پدیده بچه بازی، باید یک جرم پنداشته شود!

کمیسیون مستقل حقوق بشر با نشر تحقیق ملی در مورد عوامل و پیامدهای بچه بازی در افغانستان به جرم انگاری این پدیده ی زشت تاکید نمود.
در این گزارش، پدیده ی بچه بازی یا سوءاستفاده جنسی و بدرفتاری با کودکان و نوجوانان یک تخطی آشکار حقوق بشری خوانده شده است.
در تحقیق ملی عوامل و پیامدهای بچه بازی در افغانستان، اکثر قربانیان کودکان زیر ۱۸ سال و عاملین آن افرادی اند که سن بیشتر از ۳۰ سال دارند.
داکتر سیما سمر رییس کمیسیون مستقل حقوق بشر طی یک نشست خبری حین ارایه خلاصه ای این گزارش تاکید به جرم انگاری پدیده زشت بچه بازی نمود.
داکتر سمر با بیان این مطلب که بچه بازی در قوانین افغانستان به طور صریح تعریف نشده و حکمی در این مورد موجود نیست گفت: " بچه بازی برخلاف احکام مندرج در اعلامیه جهانی حقوق بشر، میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی، کنوانسیون حقوق کودک و سایر کنوانسیون های بین المللی حقوق بشر بوده و ممنوع می باشد".
وی بیان داشت که دولت های عضو این کنوانسیون ها مکلف اند که با استثمار جنسی کودکان مبارزه نموده و از کودکان در برابر همه انواع استثمار و بهره کشی جنسی حمایت نماید.
رییس کمیسیون حقوق بشر با تاکید به جرم انگاری عمل زشت بچه بازی در قانون جزای افغانستان اظهار داشت: " بنابر تعریف قاچاق انسان در پروتکل پالرمو و قانون مبارزه با اختطاف و قاچاق انسان، بچه بازی نوعی از قاچاق انسان است".
داکتر سمر افزود: " در پروتکل پالرمو آمده است که استخدام، جابجایی، پذیرش اشخاص از طریق زور و یا از طریق دادن پول، یا هر امتیاز مالی دیگر و یا از طریق اعمال زور، تطمیع، حیله و فریب و یا سوءاستفاده از آسیب پذیری افراد با توسل به تهدید برای جلب رضایت شخص به قصد استثمار و بهره کشی به شمول فحشا و سوءاستفاده و بهره کشی جنسی، قاچاق انسان شمرده می شود؛ بنابر این تعریف، بچه بازی قاچاق انسان محسوب می شود".
وی برخورد نهادهای عدلی و قضایی با عاملین بچه بازی در کشور را کافی ندانسته و بر این باورند که برای از بین بردن این گونه تخطی های حقوق بشری باید مردم نیز از خود واکنش نشان دهند.
در همین حال؛ ثریا صبحرنگ رییس بخش امور زنان کمیسیون حقوق بشر بیان داشت که قربانیان اصلی پدیده زشت بچه بازی کودکانی زیر ۱۸ ساله ایی اند که از قشر فقیر جامعه اند.
خانم صبحرنگ تصریح نمود که عاملین پدیده زشت بچه بازی بیشتر افراد پولدار، زوردار و افراد مسلح غیر مسوول اند که سن شان بالاتر از ۳۰ سال می باشد.
به گفته ی وی؛ در ولایت های ناامن بیشتر پدیده زشت بچه بازی به دلیل عدم حاکمیت قانون، پایین بودن سطح سواد و فقر به چشم می خورد.
باید یادآور شد که نتایج تحقیق ملی در مورد عوامل و پیامدهای بچه بازی در افغانستان از طریق مصاحبه با عاملین، قربانیان بجه بازی و هم چنین آگاهان محلی و شاهدین این پدیده زشت به دست آمده است.
در این تحقیق با ۱۹۰۰ فرد بحث و تبادل نظر شده که در این میان، ۳۶ تن از عاملین بچه بازی و ۳۱ تن از قربان بچه بازی نیز شامل می باشد.
در این تحقیق؛ عدم حاکمیت قانون و فساد اداری، ابهام و خلای قانونی، دسترسی محدود به عدالت، فقر، ناامنی و موجودیت گروه های مسلح غیر مسوول از عوامل اصلی بچه بازی در کشور خوانده شده است.
در پایان این تحقیق پیشنهادات مشخص در رابطه با جرم انگاری، شناسایی مصادق بچه بازی، بازداشت و پیگرد قانونی مرتکبین و عاملان بچه بازی، برگردانیدن سلامت کودکان، مبارزه با فرهنگ معافیت از مجازات، تقویت روحیه احترام به حقوق بشر و مسوولیت پذیری نهادهای امنیتی، کشفی و عدلی کشور را راه اندازی برنامه های آموزشی به ارگان های دولت و نهادهای جامعه مدنی ارایه گردیده است.
مهدی هاشمی ــ کابل