نتایج یک مطالعه تازه که در نشریه رفتارشناسی حیوانات منتشر شده نشان می‌دهد موش‌های صحرایی نر و ماده امریکای شمالی قادرند پس از شش ساعت همزیستی و سپس آمیزش جفت‌های خودشان را در بین تعداد زیادی موش صحرایی دیگر تشخیص دهند.
گرچه در میان پستانداران تک همسری یک استثناء محسوب می‌شود و فقط ۳ تا ۵ درصد پستانداران تک همسر هستند با اینحال هنوز چگونگی تشخیص جفت‌ها و دلایل ارجحیت تک همسری به چند همسری در میان بعضی از گونه‌های پستانداران ناشناخته مانده و این موضوع را به یکی از علاقمندی‌های تحقیقاتی زیست‌شناسان تبدیل کرده است.
پایه رفتار تک همسری در میان جانوران در تشخیص اجتماعی آن‌هاست که بر اساس آن می‌توانند هویت جفتی را که با او آمیزش داشته‌اند تشخیص دهند.
بر اساس یافته تازه‌ای که دو پژوهشگر دانشگاه ایالتی اوکلاهما و کورنل آن را گزارش کرده‌اند در گونه‌ای از موش صحرایی که با نام علمی Microtus ochrogaster شناخته می‌شود نرها پیش از آمیزش با ماده‌ها بصورت گروهی زندگی می‌کنند اما پس از یک زمان شش ساعته که موش نر و ماده با یکدیگر سپری می‌کنند جفت‌ها برای طولانی مدت با یکدیگر باقی خواهند ماند و پس از آن می‌توانند در مقایسه با نرها و ماده‌های دیگر جفت خود را تشخیص دهند. همین تشخیص منجر به ایجاد رابطه تک همسری میان افراد این جانور می‌شود.
در نتیجه آمیزش نر و ماده این گونه موش صحرایی که در زبان عامه به نام موش دزد نیز معروف است ماده‌ها هر سال ۵ تا ۱۰ بچه بدنیا می‌آورند. نوزادان این گونه در مدت یکماه نیز بلوغ جنسی می‌رسند و در نتیجه در طول یک سال از یک زوج موش چند صد موش در چندین نسل تولید می‌شود. یکی از دلایل وجود جمعیت‌های بزرگ در این گونه موش صحرایی سرعت بلوغ جنسی آن‌هاست.
در مطالعاتی که پیش از این بر روی رفتار تشخیص جفت در موش‌های آزمایشگاهی انجام شده بود از جمله مهم‌ترین دلایل هویت یابی جنسی به اثرات دو هورمون اوکسی توسین و وازوپرسین اشاره شده بود. اوکسی توسین و وازوپرسین در هیپوتالاموس تولید می‌شوند و در پستانداران رفتارهای جنسی و اجتماعی را تنظیم می‌کنند ولی هنوز مشخص نیست که آیا دلیل انتخاب شیوه تک همسری در موش صحرایی ناشی از اثرات همین دو هورمون باشد.
پژوهشگران در گزارشی که منتشر کرده‌اند به منافعی نظیر اطمینان از سلامتی نسل بعدی حاصل از یک زوج مشخص اشاره می‌کنند که ممکن است در شیوه چندهمسری برای این پستاندار کوچک رخ ندهد.
یکی از یافته‌های این مطالعه که در گزارش به آن اشاره شده این است که رفتارهای والدینی در موش‌های نر و ماده پس از انتخاب یکدیگر بعنوان زوج افزایش چشمگیری می‌یابد و یک زوج موش صحرایی می‌توانند از نوزادانی که توسط زوج‌های دیگر نیز تولید شده‌اند نگهداری کنند.
در میان جانوران تک همسری در میان پرندگان عمومیت دارد اما پستانداران، دوزیستان، ماهی‌ها و خزندگان بطور عمومی شیوه زندگی چندهمسری دارند.
