصد دارد آهسته آهسته با نفوذ در دستگاههای دولتی افغانستان از جمله دستگاههای اطلاعاتی و امنیتی، طرح تازه ای را با پاکستان روی دست بگیرد تا با همکاری این کشور اهداف امریکا را در افغانستان با چالش مواجه کند.
اما اگر منطقی تر به مساله نگاه کرده و شرایط روسیه را با توجه به مشکلاتی که این کشور با آن درگیر است نگاه کنیم؛ درک خواهیم کرد که روسیه نه علاقه دارد و نه این توانایی را در خود احساس می کند که جایگاه امریکا را در افغانستان به دست آورد.
سالهای گذشته نیز همواره از این ناحیه نگرانی هایی ابراز می شد. حامد کرزی رییس جمهور سابق نیز پس از پایان دوره کاری جرج بوش و نامهربانی های اوباما با وی، به سمت روسیه و چین کشیده شد و تلاش کرد کم کم گرایش سیاسی و اقتصادی افغانستان را به سمت شرق سوق دهد.
چین در همان ابتدا و برای رفع هرگونه توقع گفت: ما نمی توانیم و نمی خواهیم جای امریکا را در افغانستان بگیریم. همکاری های لازم را با افغانستان داریم؛ اما با امریکا نیز همکاری های لازم را خواهیم داشت.
روسیه نیز با وعده هایی کج دار، حکومت افغانستان را سرگرم کرد و سپس نشان داد که این کشور نهایتا برای همکاری با افغانستان مجراهای کوچکی را در نظر خواهد گرفت؛ اما بهتر است در منطقه با امریکا همکار و هماهنگ باشد تا اینکه بر سر تسلط بر افغانستان، با آن رقابت کند.
به هر حال؛ روسیه ثابت کرده است که در جایی که منافعش ایجاب می کند سرمایه گذاری خواهد کرد. روی طالبان برای مهار داعش، روی چهره های نفوذی برای ایجاد پروپاگندهای سیاسی، عرض اندام های نمادین در عرصه های اقتصادی افغانستان و موارد جزیی دیگر. پوتین با درگیرهایی که در سوریه و اوکراین و حفظ منافع این کشور در شرق اروپا و تقابل با ناتو دارد؛ بعید به نظر می رسد که هزینه آب معدنی نمایندگان مجلس افغانستان را بپردازد.
نه اینکه روسیه مساله افغانستان را جدی نمی گیرد؛ اما منطقی نیست که این کشور را با امریکا مقایسه کرده و بدون درنظر داشت درآمد سرانه این کشور و حامیانی که اطرافش را گرفته اند؛ مِهر پدری امریکایی ها نسبت به خودمان را از پوتین توقع داشته باشیم.
روسیه در افغانستان پا گذشته است؛ اما نه جا پای امریکا. طرفداران امریکا هم نگران این نباشند که روسیه با تبانی با پاکستان بحران افغانستان را عمیق تر می کند؛ زیرا امریکا خود در راس این برنامه قرار دارد و مجال دیگران برای دست درازی به این سیاست فراهم نیست.
الیاس کاتب _ خبرگزاری جمهور
نام شما

آدرس ايميل شما
نظر شما *

پربازدیدترین