امریکا و گزینه خروج از بن بست

روزنامه امریکایی هافنگتن پست در مقاله تحت عنوان «امریکا باید به طولانی ترین جنگ خود نقطه پایان بگذارد و از افغانستان خارج شود» خروج را یکی از راه های شکستن بن بست جنگ افغانستان خوانده است.

به نوشته روزنامه، نظامیان امریکایی ۱۵ سال است که در افغانستان می‎جنگند و در این ۱۵ سال توانسته اند یک حکومت فاسد، ناتوان و غیر محبوب را در افغانستان حفظ کنند، بدون آنکه امنیت امریکا را تقویت کرده باشند.

این روزنامه به تلفات سربازان، هزینه های نظامی و مشکلات هدر رفتن پول‎های کمکی امریکا در افغانستان، اشاره کرده و نوشته است که با خروج امریکا از افغانستان این کشور بدون «دوست» نخواهد ماند؛ زیرا روسیه، چین، هند و ایران همه به این کشور که در همسایگی آنها در بی ثباتی به سر می‎برد علاقمند اند و این کشورها می‎توانند جنگ علیه تروریزم را هم تقویت کنند.

اما به نوشته روزنامه با این وجود، سیاستمداران امریکا هنوز هم به جنگ در افغانستان متعهد هستند و نظامیان این کشور را به جنگ در سرزمینی می‎فرستند که آن را نمی شناسند.

تحلیل نشریه امریکایی هافنگتن پست در شرایطی منتشر می شود که پیشتر، جنرال جان نیکلسون؛ فرمانده امریکایی جنگ افغانستان، صریحا اذعان کرده بود که مأموریت نظامی ۱۶ ساله امریکا در افغانستان به «بن بست» رسیده است.

تا اینجا دریافت تحلیلگر هافنگتن پست با آنچه از سوی جنرال جان نیکلسون مطرح شده است، هماهنگ است؛ یعنی هردو به بن بست در جنگ امریکا در افغانستان اذعان می کنند.

در یک نگاه کلی به نتایج و پیامدهای این جنگ نیز می توان به چنین نتیجه ای رسید. افزون بر مواردی که از سوی نویسنده تحلیل هافنگتن پست مورد اشاره قرار گرفته شامل تلفات سربازان، هزینه های نظامی، مشکلات هدر رفتن پول‎های کمکی امریکا و حفظ یک حکومت فاسد، ناتوان و غیر محبوب در افغانستان، بدون کمترین کمکی به بهبود امنیت امریکا، نشانگان فراوان دیگری هم هستند که این ادعا را ثابت می کنند.

ضعف عملکرد امریکا و ناتو سبب تقویت تروریزم، تضعیف اقتدار و سلطه دولت مرکزی، گسترش فساد، بی قانونی، تروریزم، کشت و قاچاق مواد مخدر، مصادره و انهدام دموکراسی، شیوع هرج و مرج و توسعه بی ثباتی شده است.

ناپایداری و بحران اقتصاد، بیکاری، فرار سرمایه، فرار جمعیت و مهاجرت های مهیب و سیل آسا، سرخوردگی عمومی، بی امیدی و بدبینی نسبت به آینده و کاهش هولناک اعتماد مردم نسبت به دولت و نیروهای خارجی از دیگر توابع عملکرد ناکام امریکا و هم پیمانانش در جنگ افغانستان می باشد.

بر اینها البته می توان آمار تکان دهنده کشتار نظامیان و غیر نظامیان، گسترش بی رویه و ترسناک دامنه ناامنی ها به امن ترین مناطق کشور از جمله پایتخت و قدرت گیری هول انگیز بیشتر از ۲۰ گروه تروریستی بین المللی در سراسر کشور را نیز اضافه کرد.

اشاره این روزنامه به اینکه خلآ امریکا در افغانستان به سرعت از سوی همسایگان و قدرت های منطقه ای مانند چین، هند، روسیه و ایران، پر خواهد شد نیز کاملا واقع بینانه است؛ زیرا این کشورها برخلاف امریکا لازمه تحقق منافع خود در افغانستان را استمرار دایمی خطر تروریزم و بی ثباتی های مدام نمی دانند؛ بلکه بالعکس معتقد اند که یک افغانستان امن و آرام و باثبات و توسعه یافته، به نفع امنیت داخلی این کشورها و زمینه ساز پویایی اقتصاد و صنعت و تجارت و بازار و تولید و سرمایه گذاری شان خواهد بود و سبب مهار تروریزم، مهاجرت و مواد مخدر خواهد شد.

افزون بر آنکه یک افغانستان مقتدر و باثبات و آرام، همان چیزی است که به تضعیف و انزوای کانون اصلی پخش و اشاعه تروریزم بین المللی یعنی پاکستان نیز منجر خواهد شد؛ همان چیزی که خواسته واقعی همه کشورهای یادشده و از ضرورت های اجتناب ناپذیر امنیت منطقه ای می باشد؛ اما امریکا تاکنون در این زمینه تعهد واقعی و اراده عملی، نشان نداده است.

با همه این احوال اما یک نکته ناامیدکننده وجود دارد و آن این که این تحلیل نشریه امریکایی هافنگتن پست را هنوز دولتمردان امریکایی جدی نمی گیرند؛ زیرا علیرغم اشتراک نظر آنها در خصوص به بن بست رسیدن مأموریت امریکا در افغانستان، برخلاف تحلیل این روزنامه، دولت امریکا اعتقاد دارد که تنها راه برون رفت از بن بست، نه خروج از افغانستان؛ بلکه گسیل «هزاران نظامی» تازه برای طولانی تر کردن طولانی ترین جنگ تاریخ ایالات متحده است و این همان چیزی است که نه تنها امکان خروج امریکا از بن بست را به بن بست می کشاند که چشم انداز پایان این جنگ فاجعه بار، طولانی و ویرانگر را هم تا آینده ای نامشخص معلق می گذارد.

فاطمه موسوی- خبرگزاری جمهور