۰

استراتژی ترامپ؛ توقف بر گزینه «خروج»

پنجشنبه ۱۹ اسد ۱۳۹۶ ساعت ۲۲:۳۰
استراتژی ترامپ؛ توقف بر گزینه «خروج»

با توجه به تأخیر در اعلام استراتژی جدید امریکا در افغانستان، گمانه‌زنی‌های مختلفی بر بنیاد اطلاعات درز کرده از کاخ سفید، مطرح شده است. یکی از گزینه‌های محتمل، خروج کامل امریکا از افغانستان است.

ماکس براک در مقاله‌ای با عنوان «در صورت خروج کامل امریکا از افغانستان، چه اتفاقی خواهد افتاد؟» در روزنامه واشتنگتن‌پست، در مورد پیامدهای چنین اتفاقی با چندین نفر در افغانستان صحبت کرده است. اغلب واکنش‌ها منفی بوده.برخی سقوط نظام را مطرح کرده اند و شماری نیز سرنوشت سومالی را برای افغانستان پیش‌بینی کرده اند.

در این میان، واکنش سخنگوی طالبان قابل توجه است:«اگر امریکایی‌ها عقب‌نشینی کنند و به اشغال افغانستان پایان دهند، موجب نجات افغان‌ها و امریکایی‌ها با‌هم می‌شود.»

ذبیح‌الله مجاهد گفته:«خروج امریکا می‌تواند از تلفات بیش‌تر نیروی انسانی و سرمایه اقتصادی امریکا جلوگیری کرده، طولانی‌ترین جنگ در تاریخ امریکا را به پایان می‌رساند و از کاهش اعتبار جهانی امریکا نیز پیش‌گیری می‌کند.»

سناریوی خروج کامل نیروهای امریکایی پیش از این نیز مطرح شده و با واکنش اشرف غنی؛ رییس جمهور مواجه شده بود. او در آن زمان، از باراک اوباما؛ همتای امریکایی اش خواسته بود که بر این تصمیم، تجدید نظر کند؛ اما به نظر می رسد که طرح این سناریو در کنار عدم خوش بینی به تبدیل نشدن مجدد افغانستان به لانه تروریزم و حتی خطر سقوط نظام، بخشی از یک جنگ تبلیغاتی به منظور بزرگنمایی خطری است که افغانستان سال هاست با آن دست به گریبان است.

با این حال، اگر به جای اتکای همه جانبه به خارجی ها، دست کم بخشی از پتانسیل ها، صرف توانمندسازی نیروهای امنیتی داخلی می شد، مقابله با خطرات ناشی از خروج کامل امریکا از افغانستان نیز دشوار نمی بود؛ کاری که هرگز صورت نگرفت.

با همه این اوصاف اکنون به نظر می رسد استراتژي جنگی ایالات متحده، روی گزینه خروج کامل از افغانستان یا ماندن به هر قیمتی، متوقف شده است.

به نظر می رسد ترامپ و تیم مشاوران و نزدیکان خانوادگی او، خروج کامل را نیز یکی از گزینه ها می دانند؛ ضمن آنکه آنها عقیده دارند امریکا می تواند با واگذاری بار اصلی جنگ بر عهده شرکت های امنیتی خصوصی، پای خود را از باتلاق افغانستان، بیرون بکشد.

این نظر اما چیزی نیست که در میان جنرال های نظامی امریکا، طرفداری داشته باشد. پنتاگون و مجموعه فرماندهان پیشین و کنونی امریکا در جنگ افغانستان، هنوز بر گزینه ماندن تأکید می کنند و می گویند که تا پیروزی در جنگ، امریکا باید حضورش را در افغانستان حفظ کند.

بدیهی است که آنها به هزینه های بلندمدت خروج کامل از افغانستان برای قدرت جهانی امریکا، نظر دارند و به هزینه های سرسام آور جاری طولانی ترین جنگ تاریخ ایالات متحده، توجهی ندارند.

برای ترامپ اما این هزینه های جاری جنگ است که اولویت دارد. او می گوید جنگ طولانی، فرسایشی و بی نتیجه جاری قابل ادامه نیست. درجه داران نظامی نزدیک به او هم گفته اند که رییس جمهور نمی خواهد راهبرد ۱۶ سال گذشته امریکا در مورد افغانستان، همچنان ادامه پیدا کند.

بنابراین، استراتژی ترامپ در جنگ افغانستان، دستخوش دو دستگی و اختلاف شدید فرماندهان نظامی و حاکمان تجارت پیشه و بیگانه با سیاست امریکا شده است.

در این میان اما به نظر نمی رسد که نگرانی از «فراموشی دوباره» افغانستان، چندان موجه باشد؛ زیرا با وجود تاکیدهای مکرر مقام های غربی بر عدم فراموشی افغانستان همانند چند دهه پیش، افغانستان در هیچ مقطعی از تاریخ سیاسی خویش از سوی غربی ها به فراموشی سپرده نشده بود. دلایل فراوانی هم برای این امر وجود دارد.

در جریان حمله شوروی پیشین در افغانستان، غرب نیز در جانب دیگر جنگ فعال بود. پس از آن، در طول جنگ های داخلی نیز امریکا، انگلیس و دیگر کشورهای غربی، اگرچه عملا –چنانچه اکنون هستند- در صحنه حضور نداشتند؛ اما به شدت سرگرم زمینه سازی برای حضور عملی در افغانستان بودند. چنانچه جنگ های داخلی و ظهور طالبان، طرح های از پیش تعیین شده ای در راستای همین منظور بود. بر این اساس، افغانستان، برخلاف آنچه عنوان می شود هیچگاه فراموش نشده است و از این پس نیز قرار نیست سایه سلطه امریکا از سر افغانستان برچیده شود. با این حال، مقام های کاخ سفید، ناگزیر اند راه هایی را جستجو کنند که از هزینه های سنگین جنگ بکاهد و بر سوددهی و سلطه سازی بیشتر آن برای امریکا بیافزاید.

روشن است که در این میان، سرنوشت افغانستان پس از هر تصمیمی که در کاخ سفید گرفته خواهد شد، برای حاکمان امریکا هیچ اهمیتی ندارد؛ چنانچه در گذشته نیز همینگونه بوده است. آنها نه به خوش بینی و خوشنودی تروریست های طالبان، کاری دارند و نه به نارضایتی دولت کابل یا نگرانی بخشی از مردم؛ این منافع ملی امریکاست که مسیر آینده جنگ را تعیین می کند.
عبدالمتین فرهمند- خبرگزاری جمهور
نام شما

آدرس ايميل شما
نظر شما *

پربازدیدترین