۰

سال جدید؛ سال جنگ با پاکستان و طالبان

چهارشنبه ۲ حمل ۱۳۹۶ ساعت ۱۶:۳۷
سال جدید؛ سال جنگ با پاکستان و طالبان


صلاح‌الدین ربانی؛ سرپرست وزارت خارجه می گوید که پاکستان تمایلی ندارد به حمایت خود از تروریزم خاتمه دهد و ادامه خشونت در افغانستان و منطقه نیز به همین دلیل است.
آقای ربانی که در امریکا به سر می‌برد، در سخنرانی در شورای اتلانتیک، پیرامون اولویت‌های سیاست خارجی افغانستان و پیامدهای آن در ارتباط با دولت جدید امریکا، با انتقاد از سیاست‌های پاکستان گفت که این اقدامات به منزله نقض تمامیت ارضی افغانستان بوده، طوری که پاکستان حریم هوایی افغانستان را نقض و مناطق شرقی را هدف حمله راکتی قرار می‌دهد.

او گفت که این قبیل اقدامات هرگونه دورنمای برقراری روابط عادی دوجانبه را ضعیف می‌سازد.

سرپرست وزارت خارجه افزود که علیرغم تلاش‌های جمعی، شکست تروریزم در افغانستان و منطقه به طور اساسی وابسته به از میان رفتن پناهگاه‌های تروریست ها در کشورهایی است که به آنها پناه می‌دهند. این کشورها باید به حمایت ‌شان از تروریزم، تمویل، تجهیز و روحیه بخشیدن به آنها خاتمه دهند.

بر هیچکس پوشیده نیست که پاکستان آشکارا به افغانستان، تجاوز نظامی می کند و هدف رژيم اسلام آباد نیز تعمیم و تأمین اشغال و سلطه دایمی پاکستان بر افغانستان می باشد. حتی اگر صلاح الدین ربانی هم نمی گفت، بدون شک امریکا بهتر از هر کشور دیگری از همه ابعاد این ماجرا باخبر است و می داند که در پشت صحنه جنگ و ناامنی جاری در افغانستان، چه می گذرد و پاکستان چه نقشی در این میان، بازی می کند.

فعالیت بیش از ۲۰ گروه تروریستی بین المللی در افغانستان نیز هرگز و هیچگاه امکان پذیر نمی شود؛ مگر آنکه این گروه ها از حمایت های وسیع، مستقیم و همه جانبه پاکستان و سایر شرکای رژيم اسلام آباد در پرورش و گسترش تروریزم در منطقه و جهان، برخوردار باشند.

البته در این میان، ائتلاف نظامی به رهبری امریکا نیز که به بهانه جنگ با تروریزم و حمایت همه جانبه از دولت افغانستان در مقابل هر گونه تهدید و تجاوز خارجی، در کشور ما نیرو و پایگاه نظامی دارند، بی تقصیر نیست؛ صرف نظر از آنکه این تقصیر، اصلی و مستقیم است یا جانبی و غیر مستقیم.

با این حال، برخلاف دیدگاه ها و مواضع رسمی دولت وحدت ملی، افغانستان و پاکستان از سال ها پیش تاکنون در یک جنگ کاملا اعلام شده و مستقیم به سر می برند؛ اما در این میان، این معما هنوز هم مبهم و لاینحل باقی مانده که چرا تجاوز نظامی آشکار و مکرر پاکستان در قالب حمایت از تروریزم، راکت باری های مستقیم، زد و خوردهای مرزی، نقض تمامیت ارضی و... هیچگاه مصداق تهدید و تجاوز خارجی محسوب نمی شود و در حوزه صلاحیت و مسؤولیت پیمان های امنیتی و استراتژيک افغانستان و جهان قرار نمی گیرد!

صرف نظر از این مسایل، با آغاز سال ۹۶ اما این پرسش اساسی نیز یکبار دیگر، مطرح می شود که آیا سال جدید، سال جنگ با پاکستان و طالبان خواهد بود؟

قرار گرفتن پاکستان در کنار طالبان بدان معناست که در صورت بروز هرگونه جنگ مستقیم یا غیر مستقیم، پاکستان و طالبان در کنار هم قرار دارند و در یک جبهه، تعریف می شوند. به بیان روشن تر، در صورتی که طبق وعده های داده شده از جانب رهبران حکومت وحدت ملی، سال جدید خورشیدی، سال سرکوب جریان های تروریستی باشد، از لوازم اصلی و غیر قابل تفکیک این امر، جنگ با پاکستان نیز خواهد بود؛ حتی اگر این جنگ، به مفهوم متعارف کلمه، لزوما مشمول حضور مستقیم نیروهای نظامی دو کشور همسایه در صف آرایی های مقابل همدیگر نباشد.

با این توضیح، آیا به راستی دولت افغانستان در سال ۹۶، جنگی بی امان و بی سابقه را علیه پیاده نظام پاکستان در افغانستان، به راه خواهد انداخت؟

پاسخ مطمئنی برای این پرسش وجود ندارد، درست به این دلیل که هنوز شاهد یک موضع محکم و مطمئن از سوی کابل در این خصوص نبوده ایم.

هنوز همه چیز در حد یک شعار احساسی و حماسی است؛ اینکه تروریزم سرکوب خواهد شد، اینکه پروژه ناکام و ناتمام صلح، برای همیشه تمام شده و پرونده آن، بسته خواهد شد و اینکه طرح های بلندپروازانه و خوش بینانه صلح، به سرعت جای خود را به استراتژي های جامع و عملیاتی نظامی و امنیتی خواهند داد و...

با این حال، حتی اگر حکومت وحدت ملی، در سال ۹۶ نیز همانند همه سال های دیگر، همچنان منفعل و کنش پذیر و بی برنامه و ضعیف، ظاهر شود، این اطمینان وجود دارد که تروریست ها و حامیان منطقه ای و بین المللی شان، بدون هیچ برنامه ای برای صلح و سازش و آشتی، امسال در اوج آمادگی برای تحمیل جنگ های خونین بیشتر بر مردم و دولت افغانستان هستند و به این ترتیب، سال سختی در پیش خواهد بود.
عبدالمتین فرهمند- خبرگزاری جمهور
نام شما

آدرس ايميل شما
نظر شما *

پربازدیدترین