مادرکیک ها اغلب در آشپزخانه‌ها یا حمام‌های کثیف دیده می‌شوند و به محض روشن شدن گروپ پا به فرار می‌گذارند. این جانوران موذی اما دانشمندان را در زمینه‌های آنتی بیوتیک، رباتیک و اندام‌های مکانیکی سخت درگیر خود کرده‌اند. ماری کول‌وِل به دنبال پاسخ این سوال‌ها رفته است.
به گزارش فرادید به نقل از بی‌بی‌سی انگلیسی، در هاوانا از مادرکیک ها سبزرنگ و روشنِ کوبایی به عنوان حیوان خانگی نگهداری می‌شود. این جانور حتی در ادبیات عامیانه‌ی مردم نیز جایگاه ویژه‌ای دارد. در یکی از همین داستان‌های عامیانه، یک مادرکیک ها جوان و زیبای کوبایی به نام «مارتینا» شخصیت خواستگارانش را با اذیت کردن آن‌ها در مراسم خواستگاری مورد ارزیابی قرار می‌دهد.
مادربزرگ آن مادرکیک ها جوان به او چنین توصیه می‌کند: «روی پاهای آن‌ها [خواستگارانت] قهوه بریز تا عکس‌العملشان را ببینی. دانستن میزان خشم و عصبانیت شوهر آینده‌ات خیلی مهم است. امتحان قهوه همیشه جواب می‌دهد.»
در ادامه این داستان جالب هاوانایی، خواستگاران پولدار دختر خانم به سرعت رنگ واقعی خودشان را نشان می‌دادند. یک مادرکیک ها مهربان و متین در نهایت از امتحان دختر خانم جوان سربلند بیرون می‌آیند و آن دو تا آخرین نفس پا به پای هم زندگی کردند.
ذکاوت و زیبایی را اغلب برای مادرکیک ها به کار نمی‌بریم. در واقع، هیچ توجیهی برای بدنامیِ آن‌ها وجود ندارد. از 4500 گونه مادرکیکی که تاکنون یافت شده، تنها چهار گونه‌ی آن به عنوان آفت شناخته می‌شود.
اکثر مادرکیک ها با فاصله از انسان زندگی می‌کنند و هیچ ضرری به انسان نمی‌رسانند. این مادرکیک ها حتی نقش حیاتی در چرخه زیستی دارند و لاشه‌ها را از بین می‌برند.
ظاهر و رنگ برخی از گونه‌ها زیباییِ خاصی دارند. برخی از مادرکیک ها به شکل اجتماعی زندگی می‌کنند و دست جمعی تصمیم می‌گیرند. آن‌ها راجع به غذا و پناهگاه به یکدیگر کمک می‌کنند. برخی دیگر از مادرکیک ها تنها زندگی می‌کنند و برخی دیگر پس از انتخاب جفت، تولید مثل می‌نکند.
مادرکیک ها می‌توانند برای جذب جنس مخالف آواز بخوانند و یا صداها کوبشی تولید کنند. مادرکیک ها خیلی هم سخت جان هستند و می‌توانند از بدترین شرایط جان سالم به در برند. آن‌ها با کمترین جیره غذایی هم زنده می‌مانند. مثلا یکی از مادرکیک ها به نام «یوبلابِروس پوستیکوس» می‌تواند یک سال تمام و فقط با نوشیدن آب زنده بماند.
مادرکیک ها کرگدنیِ زیرزمینی، سنگین وزن‌ترین نوع مادرکیک ها است که وزن آن به 35 گرم و طول آن به 8 سانتی متر می‌رسد و در استرالیا زندگی می‌کند. مادرکیک ها آلمانی نیز کوچکترین گونه‌ی آن است که تنها یک سانتی متر طول دارد. مارتینا و مادربزرگش احتمالا نمی‌دانستند که از قهوه برای به دام انداختن مادرکیک ها استفاده می‌شود.
◄چرا مادرکیک ها مفیدند؟
قضیه‌ی تنفر ما از مادرکیک ها برای دانشمندان کاملا صحت ندارد. آن‌ها به جای پس زدن مادرکیک ها به چشم منبع پیشرفت در آینده نگاه می‌کنند. در سال 1999 میلادی، نحوه راه رفتن مادرکیک ها پروفسور رابرت فول، استاد دانشگاه برکلی در کالیفرنیا، را مجذوب خود کرد. از این رو، او تصمیم گرفت تا ربات شش پایی را طراحی کند که بتواند سریعتر و آسان‌تر از مدل‌های دیگر حرکت کند.
پروفسور فول در گفتگوی تالک در سال 2014 میلادی متذکر شد که پاهای فنری، بدن گرد و اسکلت بیرونی انعطاف‌پذیر مادرکیک ها به تیم او کمک فراوانی کرد. ویدیوهای گرفته شده از مادرکیک ها بر روی تردمیل کوچک و برنامه‌های دیگر نشان داد که مادرکیک ها تا چه اندازه باثبات هستند. حتی اگر مادرکیک ها تعادل خود را از دست دهند، می‌توانند به راحتی با کمک بال‌هایشان به حالت اصلی‌شان بازگردند.
پاهای این جانوران به پژوهشگران ایده داد تا آن‌ها بتوانند نسل‌های بعدی پای مصنوعی را به شکلی متفاوت طراحی کنند. مکانیک فنری بودن دست و پاهای مادرکیک ها نیز در ساخت دست مصنوعیِ مکانیکی به کار گرفته خواهد شد. رابرت دی هوو، مدیر آزمایشگاه بیو رباتیک دانشگاه هاروارد، می‌گوید که هدف تولید دستی است که بتواند دور اشیا حرکت کند و سپس آن‌ها را تکان دهد؛ درست مانند حرکت دست انسان در زمان برداشتن یک پیاله قهوه.
◄تلفیقی از مادرکیک ها واقعی و مینی کمپیوتر
حال نوبت به مادرکیک ها رباتیک رسیده است: تلفیقی از یک مادرکیک ها واقعی و مینی کمپیوتری که با پشت آن متصل شده است. این مادرکیک ها رباتیک می‌تواند به مناطقی که انسان دسترسی ندارد، برود و اطلاعاتی را برای انسان ارسال نماید؛ کافی است ساختمان‌ها فرو ریخته و شبکه فاضلاب تخریب شده را در نظر بگیرید.
هونگ لیانگ، پژوهشگر پروژه‌ی دانشگاه A&M تگزاس، می‌گوید: «وقتی اولین بار مادرکیک ها رباتیک را دیدم، مو بر تنم سیخ شد. اما بعد تصمیم گرفتم که چند مادرکیک ها را در دفترم به عنوان حیوان خانگی نگهداری کنم. آن‌ها واقعا جانوران زیبایی هستند و مرتب خودشان را تمیز می‌کنند.»
دانشجویان دانشگاه شانگهای ژیائو تونگ در ماه جون نشان دادند که می‌توانند مادرکیک ها را با قدرت ذهنشان کنترل کنند. آن‌ها با تبدیل امواج مغز انسان به امواج الکتریکی توانستند مسیر حرکتِ مادرکیک ها مجهز به حسگر دریافت کننده را کنترل کنند. این گروه از دانشجویان فقط باید به مسیر پیشنهادی فکر می‌کردند.
◄فواید پزشکی سوسک‌ها
در زمینه‌های پزشکی نیز تحقیقاتی بر روی سوسک‌ها شده است. مدت‌ها است که مسئله‌ی زنده ماندن سوسک‌ها علیرغم زندگی در محیط‌های کثیف، ذهن دانشمندان را درگیر خود کرده است. چنین به نظر می‌رسد که سوسک‌ها آنتی بیوتیک قدرتمند مخصوص به خودشان را تولید می‌کنند.
کلید مبارزه با برخی از باکتری‌های کشنده نظیر ای کولی، MRSA و دیگر باکتری‌های مقاوم به آنتی بیوتیک‌ها شاید دست سوسک‌ها باشند. این باکتری‌ها انسان را بیمار کرده و اغلب درمان‌های موجود توانایی درمان کامل آن‌ها را ندارند.
موارد درمانی مادرکیک ها البته چیز جدیدی نیست. لافکادیو هارن، روزنامه نگار و نویسنده، در قرن 19 میلادی به ایالات جنوبی آمریکا رفت و نوشت: «چای مادرکیک برای کزاز تجویز می‌شد. من اطلاعی ندارم که در هر فنجان چه تعداد مادرکیک ها باید انداخته شد، اما مطمئن شدم که این شیوه درمانی به خصوص در نیو اورلینز بسیار موثر بوده است.»
امروزه نیز روش درمانی مادرکیک ها در برخی از شفاخانه های چین به بیماران توصیه می‌شود: کرم تهیه شده از پودر مادرکیک برای درمان سوختگی و شیره مادرکیک برای التیام درد بیماری التهاب معده‌ای - روده‌ای.
وانگ فومینگ متوجه افزایش درخواست‌ها شده بود. به همین دلیل، او مزرعه‌ی پرورش مادرکیک خود را در ولابت شاندونگ در شرق چین به راه انداخت؛ مزرعه‌ای که گنجایش 22 میلیون مادرکیک ها را در انبارهای زیرزمینی‌اش دارد. او می‌گوید که قیمت مادرکیک خشک شده از سال 2010 افزایش 10 برابری مواجه شده است.
مادرکیک ها را همچنین می‌توان خورد. «مادرکیک ها آمریکایی» محبوب‌ترین غذای مادرکیکی در چین محسوب می‌شود. گفته می‌شود که با دو بار سرخ کردن این مادرکیک های آمریکایی در روغن داغ می‌توان به پوسته‌ی ترد و داخل آبدار رسید.
افزایش جمعیت انسان‌ها بر روی زمین و همچنین افزایش نیاز به پروتئین شاید باعث شود تا روزی برای تامین نیاز مردم جهان به همین مادرکیک های منفور رو بیاوریم. کافی است مردم کمی نظافت را رعایت نکنند تا مادرکیک ها خودشان به سراغ شما بیایند!
